گزارش تصویری/

تصاویر/فردوسی؛بزرگ‌ترین سراینده پارسی‌گو

ابوالقاسم فردوسی طوسی (۳۲۹ هجری قمری – ۴۱۶ هجری قمری)، شاعر حماسه سرای ایرانی و سراینده شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران که متاسفانه این روزها تنها نام او بر خیابان های شهر و اماکن مختلف باقی مانده و افراد اندکی با اشعار این شاعر بزرگ آشنایی کافی دارند.

[

به گزارش سرویس چندرسانه ای شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ابوالقاسم فردوسی طوسی (۳۲۹ هجری قمری – ۴۱۶ هجری قمری)، شاعر حماسه سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران که متاسفانه این روزها تنها نام او بر خیابان های شهر و اماکن مختلف باقی مانده و افراد اندکی با اشعار این شاعر بزرگ آشنایی کافی دارند؛ فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند.قابل توجه است که در شهر بزرگی مانند تهران موزه ای در خصوص این شاعر بزرگ وجود ندارد و در مورد زندگینامه و اشعار این شاعر فعالیت های بخصوصی انجام نمی شود و هر ساله تنها به برگزاری همایش هایی در روز بزرگداشت این شاعر بسنده می شود و یا اگر انجمنی و یا بنیادی درباره این شاعر بزرگ ایرانی، فعالیت هایی در طول سال دارد، آنقدر کم و ناپیداست که گویی هیچ کار خاصی در این باره انجام نشده است.
وقتی پای ریشه ها، اصالت ها و تاریخ به میان می آید، ما عادت کرده ایم که با افتخار خود را ایرانی بنامیم و از عقبه تاریخی فرهنگی خود باب سخن به میان آوریم اما وقتی پای عمل به میان می آید دستمان آشکارا خالی است؛ فردوسی تنها نمونه ای از بلند همتان این سرزمین پهناور است که گویا فقط نامی از آنها در این روزگار مدرنیته باقی مانده و نه تنها سال هات که ما از منش و رفتار این بزرگان فاصله معناداری پیدا کرده ایم بلکه برای کودکان و نسل های بعد از ما نیز به اسطوره هایی دست نیافتنی در کتاب ها تبدیل شده اند.
هرچند به گفته دکتر فریدون جنیدی، شاهنامه پژوه از همان دوران فردوسی و در دربار محمود غزنوی، به عمد نگذاشتند تا این اثر جاودان به سلامت به دست ما برسد و با اضافه کردن ابیاتی سعی در تخریب شاهنامه و بالا بردن مقام غزنوی داشتند اما هنوز هستند بزرگانی که این اثر منظوم را برای ما شرح و تفسیر کنند و ما اگر اهلش باشیم، آن را به جان پذیرا باشیم و به کودکان و نسل های بعد از خود به امانت بسپاریم.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,
,
,

بسی رنج بردم در این سال سی ........ عجم زنده کردم بدین پارسی