حجاب، که "دژ امن عفاف" است، در کشورمان بدلیل بی حفاظ و بی حافظ بودن، مورد شدیدترین تهاجم دشمنان ایران قرار گرفته تا بنیان عفیفانه "خانواده" را فرو بپاشانند و مسئولان کشور همچنان در عالم بی خیالی سیر میکنند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ؛ حجاب در هر کشور و میان هر قوم و نژادی دارای حد و حدودی است تا مرزهای اخلاق و پاکی در مناسبات فردی و اجتماعی صیانت شود و مقدسترین کانون، یعنی کانون خانواده، مورد تهدید و فروپاشی قرار نگیرد که اساس امنیت جامعه به حفظ و تحکیم این نهاد مقدس مرتبط و متصل است.
در تاریخ هر ملت بویژه آنانی که دارای قدمت تمدنی هستند، حجاب فراتر از نظرگاههای دینی، دارای ریشه فرهنگی و هویتی است و بنابر تحقیق، هیچ ملت اصیل و ریشه داری در تاریخ را نمیتوان یافت که از حجاب انسانی برای مراقبت از مرزهای اخلاق و حیاء و بعبارتی، عفاف، برخوردار نبوده باشد.
در سنگ نگارهها و کتیبههای باستانی با عمق دهها هزار سال قبل، نماد حجاب و عفتورزی زنها با غیرت مردان و زنان عفیف با مردان غیور معرفی و شناسانده میشوند که در موزه مردم شناسی هر کشور، این نمادها و نمونهها برای ارائه اصالتهای انسانی به معرض نمایش گذارده میشوند که با نگاهی به این موزهها در همه کشورهای جهان میتوان این واقعیت را با نشانههای متعدد و متنوع مشاهده کرد.
حجاب، همانند دیگر عرصههای مدنی، در همه جوامع بشری نیازمند برخورداری از ضوابط، قوانین و مقرراتی است که در اغلب کشورها، فراتر از نیاز مدنی و زندگی اجتماعی، متاثر از نگاههای دینی، از قواعد عمومیتر که از اعماق باورهای دینی و فرهنگی آحاد مردم الهام میگیرد، دارای ضمانت اجرایی است و کارگزاران حکومتی نیز بر اجرای این قوانین و مقررات نظارت و مدیریت دارند.
بدین جهت، در تمام کشورهای جهان، حتی آنانی که دخالت دین در امور اجتماعی را برنمیتابند، نظارت بر حریم اخلاق و خانواده از سوی حکومت اعمال میشود و بر حدود و ثغور باورمندی جامعه هیچگونه انعطاف و انصرافی صورت نمیپذیرد.
مهمترین عامل عدم اجرای قانون عفاف و حجاب در کشورمان، مشکلدار بودن اغلب مسئولان اجرایی در موضوع حجاب است. برخی از مسئولان یا اعتقادی به اجرای این "معروف" بزرگ الهی ندارند و یا زن و فرزندشان دچار مشکل بیحجابی و یا بدحجابی هستند. بطور قطع، چنین مسئولانی، خود موانعی برای اجراییشدن قانون حجاب در کشور هستند. برای مردم قابل قبول نیست، مسئولی که باید مجری قانون باشد، خود بدلیل بیحجاب و بدحجاب بودن زن و فرزندانش، از اجرای قانون سر باز بزند و اجازه دهد تبعات گناه دامن کل جامعه را بگیرد و فساد و تباهی بنیان خانوادههای ایرانی را به نابودی بکشاند.
از عوارض طبیعی بیحجابی و بدحجابی، میدانداری شیطان و وسوسههای شهوانی و واقعاً زن و دختر را تنها به عنوان "جنسیتی" دیدن و ارزشگذاری بر مبنای زیبایی ظاهری است که خود فرد زیبا در خلق زیبایی هیچ نقشی نداشته و عنصر زیبایی به عنوان "هدیه ویژه خداوند" برای آزمایشهایی است که همه انسانها به فرموده خداوند این آزمایش را باید از سر بگذرانند و خوشا به حال آنانی که از عهده این آزمایشها موفق بیرون میآیند.
"زیبایی"، فضیلت و اکتسابی نیست، بلکه یک "امتیاز" است که اگر با "عفاف" و "حیاء" توأم نباشد، فسادزا و بنیانکن است. بدحجابی، که مقدمه "بیحجابی" است، کانون بسیاری از خانوادهها را متلاشی میکند و با ربودن فکر و ذهن مردان و جوانان، آنها را از مسیر اخلاق و عفاف خارج کرده و موجب فساد میشود.
بنابر آمار و تجربه و واقعیتهای زنده موجود، هر کشور و جامعهای که به موضوع حجاب کم اعتنایی کند و مهار این مهم را به دست جامعهای دهد که نسبت به نقش و اهمیت "حجاب" کم توجه و ناآگاه و یا آگاه و بیاعتناء است بدهد، فساد و پیامدها و آسیبهای فردی و اجتماعی آن را که در اغلب موارد غیر قابل جبران است، با هزینه سنگین پرداخت کرده که تخریب مبانی اخلاقی و متلاشی شدن خانوادهها نتیجه چنین ولنگاری و بیمبالاتی میباشد.
در کشور ما بواسطه رهاکردن امر عفاف و حجاب از سوی دولتها به هر دلیل، امر بدحجابی گسترش یافت و بسوی بیحجابی میل کرد؛ چراکه بفرموده قرآن: "انسانها همه در حال خسرانند مگر آنانکه ایمان آورده، عمل صالح انجام دهند و یکدیگر را به کار خیر و نیکو دلالت کنند و در این راه مقاومت و صبر پیشه نمایند".
مشکل بسیاری از امور و از جمله حجاب در کشورمان، بی قانونی نیست، بلکه بیاعتقادی و جاهطلبی و گروهگرایی و سیاستزدگی برخی از مسئولان و دولتمردان و دلربایی آنان از خواستههای هنجارشکنانه برخی افرادی است که هیچ دغدغه دین و آرمان اسلامی و خواستههای شهداء گرانقدر را ندارند. حجاب در ایران همچون همه مسائل اجتماعی دارای قانون و مقررات است، اما حق بدانید مسئولی که اعتقاد به حجاب ندارد و یا زن و فرزند و خانواده او بدحجاب یا بیحجابند، چگونه میتواند مجری قانون حجاب باشد؟!. کسی که نتواند خانواده خود را جمع کند، بطور قطع نخواهد توانست برای ابتلائات اجتماعی مشکلگشا و کارساز باشد.
در دوره پیشرو، دولت انقلابی با محوریت خدمت خالصانه و صادقانه، باید تمام تلاش خود را مصروف تحقق سعادت دنیا و آخرت مردم کند. در این مسیر، بدون تردید حفظ عفاف، حجاب، اخلاق و معنویت و تسهیل مسیر پیمایش الیالله از اولویتهای فرهنگی است که زمینه تمدنسازی اسلامی را فراهم خواهد ساخت.
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه