محمدحسن‌رادمنش از رزمندگان غیور ارتش جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی صبح قزوین با اشاره به حضورش در جبهه‌‌های جنگ حق علیه باطل اظهار کرد: درسال ۱۳۶۰ به عنوان سرباز به منطقه اعزام شدم و بعد از ۲۱ماه خدمت در درگیری باضدانقلاب در شهر بوکان و با اصابت گلوله دچار قطع عضو از ناحیه پا و جانبازی ۷۰درصد شدم.

وی افزود: درحال حاضر زندگی من شامل چهار بخش خانواده، کار، ورزش و فعالیت‌های اجتماعی می‌شود، قبل از جانبازی‌ام دو رشته ورزشی کنگ‌فو و دوچرخه سواری را دنبال می‌کردم که از دست دادن پا باعث شد نتوانم آنها را ادامه کنم، مجبور شدم رو به رشته‌های ورزشی ببرم که با شرایط جسمانی من سازگاری داشته باشند. این شد که همه ورزش‌ها را محک زدم و درنهایت رالی و تیراندازی را انتخاب کردم.

این ورزشکار جانباز گفت: در رشته اتومبیل‌رانی حدود ۲۰ سال است که فعالیت می‌کنم و قهرمانی‌های زیادی در این رشته به دست آورده‌ام. آخرین مقامی‌ هم که به دست آوردم مربوط به ۱۵خرداد سال‌ جاری می‌شود که مقام اول را کسب کردم. همچنین دررشته تیراندازی نیز عضو تیم‌ملی بودم و دوره‌های مربی‌گری این رشته را گذرانده‌ام.

ارائه خدمات در انجمن جانبازان و معلولین
رادمنش ابراز کرد: در بخش فعالیت‌های اجتماعی تشکل‌هایی به نام انجمن جانبازان و معلولین را از سال ۱۳۸۰ تشکیل داده‌ایم که در آن فعالیت‌هایی همچون اردوهای زیارتی_ساحتی، حل مشکل مسکن، اعطای وام، مسائل بهداشتی، درمانی و توانبخشی برای معلولین و جانبازان استان قزوین انجام می‌شود.

وی ادامه داد: در بخش اقتصادی با توجه به اینکه جانباز شده بودم، بزرگترین مشکل جامعه معلولین را که حضور در جامعه بود درک کردم. معلولین در بیرون از خانه همیشه مشکل تردد دارند و وسایل نقلیه برای آنها مناسب‌سازی نشده است بنابراین مجبورند هزینه‌های سنگینی بابت گرفتن تاکسی و تاکسی‌های اینترنتی بپردازند. این مشکل باعث شد دستگاهی طراحی کنم که با نصب آن روی خودروها، جانبازان و معلولین بتوانند رانندگی کنند.

این ورزشکار افزود: کارگاهی در شهرک صنعتی لیا تاسیس کردم و توانستم ۵هزار خودروی جانبازان و معلولین در سراسر کشور را با شرایط جسمی ویژه هرفرد مناسب‌سازی کنم.

رادمنش‌تاکید کرد: از دوران جوانی و نوجوانی پرانرژی بودم. بعد از جانبازی هم چون با مشکلی که یادگار دوران جنگ بود دست و پنجه نرم می‌کردم و هم اینکه آدم اجتماعی بودم انگیزه انجام خیلی از فعالیت‌ها در من ایجاد شد. همین روحیه به اعضای خانواده‌ام نیز سرایت کرد بطوری که همسر و فرزندانم هم ورزشکارهستند و مقام‌آوری کرده‌اند.

نگاه نادرست جامعه به معلولین
این جانباز دفاع مقدس تصریح کرد: بزرگترین مشکل جامعه در بحث جانبازان و معلولین نگرش جامعه به این افراد است که آنها را کوچک و ضعیف می‌بینند درصورتی که وجود افرادی مانند آقای موسوی مدیرکارخانه فیروز عکس این تفکر را ثابت می‌کند. مشکل دوم نیز عدم مناسب‌سازی شهری برای جانبازان و معلولین می‌باشد.

وی در ادامه گفت: سال‌ها پیش زمانی که پارک دهخدا به تازگی ساخته شده بود از شهردار وقت خواستم با ویلچر و بدون کمک وارد پارک شود. متاسفانه نه تنها پارک‌ها بلکه ادارات و بانک‌ها نیز مشکل مناسب‌سازی دارند. این درحالی است که یک فرد معلول به عنوان شهروند تمام مالیات‌ها و عوارض را پرداخت می‌کند اما امکانات شهری مناسبی برایشان درنظر گرفته نمی‌شود.

لزوم افزایش حقوق معلولین
رادمنش درخصوص وضعیت مالی جانبازان و معلولین بیان کرد: برای جانبازان حقوق پایه درنظر گرفته شده است اما سطح حقوق جامعه معلولین به قدری پایین است (ماهیانه حدود ۳۰۰هزارتومان) که اصلا نمی‌توان از آن به عنوان حقوق نام برد. چرا که با این پول حتی نمی‌توان یک وعده غذا تهیه کرد.

وی درپایان گفت: تنها آروزی من ظهور آقا امام زمان و سلامتی تمام مردم ایران است.
 

 

انتهای پیام/