فرازهایی از وصیّت­نامه­ دانشجوی شهید محمدرضا قمریان:

• شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۴:۳۹
• کد خبر : 1253559

• اخبار
• سایر رسانه ها

فرازهایی از وصیّت­نامه­ شهید محمدرضا قمریان: کسانی در این فتنه و امتحان الهی موفق و پیروزند که ره توشه جهاد، اخلاص، ایمان و تقوا در کوله بار خود داشته باشند. حضرت امام فرمودند خوشا به حال آنان که شهید شدند زیرا که جهاد، تقوا و ایمان را کامل می کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از پیشمرگ روح الله، دانشجوی شهید محمدرضا قمریان فرزند فتح الله و زینب در سال 1347 در شهر سریش آباد از توابع شهرستان قروه دیده به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی را در زادگاهش صرف تحصیل علم کرد. عزم والدینش جهت همجواری با امام هشتم علیه السلام موجب شد محمدرضا در معیت خانواده به مشهد مقدس مهاجرت کند و در جوار بارگاه ملکوتی و نورانی امام رضا(ع) اقامت گزیند و در آن شهر به تحصیلش ادامه دهد.

شهید قمریان پس از اخذ دیپلم، از طریق کنکور سراسری وارد دانشگاه شد و در رشته پزشکی به ادامه تحصیل پرداخت، لیکن این سنگر روح بلندش را اقتاع نکرد و با عضویت در نیروی اطلاعات ـ عملیات بسیج به مناطق غرب کشور اعزام شد. این فرزند برومند و فداکار اسلام پس از مجاهدت های فراوان در راه دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی، در روز پنجم مرداد ماه سال 1367 در تنگه مرصاد به سوی ملکوت اعلی پرواز کرد و در جوار شهیدان پرافتخار انقلاب اسلامی مأوی گزید.

وصیت نامه

بسم الله الرحمن الرحیم

الهی هب لی کمال الا نقطاع الیک و انر ابصار قلوبها بیضاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمه و تصیر ارواحنا معلقه بعز قدسک.

انسان موجودی است «دو بعدی» بعد مادی بی ارزش، سست عنصر و بی تردید خاکی که «خلقته من تراب» و بعد دیگر ملکوتی، جدا شده از خدا از خود خدا از روح خدا «نفخت فیه من روحی» نفخه خدایی در گل سرشته از آب و خاک پست آدم دمیده شده و انسان موجودیت یافت خداوند به ملائک فرمود: «فتبارک الله احسن الخالقین» او را آفرید تا به کمال خویشتن دست یابد. بوسیله ابزار کارش و ابزار زندگی اش « و خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» انسان را برای عبادت و بندگی خلق کرد و او را اشرف مخلوقات آفرید و فرمود: حال که خواهی که خالد در فردوس برین باشی و یا اینکه در اسفل السافلین قرار گیری و «اولئک کالانعام بل هم اضل» باشی خود مختاری.

آنان که سر در پیشگاه پروردگار خود به خاک سجده گاه ساییدند؛ ندای ادعونی را لبیک گفتند، «اذکرونی» را درک کردند و «اشکرونی» را فهمیدند، همانا رستگار شدند و به فلاحت و سعادت و خوشبختی رسیدند اینانند رستگاران «السابقون السابقون اولئک المقربون». آنان که در دنیای تنگ مادی، مجنون و محبوس شدند و دل به دنیا و اموالش بستند و خیمه امید را در دنیای خاکی برافراشتند ماندند و ماندند...  شیطان قفل و زنجیر به دست و پای آن ها آویخته و وی را در گودال فنا سرازیر نموده«اولئک کالانعام بل هم اضل» حال تو ای انسان از محمدرضا! نه! این اسماء الهی اند شاید که تو لایق آنها نباشی بهتر است که بگویی قمریان! کدامینی؟ چه کردی؟ عملت کو؟ آیا دیگر فردوس برین داری؟ حافظ شرمی از این قصه بکن، عملت چیشت که فردوس برین می خواهی آیا رجا را با خوف همراه کرده ای و کرده بودی؟ به کدامین فرمان لبیک گفتی و به کار بستی؟ آیا «قم الیل الا قلیلا» را عمل کردی؟ آیا «فلیضحکوا قلیلا و لیبکوا کثیراً» را عمل کردی؟ ایا « ان تنصرالله» را عمل کردی؟ آیا؟

آیا می دانی در گرو چندین پرشس، رهایی خواهی یافت؟ «ربنا اننا ظلمنا انفسنا و تجرانا بجهلنا و اخطائنا بفقرنا یا رب ارحم ضعف بدننا فاغفر ذنوبنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین»

خدایا گنه کرده ام. اشتباه و خطا کرده ام در پیشگاه قدس تو در محضر روحانی تو در حضور ملائک مقرب تو روح الهی ام را کثیف و آلوده ساخته ام....

مو از قالوا بلی تشویق دیرم   //   گنه از برگ و بارون بیش دیرم

اگر  لا  تقنطو  دستم  نگیره   //   مو  از  یا  ویلنا  اندیش  دیرم

ولی امید واثق و رجاء واثق به تو دارم، دل به تو بسته ام زیرا که تو ارحم الراحمین هستی. تو همانطور که ستار العیوبی، غافر الذنب نیز هستی. پس ای رب جلیل، سبحان عظیم، ای رحمن رحیم، و ای غفار الذنوب، انی اسئلک الراحة عند الموت و المغفره بعد الموت و العفو عند الحساب. الهم انی اسئلک ان تجعلنی فی جوار اولیائک و صلحائک بعزتک و بمعرفتک وارزقنی شفاعه الحسین یوم الورود...

و اما کسانی در این فتنه و امتحان الهی موفق و پیروزند که ره توشه جهاد، اخلاص، ایمان، تقوا و روح در کوله بار خود داشته باشند. حضرت امام فرمودند خوشا به حال آنان که شهید شدند زیرا که جهاد، تقوا و ایمان را کامل کرده به شهادت که فوز عظیم است دست یافتند چه سعادت بزرگی.

این دوران تحقق آیه «و لقد فتنا الذین... » است.

بیدار باشید، هوشیار باشید، به ندای علی گونه امام امت گوش جان بسپارید. اگر علی (ع) گفت: «قبل ان تفقدونی» امام می گوید: درنگ امروز فردای اسارت باری دارد. پیش عاشوراییان حسینی آماده باشید.

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش // وه که بس بی خبر از غلغل چندین جرسی

بال  بگشا  و  سفیر  از  شجر  طوبی  زن // حیف باشد چو تو مرغی که اسیر  قفسی

پدرم و مادرم درست است که تربیت بیست سال زحمت و رنج  مشقت کشیدید، ماردم درست است که شبها مانند سپند با صدای من از جای می جهیدی. پدرم دست است که با کوچکترین بیماریم خواب راحت از چشمتان رخت بر می بست، ماردم درست است که هنوز خستگی آغوشتان از تن نرفته است، پدرم درست است که خطایم شما را می آزرد، مادر دست است که اشتباهاتم شما را ناراحت می ساخت و گرچه زحمت 20 ساله هنوز از خاطرتان نرفته و لحظه لحظه جلوی چشمتان پدیدار و هویدا است اما بدانید اگر خداوند به من عنایت فرماید، گناهانم را نادیده بگیرد و از خطاهایم چشم پوشی فرماید فوز عظیم شهادت را به من عطا فرماید مرا به آرزوی خود رسانیده است، زیرا که قفس تنگ دنیای مادی مرا آزرده است دیگر تحمل و تاب بودن در آن را ندارم. خداوند مرا برای عبادت آفریده ولی این دنیای دنی و این عالم فانی مرا وادار به خطا و گناه می نماید.

جان که از عالم علوی یقین می دانم // رخت خود باز برآنم که همانجا فکنم

این جسم خاکی، روح ملکوتی را محصور نموده چه خوش است لحظاتی به دست دشمن این قفس پاره پاره شود شکسته شود تکه تکه شود و پودر شود و به ناگاه

مرغ   باغ    ملکوتم   نیم   از   عالم   خاک   // چند  روی  قفسی  ساخته اند  از   بدنم

حجاب   چهره   جان   می  شود   غبار   تنم  // خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانست // روم به روضه رضوان که  مرغ  آن  چمنم

برادرم، خواهرم به هوش باشید، همانطور که برادر عزیزم حجت الله با نیت خالص و عمل پاک خود سالهاست که در خدمت جنگ است شما نیز خود را به خدمت جنگ درآورید. اگر به جبهه بیایید آن وقت حرف های من ارزش پیدا می کند و الا بی مفهوم است. قدر زندگی را تا وقتی باید دانست که در خدمت خدا بود نه اینکه به امر خدا پشت کرد و به فرمان روح خدا بی توجهی کرد و دل به دنیا بست، دیگر حرفی ندارم فقط تکلیف را انجام دهید دوستان، رفقا، برادران و آشنایان والله مسئولید اگر فردای قیامت از شما سؤال شود پس از پیام امام چه کردید چه خواهید گفت خود آیید (ما نسل فدا شده ایم و باید فدای انقلاب و اسلام شویم).

دنیا را رها کنید قید و بند را آزاد کنید خیمه امید را از دنیا برچینید و راهی سرمنزل مقصود شوید و در خاتمه انجام تمام وصایایم را بعهده پدر بزرگوارم می گذارم وصیت خاصی ندارم در مورد اموال شخصی مبسوط الید و مختارید هرکاری انجام دهید اگر در بهشت رضا دفن کنید بهتر است فقط برایم دعا کنید و طلب آمرزش نمایید.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #