سخنرانی کار افرین گوش دهیم یا کارمند؟
نقدی بر افراط سخنرانی در ایران
سخنرانی های افراطی توسط افراد غیر عملگرا یکی از آفت های نظام اداری کشور به شمار می رود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مکریان؛ وقتی هر شهری دارای پنج مجتمع پر از صندلی های جور وا جور که برای سخنرانی یک کارمند دولت ساخته شده است و دیگران محکوم به گوش دادن هستند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مکریان,
وقتی هر اداره ای خودش اتاق جلساتی دارد که فقط میکروفون رییس تا آخر روشن است و هر گوشی را یارای این همه لطف و عنایت نیست.
این سوال مطرح است آیا اگر این حرف های بی عمل زده نشود کارها روبه راه نمی شود یا چرخ سازمان زنگ می زند.
,
مطمنم اگر این کارمند که چند صباحی و بر اساس یکسری مسایل مدیر شده اگر کار آفرینی نماید شاید اشتهای حرف زدن تا حد منفی تقلیل یابد.
,به یاد دارم یک بنده خدا مدیر در جایی تا پایان عمر مدیریتش چندین سیستم صوتی را نا کار کرد و در آخر به جز آمار و ارقام چیزی برای گفتن نداشتند که ما حفظش بودیم .آرزو داشتم میکروفون داری هم مجوز داشت و مجوز آن صرفاً مدیر سازمان شدن نبود.
,وقتی کسی قصد هر کاری از درس خواندن تا کارآفرینی یا هر امری را نماید باید مجوز آنرا بگیرد و به قول گفتنی باید هفت خوان رستم که چه عرض کنم ... را بگذراند.
,اما میکروفون داری و سخنرانی برای دیگران راحت و فقط نیازمند دوپای سالم و زبانی گویا ست و می توان به راحتی ساعت ها هم سر خود و هم دیگران را به درد آورد.
,می توان برای ساکنین جهان سوم این محدودیت را قایل شد اگر کسب وکاری را راه اندازی نکردی برای دیگران هم نصیحت نامه نپیچند و مجوز حرف زدن وسخنرانی را کار آفرین شدن بدانیم شاید چند مدت میکروفون هاو بلندگوهای جهان سوم آرام سکنی گزینند.
,
این امر بیشتر شامل کارمندان می شود چون کارمندان شرعاً و قانوناً مالک میکروفن هستند از طرفی اگر توجه کنید سخنرانی یک کارآفرین در کمترین زمان و با بیشترین غنا تمام می شود .
لپ کلام برای جهان سومی های که اشتهای زیادی برای حرف زدن و خوابیدن دارند تنها راه نجات انها کارآفرینی است تا از این راکد بودن خارج گردند.
,
من با توجه به حرفه و شغلم مجبورم به سخنرانی های زیادی گوش کنم ولی دو عدد تو گوشی پلاستیکی همراه دارم و با نگاه کردن به پانتومیم سخنرانان از شروع نتیجه سخنرانی را می خوانم.
مگر بفهمم طرف خودش کار افرین بوده و کسب وکاری راه اندازی کرده است وگرنه وقتم را خرجش نخواهم نمود.
,
به این نکات توجه کنیم
, به این نکات توجه کنیم,اگر زیاد سخنرانی می رویم و حرف می زنیم تا حد خسته شدن ما در حال خدمت به خلق الله نیستیم ما داریم حرف می زنیم.
,اگر ساعات جلسات نصفی در خواب هستند ما نقش مدیر نداریم بلکه ما لای لای مادرانه را برای کودکان درون کارمندمان می خوانیم.
,اگر زیاد احساس میکروفون گرایی داریم،کاری راه اندازی کنیم تا بدون هدف گوشی را درد نیاوریم.
,از یادنبریم مردم کار می خواهند نه حرف بیاید برای عمل کردن حرف زدن را تعطیل کنیم. به امید خاموشی میکروفون ها و شروع شدن تلاش و تکاپو.
,یوسف نادری
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه