زنان به مشاوره نگاه مثبت‌‌تری دارند

عاطفه موسوی گفت: در سایه رشد شبکه‌های ارتباطی متاسفانه غالب افراد در کشور ما از کارایی روانشناسی و نیاز افراد به مشاوره اطلاع چندانی ندارند.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ عاطفه موسوی، مددکار اجتماعی و جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: در سایه رشد شبکه های ارتباطی متاسفانه غالب افراد در کشور ما از کارایی روانشناسی و نیاز افراد به مشاوره اطلاع چندانی ندارند و از اینکه شخصی به مشاور مراجعه کند، متاسف می شوند و پیش خودشان تصور می کنند که حتما این فرد مشکل روحی و روانی داشته که به روانشناس یا مشاور مراجعه کرده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, تیتریک,

وی ادامه داد: در ضمن این موضوع چالش دیگری که با آن روبرو هستیم، عدم اقدام افرادی است که با فضا و کارکرد روانشناسی تا حدودی آشنایی دارند، واقعیت این است که فقدان درک و شناخت صحیح از بیماری ها و اختلالات خلقی و شخصیتی یکی از مشکلات جامعه ماست، زیرا در اغلب موارد این بیماری ها بدون علائم جسمی است، یعنی افراد دردی احساس نمی کنند، حتی خیلی ها نمی دانند که ممکن است مربوط به یک مشکل خلقی یا شخصیتی باشد آنچه که در خودشان یا دیگری تجربه می کنند را تنها ناشی از مشکلات محیطی و اتفاقی می دانند که در اطراف شان رخ می دهد.

موسوی افزود: حتما شما هم در محاورات مردم شنیدید که می گویند: "مگر من دیوانه هستم که به روانشناس مراجعه کنم!"، در حالی که اصلا مشاور یا روانشناس با فرد دیوانه و مجنون سر و کار ندارد. به زبان کاملا ساده: "مطالعه رفتار انسان و ایجاد راه و روش و فضاهایی که انسان مناسب تر، سالم تر و معقول تر رفتار کند، به نحوی که نه به خودش نه به دیگری آسیب بزند"، مهمترین وظیفه مشاور یا روانشناس است.

این جامعه شناس تصریح کرد: بهتر است بدانیم که علی رغم تجربه اختلالات روانی، شخصیتی و خلقی در مردان و زنان به شکل یکسان همچنان ما عدم مراجعه یا مراجعه کمتر آقایان را در فضای مشاوره و روانشناسی می بینیم و همان طور که در مصاحبه های قبلی عنوان کردیم خانم ها بیشتر طرفدار مراجعه به روانشناس و مشاور هستند.

وی در ادامه به بررسی علل عدم مراجعه افراد به روانشناس و روانپزشک پرداخت و گفت: ترس از برچسب خوردن یا انگ روانی یکی از این عوامل است، همان چیزی که در محاورات مردم گاهی شاید این روزها کمتر اما همچنان می شنویم.

موسوی افزود: علت شایع دیگر می تواند، این باشد که اختلالات خلقی و شخصیتی را یک موضوع یا مشکل نیازمند پیگیری و درمان نمی دانیم، و گاها با جملاتی روبرو می شویم که فرد مثلا افسردگی یا اضطراب را با تنبلی و مشکلات جسمی و روحی دیگر اشتباه می گیرد و همچنان به هر دلیلی آن را حائز اهمیت نمی داند که پیگیر باشد.

این مددکار تاکید کرد: علت دیگر هم می تواند این باشد که افراد از اینکه واقعا مسئله شان حل می شود یا خیر، یا تواما دنبال نتیجه گیری زودهنگام هستند، برایشان این سوال پیش می آید که آیا واقعا این بیماری ها درست می شود؟ یا این مشکلات برطرف می شود؟ یا در حین دریافت اطلاعات از افراد متخصص می پرسند که چه زمانی این مشکل حل می شود؟ در حالی که با اندکی تحلیل به این می رسیم که فرد در اثر تجربه و زیست کردن در سالیان مداوم زندگی خودش، دچار مسئله یا مسائلی شده که نمی شود انتظار داشت، که در یک بازه زمانی دقیق آن هم قابل پیش بینی، فرد به شکل کلی درمان شود.

وی ادامه داد: غالب مشکلات خلقی و روانی شخصیتی، در اثر آموزش، جلسات درمانی و مشاوره، قابل بهبود و درمان تقریبا کامل است مگر برخی اختلالات حاد و شدید روانی که آن هم باز تحت نظر متخصص مشخص می شود و به فرد در واقع اطلاع داده می شود.

موسوی افزود: مهم است بدانیم ما در هر مرحله از زندگی از انتخاب شغل، رشته تحصیلی مورد علاقه، انتخاب همسر، فرزندآوری، زندگی کردن با خانواده و چالش هایی که در فضای خلقی، روحی، روانی و عاطفی تجربه می کنیم، نیاز به مشاور و آگاهی داریم. تجربه ثابت کرده که افراد بعد از اینکه دچار مشکل شدند، به این نتیجه می رسند که به یک متخصص مراجعه کنند و مشکل را زودتر حل کنند.

این جامعه شناس گفت: اگر به این آگاه باشیم که در هر مرحله با مجموعه ای از انتخاب ها و چالش ها روبرو خواهیم بود، از مشاوره می توانیم به عنوان پیشگیری و کاهش آسیب وهزینه های سنگین آتی بهره ببریم.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: ما از طریق مشاوره گرفتن می توانیم، یک زندگی با کیفیت تر داشته باشیم نه لزوما مشاوره را به عنوان روشی برای حل مشکل بدانیم. روانشناس زندگی های زیادی را می بیند، تجربه می کند، رشد می دهد و آنها را به مسیر سالم تر می برد، پس استفاده از تجربه هم می تواند یکی از نکته های مهم باشد که ما از مشاورین کمک بگیریم.

انتهای پیام/

]