در توضیح یادداشت سایت آذری‌ها؛

• چهارشنبه ۰۳ خرداد ۱۳۹۶ ۱۵:۰۸
• کد خبر : 1112586

• اخبار
• سایر رسانه ها

بعد از انتشار تحلیل کوتاه روز گذشته‌ی آناج در مورد آذربایجان، ظاهرا سایت آذری‌ها گرفتار نگاه از بالا و خارج از مرزها به موضوع قره باغ شده است که برای تبیین موضوع گزارش زیر منتشر می‌شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم کشورمان به ایستگاه جمع بندی‌های نهایی رسید. دولت گذشته ظاهرا با رای مردم قرار است چهار سال دیگر سکّان اجرایی کشور را در دست داشته باشد. یکی از موضوعات مهم مرتبط با دولت، مسائل مربوط به سیات خارجی است.

پیش‌تر آناج در گزارشی عملکرد دولت یازدهم و دولت‌های قبل را در مسائل مربوط به قفقاز بررسی کرده بود. چکیده آن گزارش این مطلب بود که متاسفانه جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های گذشته، برنامه‌ی مدوّن و طولانی مدتی در مسائل مربوط به حوزه‌ی قفقاز نداشته است.

روز گذشته آناج طی یادداشتی کوتاه در مورد قره باغ اعلام کرد که در شرایط فعلی شاید تنها گزینه مناسب برای پایان دادن به موضوع قره باغ، راه حل نظامی باشد. این یادداشت به مذاق سایت آذری‌ها خوش نیامده و آنان که خودشان را "دکتر همه چی دان" در موضوعات مربوط به آذربایجان می‌دانند با یادداشتی خالی از محتوا و پُر از توهین به آناج جواب داده‌اند.

بنظر می‌رسد برخی افراد به تحلیل و مدیریت از درون اتاق‌های شیشه‌ای عادت دارند و همیشه می‌خواهند واقعیات را بر اساس بولتن‌ها و جزواتی که می‌بینند و یا بخش نامه‌هایی که برایشان منتشر می‌شود، تحلیل کنند.

برای روشن شدن موضوع و اثبات ادعای آناج باید بخشی از تاریخ جمهوری آذربایجان را ورق بزنیم.

در سال‌های پایانی اتحاد جماهیر شوروی یعنی 1989 به دلیل ضعف‌هایی که دولت مرکزی مسکو داشت برخی تحرکات در جمهوری‌های سابق روی می‌داد. از جمله در منطقه قره باغ کوهستانی و دولت ارمنستان که طبق اسناد موجود، ارامنه سعی داشتند تا تسلط بیشتری بر این منطقه داشته باشند. در سال 1991 و با استقلال جمهوری آذربایجان، سیاست‌های استالینیستی شوروی در منطقه ثمر داد و جنگ بین دو کشور تازه استقلال یافته‌ی ارمنستان و آذربایجان بر سر منطقه‌ی قره باغ شکل گرفت.

جمهوری آذربایجان شرایط نامساعدی برای جنگ داشت و هر روز از جبهه‌های این کشور، اخبار شکست منتشر می‌شد. در آن سال‌ها جمهوری اسلامی ایران سیاست‌های ویژه‌ای اتخاذ کرد، از یک سو ایران به تازگی از جنگ هشت ساله با عراق فارغ شده بود و دیگر تاب جنگی دیگر نداشت و از یک سو برادران دینی ما در جمهوری آذربایجان نیاز به کمک داشتند.

امام جمعه اردبیل حضرت آیت الله سید حسن عاملی در سال 90 و در پیامی به مناسبت نکوداشت "حاج علی اکرام" می‌نویسند: "هنگام تجاوز به خاک جمهوری آذربایجان ایران می‌توانست دو سیاست را در پیش بگیرد یا مداخله نظامی کند و یا سیاست بی طرفی داشته باشد.

در صورت مداخله نظامی، رویارویی با روسیه پیش می‌آمد که این موضوع خلاف موازین بین المللی بود، از سوی دیگر، ایران نمی‌خواست در دو جبهه قرار گیرد. اما اگر سیاست مشاهده گری و بی‌طرفی در پیش گرفته می‌شد، در میان مردم مسلمان و دیندار، ادعاهای برادری و اسلامی رنگ می‌باخت و ایران خائن معرفی می‌شد.

جمهوری اسلامی ایران یک سیاست بینابینی در پیش گرفت تا هیچ یک از معضلات دو فرضیه پدید نیاید و آن حمایت و آموزش ارتش جمهوری آذربایجان و ایجاد دسته‌های مقاومت و فرستادن سلاح و مهمات و تعلیمات نظامی برای ارتش این کشور و قرار دادن طرح‌های نظامی در اختیار ارتش جمهوری آذربایجان بود. 

در مقیاسی بالا و به صورت‌های آشکار و پنهان، اقدامات گوناگونی از سوی ایران صورت گرفت. جوانان بسیاری از جمهوری آذربایجان برای آموزش‌های چریکی و پارتیزانی به ایران آمدند. ده‌ها ماشین سلاح برای حمایت از شهر شوشا در اختیار جوانانی گذارده شد که در آرزوی داشتن اندک تجهیزات نظامی بودند. "

حمایت‌های ایران در برابر حملات ارامنه به دلیل خیانت برخی فرماندهان جنگی آذربایجان و بعضا فرار و ترس برخی سربازان آذری نتیجه نمی‌داد. علاوه بر منطقه‌ی قره باغ بخش های دیگری از خاک جمهوری آذربایجان نیز در اختیار ارمنستان قرار گرفت.

پیش از این آناج بارها از خیانت‌های برخی فرماندهان جنگی آذربایجان گفته و نوشته است که بعضا حتی به همین دلیل نیز متهم می‌شد که چرا همیشه علت اصلی شکست‌های قره باغ را خیانت معرفی می‌کنید! سربازان آذری و مستشارانی ایرانی حاضر در جنگ قره باغ همیشه گفته‌اند که ارامنه توان مقابله با ارتش آذربایجان را نداشتند اما خیانت‌های فرماندهان در میدان جنگ و زد و بندهای دولتی‌ها در عرصه‌ی سیاسی کار را به شکست کشاند.

20 درصد از خاک جمهوری آذربایجان در اختیار ارامنه قرار گرفت و قریب به یک میلیون نفر نیز بعنوان آواره‌ی جنگی راهی دیگر شهرهای آذربایجان به ویژه سومقائیت و باکو شدند.

در سال 1994، بعد از 3 سال جنگ سنگین میان نیروهای ارتش آذربایجان و شبه نظامیان ارمنی مورد حمایت ارمنستان، با میانجیگری روسیه بین دو طرف آتش بس برقرار شد. نتیجه آن جنگ، تسلط ارامنه بر کل ناگورنو-قره باغ و برخی مناطق اطراف آن شد که تا به امروز هم ادامه دارد.

پنج کشور انگلیس فرانسه روسیه آلمان و آمریکا بعنوان اعضای گروه مینسک بر روند آتش بس و همچنین اتفاقات بین دو کشور نظارت دارند. موضوع جالبی است که همه‌ی اعضای گروه مینسک مسیحی هستند و همیشه دیاسپورای ارمنی بر این کشورها تاثیر گذار بوده و تصمیمات جانبدارانه‌ای نیز اتخاذ کرده‌اند.

در هر حال بعد از برقراری آتش بس اتفاقات گسترده‌ای در جمهوری آذربایجان روی داد. واقعیت تلخ موجود این بود که ظاهرا آذربایجان همه‌ی کمک‌های ایران به خود را فراموش کرد و سعی نمود تا موضوع قره باغ را با کمک کشورهای غربی و به ویژه کمک‌های گروه مینسک حل کند. در این سال‌ها همیشه از افزایش هزینه‌های نظامی خود خبر داد و نمایشگاه‌های ویژه‌ی تجهیزات غربی و اسرائیلی نظامی در باکو ، از ژست‌های دولت این کشور برای سرحال نگه داشتن جوانانش بود.

خط تولید پهباد اسرائیلی در آذربایجان راه افتاد و همه‌ی این مسائل به ویژه ارتباط با صهیونیست‌ها، همیشه مورد انتقاد جمهوری اسلامی بوده است. البته جمهوری آذربایجان مراودات تجاری با ایران نیز داشته و دارد؛ بخشی از این مراودات هم به خریدهای نظامی آذربایجان از ایران مربوط می‌شود که اسناد آن در جریان جنگ آوریل سال گذشته منتشر شد.

موضوع مهمی که در روابط بین دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان مطرح بوده است، سیاست‌های ایران هراسانه و ضد دینی و ضد شیعی این کشور است. این سیاست‌ها هم همیشه مورد انتقاد جمهوری اسلامی ایران بوده و همیشه از حبس‌های غیرقانونی، ممنوعیت پخش اذان، ممنوعیت حجاب دختران در مدارس، ممنوعیت تبلیغ مبلغان و ... انتقاد کرده‌ایم. اتفاقا موضوعی که سایت‌هایی مثل آناج همواره با آن دست به گریبان بوده‌اند این بوده که چرا همیشه از سیاست‌های آذربایجان انتقاد می‌کنید و این مسائل داخلی است. البته که ما جواب این انتقادها را هم داده‌ایم. انتقادات ما، نظرات شخصی نبوده و در واقع از این تریبون صحبت‌های بخش مستضعف و به بند کشیده شده‌ی شیعیان جمهوری آذربایجان را منعکس کرده‌ایم.

فضای میدانی جبهه‌های جنگ بین آذربایجان و ارمنستان در این سال‌ها شکل خاصی داشت. همیشه طرف ارمنی آزادانه در حال تیراندازی بود. به روستاهای آذری شلیک می‌کرد و بعضا حتی کودکان نیز در جریان این تیراندازی‌ها کشته می‌شدند. اخبار مربوط به نقض آتش بس در جبهه‌ها، همیشه سر تیتر مربوط به اخبار قره باغ در رسانه‌های آذربایجان بود. در هر حال روند مناقشه‌ی قره باغ به همین شکل ادامه داشت تا اینکه جنگ آوریل سال 2016 شکل گرفت.

ارتش جمهوری آذربایجان در بامداد دوم آوریل نبردی علیه نیروهای ارمنی در مناطق آق دره-ترتر-آغدام و خوجا وند - فضولی در حاشیه شرقی و جنوب شرقی قره باغ آغاز کرد و به مدت چهار روز ادامه یافت. این جنگ در رسانه های باکو به"جنگ خونین آوریل" نامگذاری شد، هرچند نهایتا در روز پنجم نمایندگان دو کشور در روسیه به توافق رسیدند و به یکباره BBC اعلام آتش بس دوباره کرد اما  رسانه‌های این کشور به اتفاق به یک نتیجه ی واحد رسیدند و آن هم این بود که قره باغ با نشستن و انتظار کمک از طرف گروه مینسک حل نخواهد شد و باید جوانان این کشور پا به میدان جنگ بگذارند.

مواضع آناج در زمان جنگ آوریل و نظرات مخالف

همانگونه که اشاره شد باکو طی سال‌های گذشته لیست بلند بالایی از اقدامات ضد دینی و ضد شیعی در کارنامه‌ی خود داشت اما در زمان جنگ آوریل همه ی سردمداران آذری مجبور بودند که از ارزش شهادت و ایمان و پاسداری از وطن سخن بگویند و ناخودآگاه در ظاهر موضعی برضد اعمال و سیاست‌های اصلی خود اتخاذ کنند و این نیز نشان داد که قره باغ جز با اتکاء به اعتقاد اصیل اسلامی به صلح نخواهد رسید.

سربازان این کشور در آن ایام پا در عرصه‌ی رهایی بخشی از خاک اسلام یعنی قره باغ، به میدان گذاشته بودند و این یعنی علیرغم همه‌ی سیاست‌های لائیسیته‌ای که طی سال‌ها در آذربایجان در جریان بوده، باز هم جوانان آذربایجانی با تکیه بر شعارهای دینی و ملی برای نجات وطن گام برداشته‌اند.

در آن ایام آناج از کشته‌های آذری با لفظ شهید یاد می‌کرد که به دلیل احترام به سربازانی بود که برای دفاع از وطن در برابر متجاوز کافر، پا به میدان گذاشته بودند.

استدلال غلط تحلیل چی‌های سایت آذری‌ها این بوده که "آیا اگر همین سربازان و درجه داران به سمت سرباز ایرانی هم شلیک کنند از سوی آناج شهید خطاب خواهند شد؟" به‌نظر می‌رسد نباید این استدلال اصلا طرح می‌شد که نیاز به جواب داشته باشد. اما یک سوال از همین آقایان پشت میز نشین "آذری‌ها" که خود را "پروفسور" همه‌ی مسائل می‌دانند.

آیا اینکه دولت آذربایجان از اصول اسلامی دور بوده و هنوز هم هست باید ما را مجبور کند که حمایت خودمان از شیعیان آذری را کتمان کنیم و یا اصلا رسانه‌ای نکنیم؟ آن هم در زمانی که همیشه مورد بمباران ضد تبلیغی رسانه‌ها هستیم. آیا با این تفکر شما حتما ما در مورد حمایت‌مان از آذربایجان در زمان جنگ قره باغ هم اشتباه کرده‌ایم؟ قطعا مخاطبان فهیم آذری‌ها و آناج می‌دانند اما برای روشن شدن نویسندگان اتاق شیشه‌ای آذری‌ها عرض می‌کنیم که خیر خطاب شهید به سرباز مسلمانی است که در برابر ظلم کافر برای دفاع از آرمان و وطن کشته می‌شود و طبیعتا با این حساب اگر روزی به هر دلیلی سرباز آذری و ایرانی در برابر هم قرار گرفتند، متجاوز خطاب خواهند شد چون سرباز ایرانی فکر تجاوز در سر ندارد.

نکته‌ی دیگری که آذری‌ها به آن اشاره کرده این است که می‌گویند: "هیچگاه ندیده‌ایم که رهبران ارمنستان در کنار دشمنان ایران قرار گیرند و به ائتلاف سیاسی- نظامی ضدایرانی بپیوندند. حداقل تا به امروز. اگر فشارهای و نقض بی طرفی ایران بر علیه ارمنستان و بر هم زدن موازنه، بیشتر از این استمرار پیدا کند، ارمنستان ناچار خواهد شد برای تنظیم موازنه به سمت اسرائیل برود و در این صورت تنها ایران مقصر است. زیرا با سیاست نسنجیده متحد خود را به سمت دشمن سوق داده است."

در توضیح این تحلیل باید بگوییم اولا که ما مدافع سیاست‌های آذربایجان در مورد ایران و دینداران داخل کشورش طی سال‌های گذشته نبوده‌ایم و برای روشن شدن موضوع می‌توان به آرشیو انتقادات تند آناج از این سیاست‌ها مراجعه کرد اما بد نیست شما هم بروید و برای نوشتن تحلیل در مورد یک منطقه حداقل اگر اجازه رفتن به منطقه را ندارید تا بر اساس واقعیات اعلام نظر کنید بروید و نقشه‌ی کامل منطقه را ببینید. ارمنستان یک کشور محصور بین همسایگانی است که از شرق و غرب و شمال با آن‌ها مشکل دارد و فقط باریکه‌ی مرزهای جنوبی با ایران راه تنفس این کشور است. اگر آمدن صهیونیست‌ها به مرزهای شمالی برای ما مشکل داشت تا امروز اتفاق افتاده بود و ارمنستان نه توان این اشتباه را دارد و نه منافعش اجازه می‌دهد تا خشم تهران را برانگیزد.

اتفاقا اگر امروز آذربایجان جری شده و دشمن قطعی جمهوری اسلامی ایران یعنی اسرائیل را در کشورش جای می‌دهد به دلیل سیاست‌های اشتباهی است که برخی تصمیم سازان امثال آذری‌ها با تحلیل‌های آبکی خودشان، رقم زده و باعث شده‌اند تا پتانسیل بالای همگرایی دو کشور شیعی به این اظهارات مخالف تبدیل شود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #