پرستار جوان سمنانی:

• چهارشنبه ۰۴ بهمن ۱۳۹۶ ۰۸:۴۹
• کد خبر : 1286083

• اخبار
• سایر رسانه ها

پرستار جوان سمنانی با بیان اینکه «عشق» اصلی ترین جوهر فعالیت پرستاران است گفت: پرستاران در لحظه لحظه کار خود با خدا معامله می کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، می گوید پرستاری را بیش از هر شغل دیگری دوست دارد و هیچ گاه از اینکه پرستار شده است احساس پشیمانی نمی کند. وقتی از او سوال می کنم چرا این شغل را انتخاب کردی جوابی می دهد که گم شده این روزهای بسیاری از انسانهاست. « من با خدا معامله کرده ام»

علی پورعباس با اینکه متولد سال 68 است اما نزدیک به 13 سال سابقه کار پرستاری دارد که 4 سال آن مربوط به دوران تحصیل در رشته پرستاری است.

این پرستار جوان در حال حاضر در بخش جراحی قلب بیمارستان کوثر سمنان حضور دارد و می گوید 2 سال نیز در بخش قلب بیمارستان شهید رجایی تهران حضور داشته است.

متن این گفتگو را در ادامه می خوانید:

مرآت- چرا پرستاری را انتخاب کردید؟ آیا زمانی که انتخاب رشته می کردید از ابعاد مختلف شغل پرستاری مطلع بودید؟

پورعباس- از کودکی ام کمک به دیگران را دوست داشتم و از اینکه فرصتی برایم فراهم شد تا به شکل بهتری به خدمت به همنوعان خود بپردازم بسیار خوشحالم. معتقدم پرستاری شغل نیست بلکه یک عشق است. عشقی که در کمک به دیگران و بیماران تجلی پیدا می کند. در این دنیا هرچقدر بتوانیم به افراد کمک کنیم در آن سو نیز دستمان را خواهند گرفت.

طبیعتا به طور کامل نسبت به ابعاد این رشته آشنا نبودم اما می دانستم فرصت خوبی برای کمک به دیگران است. نکته دیگر اینکه رشته تحصیلی پرستاری بازار کار نسبتا خوبی دارد و از امنیت شغلی مناسبی نیز برخوردار است چون رشته ای خدمت محور است.اگر رشته ها خدمت محور نباشند ممکن است بازار کار خوبی نیز نداشته باشند.

اما لازم است این نکته را عرض کنم که جایگاه اجتماعی پرستاران با وجود تمام تلاش هایی که انجام می دهند در جامعه ما مطلوب نیست. معتقدم به جامعه پرستاری اجحاف می شود چون مردم و به ویژه بیماران بیشترین مراقبت و رسیدگی را از پرستاران مطالبه می کنند اما بیشترین احترام را برای قشر دیگری می گذارند!

مرآت- وضعیت جامعه پرستاری کشور را چطور ارزیابی می کنید؟

پورعباس- ارزیابی ابعاد مختلفی دارد. ببینید وقتی می خواهیم ارزیابی دقیقی انجام دهیم باید خودمان را با سایر اقشار جامعه کشور خودمان مقایسه کنیم. یعنی خدمات و کیفیت کارها با سایر بخش های موجود در همین کشور مقایسه شود. همینطور دریافتی ها. این یک واقعیت است. توقع اصلی ما احترام از سوی مردم و بیماران است و همینطور رسیدگی حاکمیت و سیستم به پرستاران. به ویژه تحقق وعده ها و انتظارات!

در مورد سیستم بهداشت و درمان باید عرض کنم که این سیستم در حال حاضر به پرسنل خود بدهکار است. از همینجا به مسائل صنفی ورود کنیم.

متاسفانه در حال حاضر نزدیک به یکسال است که کارانه خود را دریافت نکرده ایم. اگر مسئولی به ما بگوید در یکسال دیگر پرداخت می شود می توانیم بر روی آن برنامه ریزی کنیم اما وضعیت پرداخت ها مبهم است.

در مورد اضافه کار نیز حدود 5 ماه تاخیر وجود دارد. قانونا 80 ساعت اضافه کار به هر پرستار تعلق می گیرد که حدود 400 هزار تومان می شود. این اضافه کار در حالی چندین ماه پرداخت نشده است که بسیاری از پرستاران با 200 ساعت اضافه کار فعالیت می کنند! شرایط در مجموع سنگین است.

مرآت- با توجه به 13 سال تجربه کاری خود چه چیزی را خلاء اصلی سیستم می دانید؟

پورعباس- یکی از خلاء های مهم عدم اجرای نظام ارجاع در مراحل مختلف درمانی است. اگر سیستم ارجاع به درستی پیاده شود بیماران بخش های مختلف می دانند باید به کجا مراجعه کنند تا هم در وقت خودشان و هم در هزینه های مجموعه بهداشت و درمان صرفه جویی شود و خروجی مطلوبی را نیز در پی داشته باشد.

وقتی نظام ارجاع وجود ندارد یا ناقص اجرا می شود یک بیمار برای درمان خود به بخش ها و پزشکان متعددی مراجعه می کند که این یک زنجیره بزرگ و کم کیفیت را ایجاد می کند.

نکته دیگر نیز اعتمادسازی عمومی نسبت به سیستم درمانی کشور و استان است. متاسفانه شاید شنیده باشید که مثلا فلان مرکز درمانی یا بیمارستان کیفیت خوبی ندارد یا قربانی می دهد! این موضوع در واقعیت درست و دقیق نیست اما چون کار فرهنگی و تبلیغی درستی صورت نگرفته است چنین باوری در بین برخی ها ایجاد می شود که آن هم پیامدهای منفی خود را به دنبال دارد.

شخصا کمتر از 30 درصد این تبلیغات را واقعی و درست می دانم. عدم آگاهی مردم و بیماران نسبت به روند درمان و نیز مسائل پیشگیرانه آفت بزرگی است که هزینه ساز است. شخصا به موضوع آموزش و درمان بیماران اهمیت زیادی می دهم و تلاش می کنم حتی برخی مسائل فنی را برای تک تک بیماران تبیین کنم. این اتفاق به روند درمان بیماران کمک می کند.

مرآت- به موضوع دریافتی پرستاران بازگردیم. بسیاری معتقدند فاصله دریافتی کادر پرستاری با کادر پزشکی در کشور ما زیاد است. آیا این موضوع در سایر کشورها نیز وجود ندارد؟

پورعباس- خیر، به عنوان مثال در کشور کانادا شغل پرستاری سومین شغل پردرآمد محسوب می شود. و مهمتر از آن نیز اینکه فاصله دریافتی پزشکان و پرستاران به نسبت کشور ما نیست. علت آن نیز روشن است چراکه پرستاران بیشترین میزان مراقبت از بیماران را صرف می کنند. متاسفانه سیستم درمان کشور ما پزشک محور است در حالیکه باید تیمی باشد. واقعیت هم همین است چون روند درمان توسط پزشکان، پرستاران، رادیولوژیست، بهیار و...انجام می شود.

مثلا اگر یک بیمار تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار بگیرد اما مراقبت های پرستاران در روند درمان اثر بسیار مهمی دارد. از آن سو وقتی میزان دریافتی پزشکان با میزان دریافتی پرستاران فاصله زیادی دارد قطعا به انگیزه و روحیه پرستاران آسیب وارد می کند. قطعا نباید میزان دریافتی این دو قشر نزدیک به هم باشد اما این اندازه فاصله نیز منطقی نیست!

توجه کنید که اثر عدم انگیزه پرستاران مستقیما به بیماران منتقل می شود و بیشترین ضربه آنرا بیماران و مردم خواهند خورد. البته اغلب پرستاران بدون توجه به این موضوعات کار خود را با دقت کافی انجام می دهند اما برخی موارد نیز اجتناب ناپذیر است. همچنین فاصله دریافتی ما با بیمارستان های تحت نظر تامین اجتماعی بسیار متفاوت است!

مرآت- موضوع دیگر که پرستاران به آن اعتراض می کنند کمبود تعداد پرستار در کشور است، در این خصوص چه دیدگاهی دارید؟

پورعباس- بله این موضوع به یک چالش تبدیل شده است. فقدان نیروی کافی برای سایر پرستاران به مشکل بزرگی تبدیل شده است چراکه تحت فشار بیشتری باید کار کنند و حتی برخی مرخصی ها و تعطیلی ها از آنها سلب می شود که این آسیب این امر نیز به بیماران وارد می شود. استاندارد تعداد پرستاران آن است که به ازای هر تخت بیمارستانی باید 1.8 پرستار وجود داشته باشد در حالیکه در کشور ما این میزان 0.8 است که فاصله زیادی با استاندارد دارد. هرچند وزارت بهداشت تلاش می کند با تزریق نیرو این معضل را جبران کند اما نظارت خوبی بر روی مراکز آموزشی پرستاری صورت نمی گیرد و متاسفانه کیفیت فارغ التحصیلان این رشته مطلوب نیست. متاسفانه موضوع مدرک گرایی در این رشته نیز وجود دارد.

من به خاطر ندارم که در هیچ عید نوروزی به طور کامل در منزل حضور داشته باشم. حتی در چند سال تمام عید را در بیمارستان حضور داشته ام!

مرآت-  پرستاران استان و شهر سمنان را چطور ارزیابی می کنید؟

پورعباس- من شهرهای مختلفی خدمت کرده ام اما پرستاران سمنانی واقعا زحمتکش و آماده و هوشیار هستند. توانمندی های پرستاران سمنانی بسیار بالا است.

برخلاف رضایت از سیستم مراقبتی و پرستاری، از آن طرف سیستم درمانی را مطلوب نمی دانم و معتقدم برپایه منفعت حرکت می کند. فعلا در همین حد می توانم بگویم!

مرآت- نگاه شما به بیماران چگونه است؟ آیا برایتان تفاوتی نمی کند که بیمار از آشنایان شما باشد یا فردی دیگر؟

پورعباس- شعار پرستاران در بدو فعالیت آن است که همه بیماران را از عزیزان خود می دانند لذا همه ما تلاش می کنیم با بیماران طوری برخورد کنیم که گویا از نزدیکترین افراد به ما هستند. این مورد را بارها و بارها در بین همکارانم مشاهده کرده ام.

مرآت- به عنوان سوال پایانی، چه احساسی نسبت به حضرت زینب (س) که پرستار بهترین انسانهای تاریخ بوده است دارید؟

پورعباس- حضرت زینب (س) مانند درختی است که در خاک ریشه دارد که در روز عاشورا ایستاد و با صبوری و مقاومت، پرچم امام حسین (ع) را نگه داشت. حضرت زینب (س) در اوج سختی ها هیچ گاه رسالت پرستاری خود را رها نکرد که این نکته باید مورد توجه پرستاران قرار داشته باشد.

مرآت- ضمن تبریک مجدد فرارسیدن روز پرستار، از اینکه وقت خود را در اختیار مرآت قرار دادید ممنونم.

پورعباس- من هم از شما سپاسگزارم و امیدوارم موفق باشید.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #