به مناسبت سالروز ولادت اُسوه صبر و استقامت؛

• سه‌شنبه ۰۳ بهمن ۱۳۹۶ ۱۲:۰۰
• کد خبر : 1285714

• اخبار
• سایر رسانه ها

پرستار، هنرمندی است که با دمیدن روح امید به زندگی در تن رنجور و وزیدن نسیم محبت در بدن خسته بیمار زینب وار از خود می گذرد تا به دیگران حیات ببخشد و چون شمع می سوزد تا دیگران را با شعله وجود خویش گرم کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از رودبار ما،پنجم جمادی الاول دختری پا به عرصه جهان نهاد که زینت پدر و زینت جهان اسلام شد. حضرت زینب (س) الگوی تمام زنان آزاده و انقلابی و ولایت مدار و حامی ولایت و مبارز و متعهد و شجاع است. او نایبه حضرت فاطمه (س)، امینه خدا و قهرمان کربلا است.

کسی که در حماسه حسینی بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید و می توان گفت از آغاز خلقت تاکنون هیچ زنی از زنان انبیاء و اولیاء با این درجه از حلم و بردباری نبوده است. او در سخنوری و فصاحت و بلاغت بی نظیر بوده است. حضرت زینب (س) پدیده ای ملکوتی، اما برای زندگی دنیاست.

این بزرگ بانوی اسلام بعد از واقعه عاشورا در سخت ترین شرایط جسمی و روحی بزرگ ترین و خطیرترین کارها را به عهده گرفت و با رساندن پیام و نهضت سیدالشهدا (ع) با موفقیت کامل آن را به انجام رساند وﺣﻖ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮ ﮔﺮدن اﺳﻼم دارد.

بانوی ﮐﻪ با ﺷﺠﺎﻋﺖ و ﺻﺒﺮ خود ﻗﯿﺎم ﻋﺎﺷﻮرا را رﻗﻢ زد و ﺑﺎ وﺟﻮد ھﻤﻪ ﻣﺸﮑﻼت ﻧﺎﺷﯽ از ﻗﯿﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ اهداف و آرمان های نهضت ﺣﺴﯿﻨﯽ را جهانی ﮐﻨﺪ. و در واقع ﭘﯿﺎم رﺳﺎﻧﯽ آن ﺑﺎﻧﻮی ﺑﺰرگ اﺳﻼم ﺑﻌﺪ از ﻗﯿﺎم ﻋﺎﺷﻮرا رﻣﺰ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ اﺳﻼم و ﻋﺎﺷﻮرا ﺷﺪ.

شجاعتی که ﺣﻀﺮت زﯾﻨﺐ(س) از ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻮار و ﻣﺎدر آﺳﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ھﻤﮕﯽ در ﺻﺤﻨﻪ ﻋﺎﺷﻮرا ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ درآﻣﺪ و در واقع ﻣﺮدم ﺟﺎھﻞ آن روزﮔﺎر ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ اﻣﺎم ﻋﻠﯽ(ع) را ﺗﺒﻠﻮر ﯾﺎﻓﺘﻪ در حضرت زﯾﻨﺐ(س) ﻣﺸﺎھﺪه ﮐﺮدﻧﺪ.

بعد از واقعه عاشورا عمده زحمات بر دوش حضرت زینب(س) افتاد ؛ به این معنا که افراد بازمانده که بتوانند از زنان و بچه ها نگهداری کنند حضرت امام سجاد(ع) بودند که در بستر بیماری نیاز به کسی برای رسیدگی داشتند، سایر بازماندگان زنان شوهر از دست داده و فرزندان پدر از دست داده بودند. بنابراین تنها کسی که در این شرایط می توانست از سایرین سرپرستی و پرستاری کند حضرت زینب(س) بود که در طول مسیر اسارت علی رغم از دست دادن چندین برادر از سایرین پرستاری و نگهداری کردند.

آن بانوی بزرگوار با حرکت در مسیر ولایت و رهبری و غافل نشدن از وظیفه پرستاری خود در کاروان اسرا، الگویی بی بدلیل برای صبر و استقامت تمامی زنان عالم است.

زینب (سلام الله علیها) که تجلّی صولت حیدری بود و تجسّم عصمت فاطمی، آئینة جمال و جلال الهی بود و اسوة تمام و کمال انسانی، مفسّر حقیقت قرآن بود و حامی و پشتیبان قرآن ناطق؛ نایبه الزهرا بود و زهرای عاشورا؛ چه زیبا روز میلاد پر خیر و برکتش را «روز پرستار» نامیده اند؛ چرا که حقیقت پرستاری در منش و روش او هویدا بود و پرستاران ما نیز او را الگوی سلوک زندگی اجتماعی خود قرار می دهند.

پرستارى، «ترکیبى است از رحمت، عطوفت، مهربانى و مراقبت» و همچنین «دانش، معرفت، تجربه و مهارت». پرستاری هنری است کم نظیر و تخصصی است بی همتا و پرستار، هنرمندی است که با دمیدن روح امید به زندگی در تن رنجور و وزیدن نسیم محبت در بدن خسته بیمار زینب وار از خود می گذرد تا به دیگران حیات ببخشد و چون شمع می سوزد تا دیگران را با شعله وجود خویش گرم کند.

پرستاران زحمتکش و خدوم ما نیز در عرصه های زندگی اجتماعی، به خصوص در دوران شکوهمند 8 سال دفاع مقدس، با جانفشانی ها و فداکاری های خود، جلوه ای از ایثار و فداکاری آن پرستار نمونة کربلائیان را به نمایش گذاشتند و روز پرستار نیز به یُمن زادروز آن بانوی با جلالت و عظمت، شکوه و شوکت یافته است.

در فضیلت امر پرستاری و برطرف کردن نیاز بیماران همین بس که در حدیثی منقول از حضرت خاتم الانبیاء محمدمصطفی (صلی الله علیه وآله وسلم) آمده است: کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش ‏کند، خواه نیاز او برآورده شود یا نه، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان ‏پاک می گردد. و در حدیث دیگری فرموده اند: کسی که یک شبانه روز از بیماری پرستاری کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل محشور خواهد کرد و او همانند برق خیره کننده و درخشان از صراط عبور می‏کند.

انتهای پیام/م

• برچسب ها
• #
• #
• #