آیین‌هایی از جنس اخلاص؛
نخل‌گردانی؛ آیین چند صدساله مردم مهدیشهر/ جلوه‌ای از عشق و ارادت به خاندان اهل بیت
رسم تابوت گردانی در میان مردم شهرستان مهدیشهر همانند دیگر شهرهای شیعه‌نشین رواج یافته و مطابق مدارکی که محققین نگاشته‌اند شیعیان، از اوایل سده پنجم هجری در مراسم سوگواری خود از ابزارهایی مانند علم، بیرق و مَفه استفاده می‌کردند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، رسم تابوت گردانی درمیان مردم شهرستان مهدیشهر همانند دیگرشهرهای شیعه نشین احتمالاً همزمان با تشکیل نخستین تجمع‌های شیعی در مجالس عزای سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع) رواج یافته و مطابق مدارکی که محققین نگاشته اند شیعیان، از اوایل سده پنجم هجری در مراسم سوگواری خود از ابزارهایی مانند علم، بیرق و مَفه استفاده می‌کردند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,به همین دلیل تمامی ابزارهایی همچون نخل، بیرق، قمع، چوب های کوچک وسنگ که در عزاداری های گذشته کاربرد داشته، انواع ابزار فلزی مانند سنج، زنجیرهای تیغ دار و بدون تیغ، انواع موسیقی کوبه ای مانند طبل و موسیقی بادی مانند قرنی و انواع علامتها، چهل چراغ ها، طبق هایی با شمایل امامان و انواع آلات موسیقی در شهر ها و روستا ها با مقداری تغییر متداول بوده است.
,یدالله حاجعلیان پژوهشگر و مردم شناس مهدیشهری در گفتگو با خبرنگار مرآت در خصوص این آیین سنتی نخل گردانی در شهرستان مهدیشهر گفت: نخل یا مَفه به زبان مهدیشهری شاید به نوعی نماد تابوت آن حضرت است ، بزرگی و سنگینی این نخل‌ها به حدی است که برای بلند کردن و گرداندن آن باید دها مرد قوی آن را از زمین بردارند و بر دوش گیرند و سنگینی آن هم علل گوناگونی دارد، اما بهرحال به هر نیتی که بوده امروزه می بینیم در بعضی از شهر ها بزرگی ظاهری نخل به اندازه یک ساختمان دو یا چند طبقه است.
, مرآت,وی در مورد قدمت تاریخی نخل مهدیشهر افزود: تاریخ و قدمت نخل بزرگ مهدیشهر برروی چوب اصلی مَفه حسینیه اعظم مهدیشهر نگاشته شده و بر اساس آن برروی این کتیبه چوبی به تاریخ 860 هجری قمری وبه نام( قوامُدالدین مَرعشی) که مشخص نیست این شخص سازنده این نخل است و یا سفارش دهنده آن موجود است ودر حال حاضر بر روی پلاکی فلزی در جلوی مفه نصب شده که با توجه به سال 1438 قمری این نخل 578 سال قدمت دارد.
,این پژوهشگر در مورد نحوه بالابردن نخل به کوهی معروف به عاشورا در شهرستان مهدیشهر تشریح کرد: عزاداران حسینی عصر ورز تاسوعا نخل را به بالای کوه می برند و برای اینکه این نخل با وزن بیش از پانصد کیلو در شیب شصت درصدی و در زمینی شنی وسنگ ولاغ با لا برود زنجیری از انسانها دست در دست هم در دو ردیف بسته می شود و با گفتن حیدر حیدر با سرعت نخل را به بالا می کشند و بعد از انجام برنامه دعا و نیایش باتشکیل زنجیره ای از آدم ها این بار نه بعنوان نیروی محرک جلو برنده بلکه بعنوان نیروی مهار کننده دست در دست پا را بر روی زمین می کشند تا نخل با آرامش از کوه پایین بیاورند.
,وی در نهایت از احترام ویژه مردم این شهر به ممفه یا نخل خبرداد و تشریح کرد: ممفه در بین عموم مردم جایگاه ویژه ای دارد به طوریکه حتی هنگام عبور از کنار آن را می بوسند و یا به آن دست می کشند و در مقابل آن تعظیم می کنند کنند واین آداب و رسوم از دیر باز در بین این مردم رسم بود اگرچه در دیگر نقاط گشور وهمچنین دیگر کشور های شیعه نشین مشابه همین سبک واحترام وجود دارد.
,,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه