وقتی البرز با فرونشست خاک و زوال ۷۰ درصدی آبخوان‌ها تشنه‌تر شد/ عمق دسترسی به چاه‌های آب استان به ۳۵۰ متر رسید

چرا البرزی ها باید ناچار باشند برای رفع نیاز های روز افزون خود به چاه ها و آبخوان ها فشار بیشتر بیاورند که این مسئله منجر به کاهش ۷۰ درصدی منابع آب های زیر زمینی استان بشود.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تیتریک، عمدتا ما زمانی از شکست ها درس می گیریم که کار از کار گذشته و دیگر راهی برای جبران کاستی ها باقی نمانده، در آخر هم باید درس عبرتی شویم برای آیندگان، البته ما هنوز این فرصت را داریم تا با جبران کاستی ها و کنار زدن سوء مدیریت ها حال ناخوش آبخوان ها را خوب کنیم.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, تیتریک, تیتریک,

برای درک وضعیتی که در آن گیر افتاده ایم، بهتر است بدانیم سهم منابع آب های زیر زمینی در مصرف آب شرب استان البرز طبق گفته مدیر آب منطقه ای البرز چیزی حدود ۸۰ درصد است، این در حالی است که حدود ۲۰ درصد از مصرف آب شرب البرزی ها توسط آب های سطحی دو سد کرج و طالقان تأمین می شود.

وضعیت آن جایی خطر ناک می شود که بدانیم، در کل البرز که مساحت آن بالغ بر ۵۸۰۰ کیلومتر مربع است، تنها یک پنچم از این مساحت دارای آب خوان ها و آب های زیرزمینی است و از این مساحت ۱۱۶۰ کیلومتر مربعی دارای آب خوان، حدود ۷۰ درصد منابع آبی زیر زمینی مصرف شده و چیزی معادل ۳۰ درصد از آنها دست نخورده باقی مانده است.

در سایه این بی عدالتی ها در حق این منابع آبی و این سرمایه های عظیم البرز، افزایش عمق دسترسی به چاه های آب استان تا ۳۵۰ متر و فرونشست ۱ متری خاک نیز به وقوع پیوسته که تجدید حیات آنها غیر ممکن یا بسیار سخت است.

وقتی از بی عدالتی سخن می گوییم، دقیقا از میزان بهره برداری البرز و تهران از منابع آبی مشترک صحبت میکنم، چرا باید منابع آب شرب تهران به صورت ۵۰/۵۰ از آبخوان ها و دو سد کرج و طالقان باشد، ولی البرز با وجود آنکه این دو سد در محدوده استانی البرز اند، حدود ۲۰ درصد از آب شرب البرزی ها را تامین کنند؟!

چرا البرزی ها باید ناچار باشند برای رفع نیاز های روز افزون خود به چاه ها و آبخوان ها فشار بیشتر بیاورند که این مسئله منجر به کاهش ۷۰ درصدی منابع آب های زیر زمینی استان بشود. همه این آمار ها برای آن بود که متوجه عمق فاجعه بشویم، گر چه در پاسخ به این بی عدالتی ها بعضاً سخنانی از این دست توسط مدیران آب منطقه ای تهران که (تقسیم منابع آبی مربوط به حوزه آبریز است نه هر شهر) روبه‌ رو می شویم، اما ای کاش دلیل دیگری برای نابودی آبخوان های کرج آورده می شد.

بله، کسی منکر تقسیم آب بر اساس حوزه آبریز نیست اما آیا این دلیلی برای بی عدالتی در حق منابع آب های زیر زمینی البرزی است؟ در ماجرای بهبود وضعیت آب خوان های البرز بیشتر از آنکه از نبود قانون رنج ببریم، درگیر تعارض منافع مدیرانی هستیم که توسعه روزافزون تهران برایشان بهانه است.

برای انجام این بی عدالتی ها گسترده در حق آبخوان ها، در این میان مدیران آب منطقه‌ای البرز هم بی آنکه حق البرز را مطالبه کنند، گوش به فرمان مدیران تهرانی اند، این بله قربان گویی هم ناشی از نبود سندی برای مشخص کردن میزان بهره برداری از آب های سطحی و زیر زمینی برای البرزی هاست، یعنی در عین حال که مدیران تهرانی حقی را ناحق می کنند، مدیران البرزی نیز حق خود و مردم را نمی‌گیرند.

علی رغم وجود قانونی هم که میزان سهم استفاده از آبخوان ها را مشخص کرده و در برنامه ششم توسعه بر آن برای برون رفت از این مسئله تکیه شده، هیچ اتفاقی برای بهبود این وضعیت انجام نشده است، کاهش ۱۷ درصدی استفاده از منابع آبخوان ها که می توانست تا حدود زیادی آبخوان ها را سر پا نگه دارد، انجام نشد، و هم اینک با رسیدن به پایان برنامه ششم توسعه دیگر محال است که بتوان با این رویکرد مدیریتی حال ناخوش آبخوان ها را خوب کرد.

انتهای پیام/

,
]