یکی از بانوان شهرکردی گفت: مادرانمان نذر نخودگردانی در ماه رمضان را نسل به نسل به فرزندانشان انتقال دادند و ما نیز برای فرزندانمان به ارث خواهیم گذاشت.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از جهانبین نیوز؛ هر شهر و دیاری در ماه مبارک رمضان، ماه خودسازی و بندگی آداب و رسوم خاص خود را دارد که برخی از این آیینها زمینه کسب ثواب بیشتر است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, جهانبین نیوز,
وی ادامه داد: بعد از اتمام 100 دور ذکر در روز عید فطر یک دور ذکر "الحمدالله" و یک دور هم ذکر "سبحان الله" گفته میشود، دوره ذکرگویی که همان تسبیحات حضرت زهرا (س) و ذکر "لااله الا الله" است تمام میشود و بعد از آن مجدد 100 دانه از نخودها بهعنوان مایه نخود سال آینده داخل کیسه ریخته میشود.
این بانوی مهدیهای افزود: برخی از مردم نخودهایشان را در روز عید فطر پخته و بعد از طعمدار کردن، آن را بهعنوان صبحانه به نمازگزاران عید فطر میدهند، اما برخی دیگر آشی برپا میکنند و با عنوان آش نخود بین مردم پخش میکنند و افرادی که این نذر را دارند باید تا سال آینده قبل از ماه رمضان آش نخود خود را طبخ و در بین مردم پخش کنند.
وی افزود: در گذشته رسم بر این بود که به جای نخود از نُقل استفاده میشد و نُقلهایی که ذکر به آنهای گفته میشد بعد از ماه رمضان و در روز عید فطر بهعنوان شیرینی در بین نمازگزاران پخش میشد.
توکلی با اشاره به اینکه مردمی که نخود میگردانند به آن بهعنوان نذر اعتقاد بالایی دارند افزود: اگر کسی حاجتی داشته باشد نیت میکند و از یکی از بزرگان که معمولا سید هم هست میخواهد که تکهای نبات را و تعداد 5 عدد یا 12 عدد نخود را از روی نخودهای دیگران بردارد که اگر حاجتروا شد سال آینده او نیز تعداد 500 یا یک هزار و 200 نخود را بهعنوان نذر بردارد و ذکر را بگوید.
این بانوی مهدیهای خاطرنشان کرد: یکی از دلایلی که مردم این محله این نذر را انتخاب کردهاند شاید این باشد که نهتنها در ماه مبارک رمضان زبان را از غیبت، تهمت و سایر گناهان زبانی باز میدارد بلکه باعث میشود ذکری مدام بر زبان زنان باشد.
به گزارش جهانبین نیوز؛ با وجود اینکه رسم نخودگردانی قدمت بالایی دارد اما هنوز گمنام مانده است و میتوان یکی از دلایلی که این رسم تا به امروز مانده انتقال آن از نسلی به نسل دیگر بوده و مادران آن را به دخترانشان معرفی کردند تا به امروز رسیده است.
براساس تحقیقات صورت گرفته این رسم در غرب شهرکرد، هفشجان و فرخشهر در بین مردم رواج دارد اما درحال کمرنگ شدن است و شاید روزی به فراموشی سپرده شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه