پنج‌شنبه 06 اردیبهشت 1403 | پنجشنبه 25 آوریل 2024 |

اخبار داغ

امیرشهاب معاف در یادداشتی عنوان کرد؛

اجرای سند تحول در آموزش و پرورش نیازمند تحول در چند نگاه و رویکرد حاکمیتی

در حال حاضر با آموزش و پرورشی مواجه هستیم که به عنوان یک سازمان بزرگ و گسترده در کشور هیچ یک از ذی نفعانش از آن رضایت ندارند و اجرای سند تحول در آموزش و پرورش بارقه های امید به چشم میخورد.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امیرشهاب معاف در یادداشتی نوشت: تفاوت رفتار افراد در تفاوت نگاه و نگرش آنهاست . چندی است در دولت سیزدهم با سخنان ریاست محترم جمهور جناب حجت الاسلام دکتر رئیسی در خصوص رفع مشکلات و اجرای سند تحول در آموزش و پرورش بارقه های امید به چشم میخورد و این نشانه ها از تفاوت دیدگاه ایشان با دیگر روسای جمهور است و امیدواریم به مسائل بغرنج آموزش و پرورش پایان دهد.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

جناب رئیسی در آیین بازگشایی سال تحصیلی ۱۴۰۰ فرمودند: « هزینه کردن در آموزش و پرورش بزرگ ترین سرمایه گذاری در کشور است. نباید چرتکه انداخت که چقدر در آموزش و پرورش هزینه شده است. توسعه کشور در گرو توسعه آموزش و پرورش است. صرف کردن منابع در امر آموزش و پرورش نه هزینه‌ بلکه بزرگترین و پرثمرترین سرمایه‌گذاری است که می‌تواند آینده کشور را تضمین کند. پیشرفت کشور در گرو توسعه آموزش و پرورش و توسعه مهارت‌آموزی بوده و اینجاست که عدالت آموزشی اهمیت واقعی خود را نشان می‌دهد.»

این سخنان همراه با رهنمودها و فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص آموزش و پرورش و همه اسناد بالا دستی میتواند نقشه راهی را در دولت سیزدهم بوجود آورد. اما این تحول و رفع مشکلات ، نیازمند تحول در چندین نگاه و یا رویکرد با روحیه جهادی هم از درون و هم از برون آموزش و پرورش است . از درون باید همه فرهنگیان به این دیدگاهها برسند و از برون هم حاکمیت باید به این دیدگاه برسد.

در حال حاضر با آموزش و پرورشی مواجه هستیم که به عنوان یک سازمان بزرگ و گسترده در کشور هیچ یک از ذی نفعانش از آن رضایت ندارند. به بیان دیگر اولیا دانش آموزان به عنوان مهمترین ذینفعان بیرونی و تامین کنندگان نیازهای سازمان ، فرهنگیان بویژه معلمان به عنوان ذی نفعان داخلی و تولیدکنندگان سازمان ، دانش آموزان به عنوان محصولات و خروجی ، و جامعه به عنوان مصرف کننده این تولیدات از عملکرد سازمان رضایت نداشته و خروجی آن را مناسب ارزیابی نمی کنند

به زعم اینجانب که بیش از دو دهه در رده های مختلف آموزشی و سازمانی بوده و هستم ، علیرغم تلاشهایی که صورت گرفته و اسنادی که وجود دارد باید چند دیدگاه و یا رویکرد هم در حاکمیت و هم در نظام آموزش و پرورش ( هم از برون و هم در درون) تغییر کند و شکل جدید بخود گرفته و در آن حاکم شود تا بتوان برنامه های متعدد و خوبی که در آموزش و پرورش وجود دارد ، اجرایی گردد و به پیش برود.در غیر اینصورت ، بدون تغییر در این نگاه ها ، تمام تلاش ها در این نظام ره به جایی نخواهد بر و به مانند آب در هاون کوبیدن است.

جوامع پیشرفته به این امر مهم باور دارند که دانایی ، توانایی است و رکن اساسی در جهت تحقق آن ، ساختن جامعه ای انساز است و این محقق نمی شود جز ، ارتقاء سطح علمی ، دانش و آگاهی مردم و بویژه قشر کودک ، نوجوان و جوان جامعه . به همین دلایل است که در حکومت ها و جوامع پیشرفته ، آموزش و پرورش در کانون توجه بوده ، همواره تلاش می گردد تا در راستای ارتقاء و بهبود هر چه بیشتر ارکان آن قدم بردارند.

با عنایت به آنچه که در صدر بیان گردید، نظر و پیشنهاداتی در جهت بهبود عملکرد سازمان بزرگ آموزش و پرورش کشور در راستای رضایتمندی ذی نفعان آن به شرح ذیل ارائه میگردد.

۱- حاکم شدن نگاه تخصصی به آموزش و پرورش (در راستای رضایت مندی فرهنگیان)

, ۱- حاکم شدن نگاه تخصصی به آموزش و پرورش (در راستای رضایت مندی فرهنگیان), ,

آموزش و پرورش به عمل یا فرایندی اطلاق می شود که از طریق آن، دانش ، مهارت، شایستگی و کیفیتهای مطلوب رفتار یا منش به فرد آموخته می شود . اینکه آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت) برای تغییر رفتار در فرد و جامعه امری ضروری و مفید است بر کسی پوشیده نیست و اجرای این مهم باید توسط افرادی خبره و متخصص صورت پذیرد.

تا زمانی که به آموزش و پرورش و نظام آموزشی کشور با نگاه تخصصی نگاه نشود ، معلمِ ما منزلت اجتماعی خود را باز نخواهد یافت. با نگاه تخصصی به معلم ، ما هم به منزلت اجتماعی و هم به تعلق سازمانی خواهیم رسید و آن موقع با نگاه تخصصی به معلمان ، رتبه بندی هم معنا پیدا میکند.

نگاه تخصصی بدین مفهوم است که هر فردی اجازه ورود به حریم تدریس و تعلیم و تربیت را ندارد ، هر کسی نمیتواند به سادگی معلم شود ، همانطور که یک پزشک قلابی ، وکیل قلابی بدون مجوز تخصصی، قانوناٌ نمیتواند مطب یا دفتر وکالت بزند و با او قانونی برخورد میشود باید با هرکسی که بدون مجوز به ندریس مشغول میشود ، برخورد قانونی صورت گیرد.

ضمن احترام به دانشجویانِ نخبه فلان دانشگاه سطح اول کشور ، نمیگوییم به چه جرأتی ، میگوییم به چه حقی و چه مجوزی آنها برای دانش آموزان ، نسخه های آموزشی می پیچند و لوح فشرده آموزشی برای تمام پایه های تحصیلی ارائه میکنند. (البته شاید جای خالی معلم متخصص را احساس کرده اند) اگر به شغل معلمی با نگاه تخصصی نگاه شود این نوع مسائل را نخواهیم داشت . ضمن اینکه این مسائل باعث جدایی آموزش از پرورش (تعلیم از تربیت) شده و معضلات بعدی خود را به همراه دارد و در تربیت خلل ایجاد میکند.

شاید این عبارات و تشابهات صحیح نباشد ولی برای تقریب ذهن بیان میگردد ؛ معلم متخصص ، همان مهندس متخصص کارخانه انسان سازی است ، معلم متخصص ، همان خلبان متخصص پرواز اخلاق به اوج است ، معلم متخصص همان پزشک متخصص روح دانش آموزان است.

از طرف دیگر با نگاه تخصصی ، آموزش و پرورش به عنوان بنگاه کاریابی قلمداد نمیشود. متاسفانه برخی با نگاه بنگاه کاریابی به آموزش و پرورش می نگرند و سعی میکنند افراد جامانده از استخدام در دستگاها و نهادهای دیگر را که برای داشتن شغل به آنها مراجعه می نمایند به سمت آموزش و پرورش هدایت نمایند تا یک شغل دست آخر و یک حقوق حداقلی کارمندی و بیمه داشته باشند . این گونه افراد ضمن اینکه هیچ تعلق سازمانی و تعهدی به آموزش و پرورش ندارند همواره معلمی را به عنوان شغل دوم و یا حتی سوم خود محسوب میکنند و بدنبال شغل اول دیگری خارج از آموزش و پرورش هستند.

اگر با نگاه تخصصی به آموزش و پرورش نگریسته شود آنگاه حاکمیت و جامعه بدنبال ایجاد حق و حقوق آن خواهند رفت.

مجرای اصلی ورود به عرصه تخصصی و خطیر تعلیم وتربیت فقط و فقط باید از طریق دانشگاه تخصصی فرهنگیان باشد.

در این دانشگاه تخصصی باید متناسب با نیاز وزارت آموزش و پرورش در دو زمینه آموزشی و پرورشی ، معلم متخصص پایه اول ابتدایی ، معلم متخصص پایه دوم ابتدایی و ... به همین ترتیب در پایه ها و دروس مختلف و همچنین برحسب نیاز به نیروی انسانی اداری (غیرآموزشی) نیروی متخصص تربیت شود.

با نگاه تخصصی از درون ، معلم همواره خود را برای امر تخصصی تعلیم و تربیت آماده می نماید و باید اطلاعات و روش های خود را به روزسانی کند.

۲- حاکم شدن نگاه تولیدی به آموزش و پرورش (در راستای رضایت مندی جامعه) با این نگاه از برون ، آموزش و پرورش به عنوان یکدستگاه مولد سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی برای جامعه دیده شود.

, ,

همگان بخوبی میدانند ریشه همه فسادها و اختلاسها و بی بندو باری ها در آموزشِ نادرست یا بهتر بگوییم در تعلیم و تربیت نادرست است و اگر آموزش و پرورش به خوبی به تعلیم و تربیت فرزندان بپردازد هیچگاه شاهد معضلات اجتماعی که امروزه با آن دست به گریبان هستیم، نخواهیم بود. تجربه ثابت کرده است دانش آموزِ دوره ابتدایی معلمِ خود را برتر و بالاتر از هر چیزی میداند و حرفِ معلم برای او یک حجتِ بسیار با ارزش است و به اصطلاح حرف هیچکس را مقدم بر حرف معلم نمیداند ، با ادامه این روند در دوره های تحصیلی بعد ، میتوان به سرمایه های اجتماعی و سرمایه های انسانی رسید ، ولی این روند با کاهش منزلت معلم در جامعه در دوره های بعدِ تحصیلی رو به افول می رود تا جاییکه متاسفانه همراه با جامعه ، دانش آموز نیز به تمسخر آموزش و پرورش می پردازد.. این مشکل را با نگاه تولیدی و تخصصی میتوان اصلاح نمود

همگان اذعان دارند رشد و پیشرفت هر کشوری مرهونِ آموزش و پرورشِ آن کشور است .آموزش و پروش پیشرفته زمینه ساز و سرمنشاء ایجاد سرمایه اجتماعی است که با آن میتوان به نوعی همه مشکلات جامعه امروزی را درمان کرد.

امروزه در کنار سرمایه های انسانی، مالی و اقتصادی، سرمایه دیگری بنام سرمایه اجتماعی مورد بهره برداری قرار گرفته است. این مفهوم به پیوند ها و ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوانِ منبعژ با ارزش اشاره دارد که با خلقِ هنجارها و اعتمادِ متقابل موجب تحقق اهداف اعضای یک جامعه می شود.

سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقشی است که در تولید و افزایش سرمایه های انسانی، اقتصادی و محیطی ایفا می کند. سرمایه اجتماعی به عنوان عاملی برای موفقیت در برنامه های رفاه اجتماعی از سلامت اجتماعی مورد بحث قرار می گیرد و به همین دلیل نیز امروزه در بررسی و تدوین شاخص های اجتماعی و توسعه توسط سازمانهای معتبر جهانی جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است.

برخی از ابعاد جنبه ها و اَشکال سرمایه اجتماعی ـ که گاه از آنها به عنوان ارزش های اجتماعی نیز یاد می شود ـ عبارت اند از : اعتماد ، صداقت ، حسن تفاهم ، سلامتی نفس ، هم دردی ، دوستی ، همبستگی ، فداکاری و ... . این ابعاد از طریق جریان های آموزشی مربوط به تبادل اطلاعات ، هنجارها ، مشارکت های مردمی ، گروه های خودیاری و نوع دوستی و روحیه جمع گرایی در برابر فردگرایی ، و ... بین اعضای یک جامعه شکل می گیرد.

سرمایه اجتماعی یکی از مهم ترین شاخصه های رشد و توسعه هر جامعه‌ای به شمار می آید. همگی براین باور هستند که رشد و توسعه یک کشور به آموزش و پرورش انسان های آگاه و برخوردار از مسئولیت بستگی دارد چیزی که در ادبیات توسعه به عنوان توسعه انسانی مطرح است بنابراین نقش آموزش و پرورش در ساختن انسان های آگاه و پویا بر هیچ صاحب نظری پوشیده نیست و همگی بر تاثیر بی بدیل آموزش و پرورش متفق القولند.

بهترین تعبیر از نقش آموزش و پرورش همان است که گفته می شود " پلی است که جوامع توسعه نیافته را به جوامع توسعه یافته متصل می کند".

نظام آموزشی به طور عام و آموزش و پرورش به طور خاص را می توان یکی از مهمترین عوامل موثر بر توسعه دانست. اگر توسعه را انتقال از مرحلهای پائین تر در سلسله مراتب اجتماعی جوامع به مراحل بالاتر از آن بدانیم، نهاد آموزش و پرورش می تواند کلیدی ترین نقش را در گذار جوامع از این مراحل ایفا نماید. زیرا از طریق توسعه ی نظام آموزشی کارآمد، اهداف دیگر توسعه نیز قابل دستیابی می شوند.

اهمیتِ نقش و تاثیر آموزش و پرورش بر ابعاد دیگر توسعه اجتماعی، فرهنگی و سیاسی قابل انکار نیست. نظام آموزشی را می‌توان شالوده و نقطه¬ ی عزیمت جوامع توسعه نیافته به سمت توسعه یافتگی دانست. از طریق نظام آموزشی کارآمد و متوازن می‌توان به تولید، بسط و گسترش دیگر شاخص‌های توسعه دست یافت.

از آن جایی که در جهان معاصر، نهاد آموزش و پرورش مسئولیت تربیت نیروی انسانی در جامعه را بر عهده دارد، پس بنیان توسعه در گرو تربیت نیروی انسانی توسعه مند است. امروزه از آموزش و پرورش به عنوان سرمایه گذاری بنیادی یاد می کنند. شواهد نشان داده است در جوامعی که تغییرات و اصلاحات آموزشی با تغییرات اجتماعی و اقتصادی همراه بوده است، به موفقیت بیش تری نایل شده اند.

همچنین تأمین سرمایه انسانی ، مستلزم انجام فعالیتهای آموزشی است. سرمایه گذاری آموزشی از یکسو قابلیتهای نیروی انسانی را ارتقاء میبخشد و از سوی دیگر، نیروی کار را برای استفاده بهتر از فناوری جدید تولید مهیا میسازد و به این ترتیب راه رشد و توسعه ی اقتصادی را برای کشورها هموار میکند.

لزوم توجه به نقش آموزش و پرورش در سرمایه گذاری منابع انسانی واضح و مبرهن است. اگر زمینه را برای ورود یک نخبه علمی به رشته هایی که می تواند بهتر خودش را نشان دهد فراهم نماییم این امتیاز را هم به جامعه داده ایم هم به فرد.

با نگاه تولیدی از برون به آموزش و پرورش زمینه های ورود سرمایه مادی و سرمایه گذاری هم به این سازمان هموار می گردد و حاکمیت خود را موظف به تامین سرمایه و سرمایه گذاری می داند . در آن صورت می توان برای ورود سرمایه و خلاصی از کسری بودجه ، برخی از بودجه هایی که در بخش های دیگر در حال اتلاف شدن است را به این مسیر گسیل داشت (همچون درصدی از فروش نفت و صادرات و یا درصدی از مالیات بر ارزش افزوده)(متاسفانه در ارائه درصدی از مالیات بر ارزش افزوده به روستاها ، با تخلفات دهیار و یا شورای روستا مواجه هستیم)

رشد منابع و سرمایه انسانی با تکیه بر آموزش و تربیت نیروی ماهر و تحصیل کرده ، از با ثبات ترین بخش های اقتصادی جامعه محسوب می شود و نسبت به سرمایه های فیزیکی از ثبات و تعادل بیشتری برخوردار است. درحالی که سایر بخشهای اقتصادی غالبا با دوران های رکود و رونق مواجه هستند ، طبیعت آموزش و پرورش نه تنها خود از ثبات و تعادل قابل توجهی برخوردار است، بلکه به هنگام رکود اقتصادی و بیکاری می تواند نیروی کار را جذب نموده آن را تجهیز کرده و در هنگام رونق، نیروی کار آموزش دیده را تحویل جامعه دهد. همچنین تقویت سرمایه انسانی باعث رشد فزاینده در سرمایه های دیگر ازجمله سرمایه اجتماعی، دانشی، فکری و فیزیکی و ... می شود.

با نگاه تولیدی از درون ، باید به فناوری های تولید توجه شود .در تولید به عقیده برخی صاحب نظران ، سه نوع فناوری بر اساس پیچیدگی فنی وجود دارد که از هم متمایز هستند.

۱- فناوری تولید واحدی (در این نوع فناوری حجم کوچکی از محصول از ابتدا تا انتها تولید می شود، تولید قطعات تکی بر اساس سفارش مشتری در یک سیستم با تصمیم گیری متمرکز انجام می شود ، مانند سفارش یک دست کت و شلوار به یک خیاط محلی )

۲- فناوری تولید انبوه (در این نوع فناوری ، تجزیه کلیت فرایند تولید به گام های مشخص و مجزا که فعالیت ها بصورت توالی به هم مرتبط می شوند صورت می گیرد مانند خط مونتاژ یک نوع اتومبیل).

۳- فناوری تولید فرایندی مستمر (در این نوع فناوری ، مجموعه ای از عملیات و پردازش های پیوسته به هم وابسته ، در طول مسیر طولانی و متوالی انجام و مواد زائد و آلاینده ها کنار گذاشته می شود تا درجه تصفیه مطلوب حاصل شود و کارکنان بطور خودکار نحوه تبدیل موادخام را تحت تاثیر قرار می دهند مانند تبدیل نفت خام به بنزین ) در آموزش و پرورش ، ما باید از هر سه نوع فناوری تولید همزمان استفاده نماییم.

فناوری، عامل مهم و کلیدی برای تعیین ساختار سازمانی است. به عبارت دیگر، نوع تکنولوژی تعیین کننده بهترین ساختار سازمانی برای اثربخشی آن می باشد.بنابراین ساختار آموزش و پرورش بر مینای این سه نوع فناوری تعیین می گردد.

در نگاه تولیدی ، به این دلیل فناوری تولید واحدی باید در ساختار آموزش و پرورش باشد که برای هر دانش آموز ، ما باید قالب خاص طراحی شود نه اینکه با یک قالب ، همه دانش آموزان را تربیت نماییم (که متاسفانه الان اکثرا بصورت فقط تولید انبوه است).و از طرفی چون خروجی یک پایه ، ورودی پایه دیگر است باید از فناوری تولید انبوه نیز بهره برد و همچنین چون در این فرایندِ ۱۲ ساله ، تغییراتِ ماهوی در دانش آموز بوجود آید از فناوری فرایندی مستمر هم باید استفاده کرد.

در نگاه تولیدی از درون ، هر معلم خود را یک تولید کننده میبیند که اولا باید خود را به تخصص مربوطه مسلح کند تا بتواند تولید خود را مدیریت کند و ثانیا سعی میکند ضایعات خود را کاهش دهد.

یک راهکار میتواند این باشد که معلمِ متخصص با اجرای نظام دوری در سه سال اول ابتدایی با روشهای علمی بتواند استعداد دانش آموزان خود را در انواع استعداد های ۳۴ گانه و استاندارد تشخیص داده و بر این اساس از همان سال چهارم ابتدایی ، دانش آموز را به سمت استعداد خود هدایت نماید. بهتر است استعداد افراد در دوران کودکی و در سنین پایین، توسط پدر و مادر یا معلمان کشف شود، نه اینکه پس از نه سال و آنهم بدون شناخت از استعداد فقط به رشته های شاخه نظری و یا نهایتا بدون شناخت به رشته های شاخه فنی و حرفه ای هدایت شود. و اگر دانش آموزی به مدارس فنی هدایت میشود بین رشته های آن هم تفاوت از زمین تا آسمان وجود دارد که نادیده گرفته میشود.

باید همه استعداد ها و رشته های تحصیلی مهم قلمداد شوند. بارها کلمه استعداد و به دنبال آن استعدادسازی را شنیده ایم ولی درک درستی از مفهوم آن نداشته ایم. اکثر ما آن را با کلماتی چون هوش، خلاقیت یا علاقه مترادف در نظر گرفته ایم.

اما سوال اینجاست که استعداد چیست؟ چگونه استعدادسازی کنیم؟ امروزه در آموزش و پرورش ما فقط به دو رشته ریاضی فیزیک و علوم تجربی توجه خاص میشود و اگر دانش آموزی در این رشته ها باشد و با رتبه بسیار عالی در دانشگاه قبول شود ، او با استعداد و عالی است و اگر در رشته های دیگر تحصیل کند ، بی استعداد و تنبل است. به قولی در آموزش و پرورش امروزی ما بر روی این دو رشته نورافکنهای بزرگ نصب شده و بقیه رشته ها در تاریکی بسر می برند.

از نظر علمی استعداد به میزان نسبی توسعه یک فرد در موضوع و یا فعالیتی خاص را می گویند و یا پتانسیل یا توانایی او برای درک و یادگیری سریعتر در آن موضوع. اما اگر بخواهیم به زبان ساده استعداد را تعریف کنیم، استعداد آن چیزی در فرد است که شوق انجام آن در او بیشتر از هر چیزی خواهد بود و با اینکه انجامش برای دیگران سخت است اما او براحتی آن را انجام می دهد و میل بیشتری برای یادگیری و پیشرفت درآن خواهد داشت.

بر این اساس تنوع مدارس باید بر اساس استعداد واقعی دانش آموزان باشد نه بر اساس نحوه دریافت شهریه ویا فقط استعداد ریاضی و تجربی.

دانش آموزان بدنبال یک فضای شاد برای تحصیل میگردند ، آنها از خواندن دروسی که در آینده شان تاثیر و کاربردی ندارد، کسل و آزرده اند. در صورت حضور دانش آموز در رشته مورد علاقه و استعدادش ، هم دانش آموز شادتر خواهد بود زیرا نیاز به یادگیری دروس مازاد و بی حاصل نیست و از تحصیلش لذت میبرد و هم ضایعات تولید آموزش و پرورش کم خواهد شد.

متاسفانه در سالهای اخیر بدلیل کمبود سرانه آموزشی و کسری بودجه در آموزش و پرورش ، برای جبران آن به سمت ایجاد مدارس غیر انتفاعی و هیات امنایی و ... رفته ایم تا از بار مالی آموزش و پرورش کاسته و بخشی را برعهده اولیای دانش آموزان بگذاریم که در این میان باعث پولی شدن علم و دانش شده ایم.

در حال حاضر مدارس نمونه دولتی و استعداد درخشان (تیزهوشان) هم که در رشته های ریاضی و تجربی فعالیت دارند در حال دریافت شهریه هستند و این امر سبب شده تا دانش آموزان با استعدادی که خانواده آنان ، توان پرداخت شهریه را ندارند از این مدارس بی بهره می باشند. و برعکس ، دانش آموزان بی استعداد (در رشته های ریاضی و تجربی)که با صرف پول و هزینه کلاس های تست و معلم خصوصی ( از طرق آزمون تستی ) وارد این مدارس شده و برخی یکسال یا دوسال بعد مجبور به خروج از این مدارس میشوند و ضمن اینکه اولیای آنان پرتوقع شده اند و فکر میکنند فرزندشان واقعا با استعداد بوده و مدرسه نتوانسته است استعداد آنها را شکوفا کند ، صدمات روحی بزرگی نیز به این دانش آموزان وارد میشود.

بدون تعارف باید گفت تنوعِ مدارس، در حال حاضر بدلیل کسری بودجه در آموزش و پرورش است و از این طریق خواسته شده تا بار مالی ناشی از آن بر عهده اولیا قرار گیرد.

مدارسِ همراه با شهریه همانند غیر دولتی ، هیات امنائی ، شاهد ، نمونه دولتی ، استعداد درخشان و ... با کمک مالی خانواده ها مشکلات خود را حل میکنند و متاسفانه این موضوع ضربه سنگینی به آموزش و پرورش زده و ارزش علمی و جایگاه آموزش و پرورش را پایین آورده است. آموزش همراه با پولِ والدین هم توقع نادرست والدین را بالا برده هم برخی فکر میکنند با دادن پول میتوان هر نوع درخواستی را از مدرسه طلب کرد و کار خود را پیش برده یا مدرک گرفت.

۳- حاکم شدن نگاه مشارکتی در آموزش و پرورش (در راستای رضایت مندی اولیاء دانش آموزان)

, ,

اولیاء دانش آموزان به عنوان صاحبان اصلی سرمایه های با ارزش و تامین کنندگان مواد خام (در نگاه تولیدی) باید در ارائه موادخام سالم به دستگاه تولیدی آموزش و پرورش سهیم باشند. رابطه‌ی مدرسه و خانواده فرآیند تعاملی و مداوم است که اگر شکل مشارکت آگاهانه را به خود گیرد باعث اثر بخشی و کار آیی بیشتر مدارس می‌شود.

آموزش و پرورش نیازمند مشارکت اولیای دانش آموزان می باشد البته نه فقط مشارکت مالی.

در این نگاه مشارکتی، خانواده در راستای وظایفِ خودش ، یعنی پدر در راستای ایفای نقش درستِ پدری و مادر در راستای ایفای درستِ نقش مادری و همچنین برادر و یا خواهر دانش آموز در راستای ایفای درست نقش برادر یا خواهر دانش آموز باید در امر تعلیم و تربیت مشارکت داشته باشند.

اگر خواهان ورود موادخامِ سالم به دستگاه آموزش و پرورش هستیم باید سهمی از ارتقاء علمی و اخلاقی دانش آموز به خانواده سپرده شود . پدرِ یک دانش آموز به عنوانِ پدر ، چقدر در تعلیم و تربیت فرزندش سهیم است ؟ در حال حاضر بسیاری از پدر ها به یک موضوع بسنده میکنند که مایحتاج مالی خانواده و فرزندشان را تامین میکنند و فکر میکنند با همین مسئله تمام مسئولیت خود را در قبال فرزندشان انجام داده اند. مادر چقدر در تعلیم و تربیت فرزندش نقش و سهم دارد؟ آیا پدر و مادر زمانی را برای صحبت و یا حتی بازی با فرزندانشان در نظر میگیرند؟

سهم برادر یا سهم خواهر در تعلیم و تربیت چیست و چقدر است؟و آیا اصلا برادر و خواهر در آموزش و پرورش دانش آموز سهیم هستند یا خیر؟ چه نقشی برای آنها تعریف شده است؟ این موضوعاتی است که در نگاه مشارکتی خانواده باید دیده شوند.

یک راهکار پیشنهادی طرحی است ابتکاری تحت عنوان " شهاب خان " اختصار " شرط هدایت و ارتقاء با خانواده" در این طرح در کنار مسائل آموزشی ، دانش آموز برای ارتقاء به پایه بالاتر باید امتیازاتی را از طرف خانواده کسب نماید و یا به عبارت بهتر خانواده دانش آموز برای ارتقاء فرزندشان باید امتیازاتی را کسب نمایند. بدین صورت که به عنوان مثال ۲۰۰ امتیاز باید کسب شود که هر یک از اعضای خانواده (پدر ، مادر ، برادر ، خواهر) ۵۰ امتیاز دارند و نسبت به نقشی که در تعلیم و تربیت دانش آموز در خانواده دارند ، آن را کسب می نمایند (لازم به ذکر است این طرح در مراحل اولیه بوده و باید کامل گردد و برخی کاستی ها مثل امکان عدم حضور یکی از اعضای خانواده باید جایگزین هایی مشخص شود.) (این راهکار در بحث جمعیت نیز میتواند کاربرد داشته باشد).

۴- حاکم شدن نگاه مشتری مداری در آموزش و پرورش (در راستای رضایتمندی جامعه)

, ,

جامعه مشتری تولیدات و محصولات آموزش و پرورش است . رویکرد مشتری مداری با شناسایی نیازهای مشتریان آغاز می شود. سازمانها به منظور افزایش تعداد مشتریان خود ، وفاداری آنها، درآمد، سود و در نتیجه بقا، همواره سعی میکنند مشتری را در مرکز فعالیتهای خود قرار دهند میتوان اینگونه بیان نمود که مشتری به عنوان بخشی از جامعه و عنصر با اهمیت از دیدگاه سازمان بر مسیر تعالی جامعه و تعالی سازمان میتواند تاثیرگذار باشد و از هردو نیز متاثر بشود

مشتری مداری عبارت است از نوعی فرهنگ سازمانی که رفتارهای لازم جهت ارزش گذاشتن به مشتری را به بهترین روش ممکن ایجاد می نماید.

در این نگاه از برون ، مشتری(جامعه) از نظام تعلیم و تربیت خواهان یک تولید با ارزش است و از درون ، معلمان از خود باید بپرسند چه چیز با ارزشی را باید به مشتریان (که همان جامعه است) ارائه کنند؟

ضمن اینکه بر اساس نگاه مشتری مداری ، دستگاه آموزش و پرورش میتواند بر حسب نیاز جامعه به نوع مهارت ها و مشاغل هم نیروی تربیت شده هم در زمینه علمی و هم در زمینه تربیتی به جامعه تحویل بدهد.

با داشتن همان نگاه تولیدی و مشتری مداری ، ارزشِ قابل ارائه به جامعه در آموزش و پرورش ، دانش آموزی است که پس از طی فرایندِ دوازده ساله در یک نظام تعلیم و تربیت از فرد تعلیم و تربیت رسمی ندیده (در بدو ورود در پیش دبستانی یا دبستان) تبدیل به یک فردی میشود که باری از دوش جامعه بردارد نه اینکه خود سربار جامعه شود. تبدیل به یک فرد با ارزش و دارای مهارت علمی و عملی و اخلاقی کافی و پرورش یافته در زمینه استعدادی خود شده که میتواند به جامعه خدمت کند یعنی همان دانش آموزی که در سند تحول آموزش و پرورش از آن یاد شده است.

انتخاب ارزش قابل ارائه به مشتری عنصر اصلی استراژی در نگاه مشتری مداریست. فرایندهای داخلی ، ارزشهای قابل ارائه به مشتری را خلق میکنند . معلمی از مشاغل استراتژیک و مهم یک دولت و حکومت بشمار میرود.

با نگاه مشتری مداری ، معلمان مجبور خواهند بود فرایندهای داخلی خود را بر مبنای نیاز و درخواست مشتری اصلاح و بازنگری کنند. با این نگاه روش های تدریس اصلاح و به روز خواهند شد و همچنین به عدالت آموزشی هم خواهیم رسید.

مشتری (همان جامعه) نیازمند فردی است که دارای مهارت علمی ، مهارت عملی ، مهارت اخلاقی ، مهارت زندگی و مهارت شهروندی است ۰ جامعه ما ، نیازمند یک شهروند با مشخصات مندرج در سند تحول آموزش و پرورش است.

انتهای پیام

]