برنامه‌‌ای که ما را به تفکر درباره یک زندگی جاویدان وا می‌دارد؛

• پنج‌شنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ ۱۶:۴۸
• کد خبر : 1836590

• اخبار
• سایر رسانه ها

براساس آیات و روایات، مرگ نابودی و فنا نیست؛ بلکه انتقال از سرای فانی به سرای باقی است و لازم است انسان پیش از آغاز سفر به سرای جاوید و اخروی از وضعیت زندگی پس از مرگ آگاه باشد و برای آسوده زیستن در آنجا با تکالیف خود آشنا باشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ مسئله مرگ یا حیات دوباره آدمی، حقیقتی است که هیچ بشری را گریزی از آن ندارد چنان که خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:«کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ اِلَینا تُرجَعونَ». لذا براساس آموزه های دینی و سیره و بیان ائمه معصومین(ع) یاد این واقعیت غیرقابل انکار و غیرقابل گریز، آثار و برکاتی شگرف دارد به نحوی که آیات قرآن کریم بیش از هر مسألۀ ای به زندگى اخروى و یاد مرگ اهمیت پرداخته و حدود 1200 آیه آن به مرگ، منازل و مراحل بعد از آن اشاره دارد. ما در دین مبین اسلام بعد از مساله توحید، مسأله‌ای مهمتر از یاد مرگ و قیامت نداریم و این نشان می‌دهد که سِّر عمیقی در این مسأله نهفته است.

بزرگان دین و اخلاق، یاد مرگ را یکی از مهمترین فضائل اخلاقی معرفی می کنند چراکه آدمی نیازمند آمادگی و مهیا شدن برای سفر ابدی و همیشگی آخرت است.

پیامبر گرامی اسلام(ص) در اهمیت لزوم یاد مرگ میفرمایند: «أَفْضَلُ الزُّهْدِ فِی الدُّنْیَا ذِکْرُ الْمَوْتِ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ ذِکْرُ الْمَوْتِ وَ أَفْضَلُ التَّفَکُّرِ ذِکْرُ الْمَوْتِ فَمَنْ أَثْقَلَهُ ذِکْرُ الْمَوْتِ وَجَدَ قَبْرَهُ رَوْضَةً مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ؛  برترین زهد در دنیا یاد مرگ است؛ برترین عبادت یاد مرگ است؛ برترین تفکر یاد مرگ است؛ کسی که سنگینی یاد مرگ را احساس کند (یاد مرگ بر او اثر گذارد) قبر خود را باغی از باغ های بهشت می یابد»

امیر بیان حضرت علی(ع) به شیوایی در وصیت خود به فرزند برومندش امام حسن(ع) و دیگر فرزندان معنوی خود فرمودند: «فرزندم! فراوان به یاد مرگ و پیشامدهاى بعد از آن که ناگاه به آن درآیى، باش و مرگ را مقابل چشمان خود تصور کن تا آنگاه که نزد تو مى‌آید، همواره خود را آراسته و آماده کرده و کمر خود را بسته باشى که مبادا ناگهان بیاید و تو را مغلوب سازد و در حالى که فریفته شده‌اى تو را دریابد. فراوان به یاد آخرت و نعمت‌ها و عذاب دردناک آن باش که همانا یاد آخرت زهد ورزى در دنیا را به تو مى‌آموزد و دنیا را در نزد تو کوچک و خوار مى‌سازد.» (نهج البلاغه، نامۀ ۳۱)

براساس آیات و روایات، مرگ نابودی و فنا نیست؛ بلکه انتقال از سرای فانی به سرای باقی است و لازم است انسان پیش از آغاز سفر به سرای جاوید و اخروی  از وضعیت زندگی پس از مرگ آگاه باشد و برای آسودگی زیستن در آنجا با تکالیف خود آشنا باشد.

برنامه پرمخاطب تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» ویژه ماه مبارک شبکه چهار سیما برنامه‌ای در مورد مرگ و عالم ماوراء به روایت افرادی است که در تجربهٔ مرگ تقریبی از کالبد جسم خارج شدند و عالم برزخ را درک کردند و بازگشتند. میهمانان این برنامه از نقاط مختلف ایران و جهان انتخاب می‌شوند طبق گفته عباس موزون کارگردان و تهیه کننده این برنامه میهمانان برنامه از ۷۰ فیلتر راستی آزمایی مناسب بودن زمان و کیفیت تجربه و وجود شاهد دوم و… عبور می‌کنند و نهایتاً یک نفر از پنجاه مورد بررسی شده به عنوان میهمان برنامه انتخاب می‌شوند.

در این برنامه از ۱۲ کارشناس این موضوع شامل اساتید حوزه و موبد زرتشتیان ایران و خاخام اعظم یهودیان و دو پروفسور آلمانی که صاحب نظر و دارای کتاب دربارهٔ این موضوع و پیشینه آن هستند و نیز متخصصان بیهوشی و پزشکانی که در این زمینه تجربه حرفه ای دارند استفاده شده‌ است. که در ادامه به بررسی زوایای مختلف این برنامه پرمخاطب پرداخته شده است.

برای اثبات حیات پس از مرگ طرق مختلفی داریم که عبارتند از:

۱) ادله‌ نقلی یا وحیانی

قرآن کریم در سوره‌ی صاد آیه‌ی ۲۸ در اثبات معاد می‌فرماید: أَمْ نَجْعَلُ‏ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ کَالْمُفْسِدینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ‏ الْمُتَّقینَ کَالْفُجَّار

آیا ما آنان را که ایمان آورده و به اعمال نیکو پرداختند مانند مردم (بى‌ایمان) مفسد در زمین قرار مى‏دهیم؟ یا مردمان باتقوا و خداترس را مانند فاسقان بدکار قرار مى‏دهیم(و مانند آنان جزا خواهیم‌داد)

همچنین خداوند در آیه ۱۱۵ سوره مومنون نیز می‌فرماید، آیا گمان کرده‌اید که ما شما را بیهوده آفریده‌ایم و بسوی ما بازگشت نخواهید کرد!

این آیات دلالت دارد که اگر قیامت و معادی در کار نباشد زندگی دنیا عبث و بیهوده خواهد بود و از آنجایی که خداوند برتر از آن است که جهان را بیهوده و بی‌هدف بیافریند بر همین اساس زندگی دنیا هدف‌مند است؛ زیرا کسی کار بیهوده و بی‌هدف انجام می‌دهد که جاهل و عاجز باشد اما خدای متعال جامع تمام صفات کمالیه، فرمانروا، مالک همه‌ی عالم هستی و حکیم است و از حکیم نیز عبث صادر نمی‌شود.

با توجه به این آیات اگر معاد نباشد، تکلیف کردن به انجام اعمال و در نظر گرفتن پاداش و عقاب برای آن، کاری لغو و بیهوده می‌شود زیرا مقتضای عدل الهی این است که پاداش کسانی که به فرامین الهی عمل کرده‌اند را در روز قیامت بدهد.

بنابراین چنین آیاتی نشان دهنده‌ی این مطلب‌‌اند که سرای دیگری باید وجود داشته باشد تا نیکوکاران و مفسدان به نتیجه‌ی اعمال خود برسند.

۲) ادله‌ عقلی:

براهین عقلی اثبات معاد عبارتند از:

– برهان عدالت:

یکی از براهین عقلی اثبات معاد، برهان عدالت است؛ این برهان نیاز به مقدماتی دارد از جمله اینکه انسان‌ها به مطیع و گناهکار تقسیم می‌شوند؛ آنچه مشهود است این است که اغلب اوقات این دو گروه در دنیا، نه تنها تفاوتی با هم ندارند، بلکه در اکثر مواقع شاهد بهره‌مندی افراد عاصی از تمتعات و نعمت‌های دنیوی هستیم؛ در حالیکه عقل حکم می‌کند افراد مطیع و گناهکار در برخورداری از نعمات متفاوت باشند و شخص مطیع بهره‌ی بیشتری از نعمت نصیبش شود؛ اما از آنجایی که اساساً دنیا ظرفیت برخورد با مطیع و عاصی را ندارد مثلا اگر فردی صدها نفر را بدون دلیل بُکُشد در دنیا امکان قصاص کامل او وجود ندارد، عدالت الهی ایجاب می‌کند چنین فردی در عالم دیگر عقاب شود تا به عقابی که مستحق آن است برسد که البته عکس این موضوع نیز صادق است. بنابراین عالمی که در آن به انسانها تمام و کمال ثواب یا عقاب داده می‌شود، عالم آخرت است به همین جهت عدالت الهی ایجاب می‌کند که معاد وجود داشته‌باشد.

– برهان وعد:

اگر معاد نباشد وعده‌های الهی محقق نمی‌شود و از آنجایی که خداوند حکیم است و خلف وعده از حکیم سر نمی‌زند، باید معاد وجود داشته‌باشد تا وعده‌های الهی محقق شود.

– برهان حکمت:

اگر معاد نباشد خلقت عبث است و از خدای حکیم کار عبث سر نمی‌زند پس معاد وجود دارد.

و اما تجربیات مرگ و تجربیات نزدیک به آن را نمی‌توان به عنوان ادله‌ا‌ی اصلی بر حیات پس از مرگ برشمرد بلکه آنها فقط نقش موید را ایفا می‌کنند آن هم از این جهت که اصول اساسی این‌گونه تجربیات، نظیر اثبات روح، واقعیت زندگی پس از مرگ و… مورد تأیید اسلام است.

در نتیجه این تجربیات چون مدخل خوبی برای گشوده شدن دریچه‌ای به عالم فراماده و متافیزیک‌اند و منجر به اثبات روح‌ می‌شوند تاثیر گذار و قابل اهمیت‌‌اند؛ به بیان دیگر باید گفت این تجربیات بدون پشتوانه‌ی دلائل وحیانی و عقلانی در ارائه‌ی جزئیات زندگی پس از مرگ راهگشا نخواهند بود؛ بلکه فقط طریقی است برای بیان این مطلب که حقیقت انسان تنها جسم مادی او نیست بلکه او دارای حقیقتی فراتر از بدن مادی است.

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک/ چند روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم

سهل‌الهضم‌ بودن، جذابیت امور تجریی و همچنین دغدغه‌مند بودن انسان نسبت به کشف اطلاع از وضعیت زندگی پس از مرگ، موجب می‌گردد تا انسان تمایل یابد خود و یا سایر هم‌نوعانش از طریق دریافت‌های تجربی به حقایق پس از مرگ دسترسی پیدا‌کنند.

* محاسن و معایب برنامه زندگی پس از زندگی

برنامه‌ «زندگی پس از زندگی» با اجرا و تهیه‌کنندگی عباس موزون، سومین سالی است که مهمانِ مهمانان خداست و با این وجود همچنان جذابیت خود را حفظ کرده‌ و بازتاب‌ فراوانی در فضای‌مجازی و حقیقی دارد؛ پخش این برنامه در ایام ماه مبارک رمضان بسیار بجاست زیرا در این ماه به جهت اینکه روح انسان از لطافت بیشتری برخوردار است انس او با مباحث ماورائی بیشتر شده، بنابراین تماشای چنین برنامه‌‌‌هایی تاثیر عمیق‌تری بر باور او دارد‌.

اما نکته‌ای که لازم است به آن اشاره شود این است که تجربیاتی که در این برنامه عنوان می‌شود به تعبیر علمی، تجربه‌های نزدیک به مرگ است نه تجربه‌ی خود مرگ، زیرا مرگ عبارت است از ورود به عالم برزخ که بازگشت از آن به نحو عادی امکان‌پذیر نیست. از آنجا که همه‌ی کسانی که تجربیات نزدیک به مرگ داشته‌اند به هرحال به زندگی دنیا بازگشته‌اند در واقع آن‌ها نمرده بودند و صرفا تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشته‌اند چه بسا ممکن است تجربه‌ی نزدیک به مرگ در جزئیاتش تفاوتهایی با مرگ اصلی داشته‌‌باشد چرا که طبیعتا تجربه‌ی مرگ، کامل‌تر از تجربه‌ی نزدیک به مرگ است؛ گرچه اصول اساسی این‌گونه تجربیات، نظیر حقیقت روح، واقعیت زندگی پس از مرگ و… مورد تأیید اسلام است.

* برخی از محاسن این برنامه عبارت‌اند از اینکه:

۱) این برنامه به دلیل توانمندی مجری در انتخاب موضوعی که تازگی دارد و دغدغه‌‌ اکثر مخاطبان است از تکراری شدن و به تبع آن از کم‌بیننده شدن که بزرگترین آفات برنامه‌های تلویزیونی شمرده می‌شود مصون مانده‌است.

۲) برنامه‌ی زندگی پس از زندگی برخلاف برخی از برنامه‌های تلویزیونی، بدون حضور سلبریتی‌ها از عنصر جذابیت و پربیننده بودن بهره‌مند است.

۳) این برنامه به اثبات و توجه دادن به یکی از مهمترین ارکان ایمان یعنی مرگ و معاد می‌پردازد که این مسئله برای مخاطب عام تاثیرپذیری بیشتری دارد زیرا شنیدن تجربه‌ی کسانی که سکرات مرگ را دیده‌اند، تأثیر زیادی بر انسان دارد و موجب تقویت ایمان می‌‌شود.

۴) حضور کارشناسان مذهبی که با تکیه بر آیات و روایات بر این نکته تاکید دارند که برای شناخت حقایق پس از مرگ، می‌بایست به آیات و روایات رجوع شود زیرا این تجربیات نهایتاً می‌توانند به‌عنوان مؤیّدی بر اصل وجود حیاتِ پس از مرگ باشند.

یک دقت نظر:

ضمن تشکر از عوامل برنامه‌ی "زندگی پس از زندگی" که به مساله‌ی جهان پس از مرگ پرداخته‌اند تا از این طریق توجه مردم را در عمل به اخلاقیات و احکام دینی افزایش دهند اما مسئله‌ای که بهتر است سازندگان این برنامه با دقت‌نظر و ظرافت بیشتری به آن بپردازند این است که:

جا دارد کارگردان محترم در فواصل مختلف برنامه بر این نکته تاکید داشته باشد که تجربه‌ی خاص نزدیک به مرگ، یک تجربه‌ی شخصی است و برای دیگران حجت نیست ضمن اینکه جزئیات این تجربیات با یکدیگر متفاوت‌ است و تجربیاتی برای ما مورد تایید قرار می‌گیرد که از آموزه‌های دین باشد؛ بعلاوه اینکه این تجربیات هیچ حجیت شرعی ندارد مگر برای خود فردی که تجربه کرده‌است، البته برای خود فرد نیز به شرطی ایجاد یقین می‌کند که با مسلمات دینی و ادله‌ی شرعی مطابقت داشته‌باشد، در عین حالی که برای دیگران فقط نقش موید را ایفا می‌کند نه حجت.

امید است با عمل به این مهم، مسیر صحیحی که عوامل این برنامه برای رسیدن به هدف‌شان که همان افزایش باور و ایمان مردم به معاد است، دستخوش آثار سوء نگردد و خدای‌ناکرده موجب گرایش مردم به سمت و سوی خرافات، دوری از عقلانیت و پیروی از مدعیان دروغین نشود.

زیرا اسلام دین یقین است آن هم یقینی که باید از راه عقل و نقل معتبر به‌دست آید؛ بنابراین ایمانِ از راه‌های غیر معتبر را ارزشمند نمی‌داند.

* نکات قوی‌تر از محتوای برنامه زندگی پس از زندگی در احادیث و روایات معصومین وجود دارد

حجت الاسلام سید هادی محمودی در گفتگو با خبرنگار صاحب نیوز؛ مطالبی که در این برنامه مطرح می شود درست هستند تجربه گران مکاشفات و تجربیات و حالات مخصوص خود را بیان می کنند که از لحاظ علمی برنامه، صحت و راستگویی تجربیات را پرونده پزشکی و گواهی نزدیکان و اطرافیان تجربه گران تایید می کند.

این کارشناس حوزه دین و اخلاق اصفهانی با تاکید بر اینکه تجربه های افراد دعوت شده به این برنامه تلویزیونی با آیات و روایات تطابق دارد خاطرنشان کرد: این تطابق به دلیل این است که مردم جامعه اطلاعی از جهان پس از مرگ را ندارند در این زمینه یا خود افراد زیاد مطالعه نکردند، یا سخنرانان درباره آن خیلی صحبت نکردند.

* اطلاعات مردم از زندگی پس از مرگ خیلی ضعیف است

وی با بیان اینکه عموما اطلاعات مردم از زندگی پس از مرگ خیلی ضعیف است و آن را دنبال نمی کنند ابراز کرد: به باور مردم غلط فکر می کنند یاد مرگ شادی را از آنها سلب، غم و اندوه برایشان به بار می آورد و اگر بخواهیم درباره جهان پس از مرگ مطالعه کنیم روحیه ما افسرده و دلمرده می شود بنابراین از این موضوع مهم فاصله می‌گیرند و وقتی برنامه جذاب و پرمخاطبی همچون "زندگی پس از زندگی" به این موضوع می‌پردازد مورد استقبال عموم مردم قرار می گیرد و مطالب مطرح شده در برنامه را برای خود بسیار عجیب و جذاب می دانند.

حجت الاسلام محمودی با تاکید براینکه مطالب مطرح شده تجربه گران عجیب و جدید نیست خاطرنشان کرد: مطالبی که در برنامه زندگی پس از زندگی توسط مهمانان برنامه مطرح می‌شود تنها گوشه کوچکی از مطالبی است که درباره زندگی پس از مرگ بارها و بارها و حتی قوی تر در احادیث و روایات ائمه معصومین (ع) آمده و در دسترس همه قرار داده شده است.

* تفکر ماتریالیستی و جامعه سکولار یاد مرگ را نشانه افسردگی انسان می‌داند

وی ادامه داد: نوع نگرش برخی اندیشمندان به مسئله مرگ و زندگی پس از آن، به خاطر تفکر ماتریالیستی و جامعه سکولاری که اتفاق افتاده، ضد شادی همراه با افسردگی می‌دانند مباحث اجتماعی جامعه را از مباحث دینی جدا می‌کنند و این باعث ایجاد فاصله مردم به مسائل دینی می شود که تبعات منفی سنگینی خواهد داشت.

کارشناس مذهبی با تاکید بر اینکه وقتی دین از جامعه و از عرصه اجتماع، سیاست، اقتصاد و فرهنگ جدا شود، در حاشیه قرار خواهد گرفت در چنین شرایطی اگر کسی به سراغ مباحث دینی رفت او را فردی بیمار و افسرده می دانند خاطرنشان کرد: متاسفانه امروزه می بینیم که جامعه دینداران را جامعه‌ای دردمند، ضعیف و مشکل‌دار اعلام کرده‌اند؛ درحالی‌که جامعه دینداران جامعه‌ای از انسان‌های اندیشمند، متفکر، عالم، ثروتمند و موفق و باانگیزه و بانشاط هستند. اصلاً انسان دیندار انسان موفق در جامعه است.

* پک پیشنهاد جالب به عوامل برنامه

وی سرای آخرت را «لَهِیَ الْحَیَوانُ» دانست و در ادامه با اشاره به آیه 64 سوره مبارکه عنکبوت که می فرماید «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُون»‏ و این زندگی دنیا جز سرگرمی و بازی‌ای نیست؛ و براستی که تنها سرای آخرت است که حقیقتاً زندگی است، اگر که می‌دانستند» به کارگردان و تهیه کننده این برنامه جذاب پیشنهاد داد که عبارت قرآنی «إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ» را در نشان یا عنوان یا استودیو ضبط برنامه قرار دهند.

* درجات مختلف حیات در عوالم

بنا بر آنچه گفته شد، موت مؤمن، استکمال همان حیات است و‌ همان حیات در مرتبه کاملتری، در موت حاصل می شود. مؤمن تا نمیرد به آن حیات برتر نمی رسد. مگر غیر از این است که در موت، اسباب این عالم رفع می شود. مگر موت غیر از این است که این خورشید و این ماه و این زمین و این امکاناتی که در اختیار ماست از قبیل دست و گوش و چشم و پا و … از ما گرفته می شود. آیا حیات ما به اینهاست و اینها هستند که ما را زنده نگه می دارند که وقتی اینها از ما گرفته شدند ما بمیریم یا این که حیات، از سرچشمه بالاتری می آید و مراتب بالاتری از حیات، در عالم دیگر، محقق می شود؛ کما اینکه حیات خود این دنیا و عالم طبیعت هم مراتبی دارد. یعنی همانطور که این زمین، دوران بهار و پاییز و موت و حیات دارد (هم چنانکه در توصیف عصر ظهور آمده است: «یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا»)، عوالم مختلف هم درجات حیات مختلفی دارند.

* مؤمن، در سفر به عالم اخرت قدرت احیاء پیدا می کند

مؤمن وقتی می میرد وارد یک عالم زنده تری می شود و حیاتش کامل تر و متعالی تر می شود و سرچشمه این هم ولایت امام (ع)‌ است؛ «وَ أَحْیِ‏ بِهِ الْقُلُوبَ الْمَیْتَةَ وَ اشْفِ بِهِ الصُّدُورَ الْوَغِرَةَ». در این صورت، شعاعی از حیات امام (ع) در او دمیده شده و در ظرف خودش سرچشمه حیات خواهد شد؛ «مَنْ سَرّهُ أَنْ یَحْیَا حَیَاتِی وَ یَمُوتَ مِیتَتِی وَ یَدْخُلَ الْجَنّةَ الّتِی وَعَدَنِیهَا رَبّی وَ یَتَمَسّکَ بِقَضِیبٍ غَرَسَهُ رَبّی بِیَدِهِ فَلْیَتَوَلّ عَلِیّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ع وَ أَوْصِیَاءَهُ مِنْ بَعْدِهِا». لذا انسان می تواند خودش به مقامی برسد که نفسش دیگران را زنده کند و دیگران با او زنده شوند (نه اینکه فقط خودش زنده باشد)؛ به عبارتی، اگر حیات کسی حیات محمد و آل محمد (ص)‌ باشد قدرت احیاء پیدا می کند و می تواند تصرف کند و قلوب مرده را زنده کند.

پس، مؤمن برای رسیدن به یک اهداف بالاتری می میرد و می میرد تا آدم زنده تری شود «إِنَّ صَلاتی‏ وَ نُسُکی‏ وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لله رب العالمین». اگر کسی رو به خدا داشت، هم در حیات و هم مماتش، سیر به طرف خدای متعال خواهد بود. حیات و ممات محمد (ص) و آل محمد (ص) یعنی حیات و مماتی که سیر الی الله است؛ و انسان تا از این عالم عبور نکند مراتبی از سیر او واقع نخواهد شد؛ لذا انبیاء‌ و اولیاء هم باید وارد عالم آخرت شوند. در واقع، بعد از این که همه مراتب کمال این دنیا طی می شود، عالم قیامت به پا خواهد شد.

روایات متعدد بخوبی اهمیت یاد مرگ و تاثیر آن بر حیات بشری، سیر و سلوک و طی کردن مسیر پارسایی و پروایی را ترسیم می کند؛ برترین زهد، برترین عبادت، برترین تفکر یاد مرگ است. بسیار شایسته است که ما انسانها ساعاتی از شبانه روز خود را به این مهم اختصاص دهیم. کسانی که زیاد به یاد مرگ باشند و ذکر مرگ در نفوس آنان به شکلی ثابت و استوار در آمده باشد، قطعا در صدد چاره جویی بر آمده، خود را برای این سفر طولانی آماده خواهند کرد، به همین جهت پیامبر اکرم (ص) در ادامه میفرماید قبرشان باغی از باغهای بهشت خواهد بود. اما اگر یاد مرگ تنها لقلقۀ زبان باشد و با حقیقت روح و قلب انسان ارتباطی برقرار نکند، ثمرۀ چندانی نخواهد داشت.

وجود مقدّس پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله در روایت دیگری زیرکترین مردمان را کسانی میداند که بیش از دیگران به یاد مرگ باشند و بهتر از دیگران خود را برای مرگ آماده کرده باشند

آنچه که ما باید با سیر عاشورایی خودمان به آن برسیم این مقام است و آن حیاتی که از عاشورا در قلوب انسان ها دمیده می شود انسان را هم در زندگی فردی و هم در زندگی اجتماعی به یک چنین حیاتی می رساند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #