متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی:
عوارض کرونا در ریه‌ها ممکن است سال‌ها ادامه‌دار باشد/ بازتوانی یا توان‌بخشی؛ جزء لاینفک درمان کرونا
افشین ادیب گفت: در بیماری کرونا عمده درگیری در ریه‌ها است، به دلیل اینکه بافت ریه به دلیل کرونا آسیب می‌بیند لذا عملکرد دستگاه تنفسی حتی سال‌ها بعد از بهبودی نیز ممکن است آسیب‌پذیر باشد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ افشین ادیب متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: بیماری کووید_19 یک بیماری مولتی سیستم است که بخش‌های مختلف بدن را حین و پس از آن درگیر می‌کند.
وی افزود: ازجمله مواردی که منجر به ناتوانی در بیماران کرونایی می‌شود، سندروم بعد از مراقبت‌های ویژه است، در این مورد افرادی که در ICU بستری می‌شوند دچار برخی عوارض ازجمله ضعف‌های عضلانی، بیماری‌های شناختی، بیماری‌های روحی و... می‌شوند.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی ادامه داد: از دیگر عوارضی که گریبان گیر بیماران بستری به دلیل ابتلا به کرونا در بخش‌های ویژه می‌شود تنگی نفس، سرفه‌های خلط دار، عدم توانایی در تخلیه مناسب این ترشحات و... هستند که می‌تواند منجر به کاهش عملکرد فرد و ایجاد مشکلاتی شود.
ادیب عنوان کرد: در بیماری کرونا عمده درگیری در ریه‌ها است، به دلیل اینکه بافت ریه به دلیل کرونا آسیب می‌بیند لذا عملکرد دستگاه تنفسی حتی سال‌ها بعد از بهبودی نیز ممکن است آسیب‌پذیر باشد، همچنین سندرم بستری طولانی‌مدت در بیماران حاد به‌ویژه برای افرادی که بیشتر از دو روز در بخش مراقبت‌های ویژه زیر دستگاه تنفسی بستری هستند نیز وجود دارد که این افراد دچار عوارضی مثل ناتوانی جسمی، ضعف‌های اکتسابی، ضعف در عصب‌های محیطی و... می‌شوند.
وی خاطرنشان کرد: بیماری کرونا هم ازنظر ریوی و کاهش عملکرد آن و هم به لحاظ اسکلتی و عضلانی می‌تواند فرد را درگیر کند.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی با اشاره به اینکه باز توانی یا توان‌بخشی جزء لاینفک درمان است، اضافه کرد: توان‌بخشی از همان زمانی که فرد به‌واسطه کرونا در بیمارستان بستری می‌شود شروع و بستگی به شرایط بیمار ادامه می‌یابد، زمانی که بیمار به لحاظ قلبی و ریوی به وضعیت ثبات برسد، باز توانی آغاز می‌شود.
ادیب یادآور شد: برای بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، پرستاران مقیم این بخش و فیزیوتراپ‌ها اقداماتی برای باز توانی فرد بیمار انجام می‌دهند، اما مهم‌ترین موضوع توان‌بخشی بعد از بهبودی و خروج از بخش مراقبت‌های ویژه است.
وی با بیان اینکه اقدامات باز توانی باید جهت جلوگیری از ناتوانی‌ها در آینده باشد، تأکید کرد: با اقداماتی مثل تغییر وضعیت مکرر بیمار، ورزش‌های فعال دامنه حرکتی، انجام ورزش‌های آیرومتریک و انجام ورزش‌های آیروتونیک، می‌توان به بیمارانی که برای مدت طولانی روی تخت خوابیدن کمک کرد.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی بیان کرد: افرادی که از بخش‌های مراقبت ویژه مرخص می‌شوند و دارای ضعف‌های شدیدتر عضلانی هستند باید از دستگاه تحریک عصبی_عضلانی استفاده کنند.
ادیب با اشاره به اینکه جز مهم دیگر در باز توانی بیماران کرونایی توان‌بخشی ریوی است، گفت: وقتی فرد نفس عمیق می‌کشد فضاهای انتهایی ریه باز می‌شود، حالا وقتی فرد دچار عفونت‌های ریوی می‌شود، خود به خود عمق تنفس کم شده که در این شرایط بادکنک‌های هوایی ریزی که در ریه‌ها وجود دارد بسته شده و ظرفیت ریوی کمتر شود.
وی افزود: ترشحاتی که به دلیل بیماری و بی‌حرکتی در مسیر ریه‌ها جمع می‌شود، منجر به مشکلاتی در نفس کشیدن و ورود هوا به ریه‌ها می‌شود، به همین دلیل است که باز توانی ریوی یکی از ارکان مهم در این بیماران به شمار می‌رود.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی ادامه داد: قدم اول در باز توانی ریوی بیماران کرونایی پاک‌سازی مجاری خلط ساز در این بیماران است که با ماساژ و ضربات آرام به پشت و اجبار وی به سرفه کردن باعث تخلیه و باز شدن ریه و کاهش ترشحات می‌شود، همچنین می‌توان از داروهایی برای تخلیه ریه‌ها نیز در کنار باز توانی ریه استفاده کرد.
ادیب عنوان کرد: وقتی فردی برای مدت طولانی بی‌حرکت بماند دیافراگم که یک عضله با نقش کلیدی در تنفس است، تنبل و تنفس‌های دیافراگماتیک بیمار مختل می‌شود که با تکنیک‌های تنفسی می‌توان دوباره دیافراگم را برگرداند.
وی خاطرنشان کرد: این تکنیک‌های ساده می‌تواند منجر به افزایش حجم ریه شده و در تخلیه آن‌ها کمک‌کننده باشد، باید با تجویز دارو و انجام باز توانی ریه سعی کنیم به بیمار کمک کرده تا سلامتی خود را بازیابد.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی اضافه کرد: مرحله بعدی زمانی است که بیمار از بیمارستان ترخیص می‌شود، در این زمان هم بیماران گاها دچار ضعف شدید هستند و این ضعف بعضاً عضلانی بوده که باعث می‌شود بیمار بخواهد برای مدت طولانی بی‌حرکت بمایند، این وضعیت باعث تحلیل عضلانی و کاهش عملکرد قلبی ریوی می‌شود.
ادیب بیان کرد: بنابراین باید بیمار در اسرع وقت به فعالیت‌های هوازی بازگردانده شود و از 10 تا 15 دقیقه فعالیت ورزشی را آغاز و بعدازآن کم‌کم زیاد شود، بهترین راه و کم‌هزینه‌ترین، پیاده‌روی است که باید در ابتدا به‌صورت آرام آغاز شود، استفاده از دوچرخه ثابت نیز می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
وی تأکید کرد: بعد از آنکه بیمار در وضعیت مناسبی به لحاظ عضلانی، اسکلتی و هوازی قرار گرفت می‌تواند تمرینات قدرتی را آغاز کرده و با دمبل‌های سبک یک کیلویی تا دو کیلویی ورزش کند، همه این ورزش‌ها و فعالیت‌ها به‌شرط آن است تنگی نفس نداشته باشد، ضعف عضلانی شدید نداشته باشد و... در این شرایط باید کمی بین ورزش‌ها استراحت کند و به‌تدریج آن‌ها را انجام دهد.
متخصص پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی تصریح کرد: تمرینات تنفسی همچنان مهم هستند چون ممکن است عوارض ریوی تا سال‌ها همراه بیمار بمانند، اما زمانی که بیمار رو به بهبود می‌رود این عوارض مشکلات شدیدی برای وی ایجاد نمی‌کند.
ادیب اظهار داشت: با انجام مجموعه کارهای ذکر شده انتظار می‌رود بیمار بعد از 20 روز الی یک ماه به حالت زندگی طبیعی خود بازگردد و در همین حین باید دامنه فعالیت‌های هوازی خود را افزایش دهد، دو تا سه ماه بعد فرد به‌صورت کامل به زندگی معمول خود بازمی‌گردد در صورتی که عوارض شدید ریوی برای وی پیش نیامده باشد.
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه