روایت شهید شیعه ای که در جمع رزمندگان اهل سنت به شهادت رسید؛

• شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۸ ۱۵:۴۳
• کد خبر : 1554755

• اخبار
• سایر رسانه ها

عشق و اردات به اهل بیت در لحظه لحظه زندگی شهید سالاری جاری بود و هنگامی که داعش به حرم حضرت زینب سلام‌الله علیها و حضرت رقیه سلام‌الله علیها نزدیک شد غیرتش اجازه نشستن به وی نداد و همره با گروه نبویون راهی سوریه شد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ شهید عبدالحمید سالاری سردری دوم شهریور 1355 در روستای سردر سیرمند از توابع شهرستان حاجی آباد در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود و دوران کودکی را با کمک به پدر خود در زمین های کشاورزی سپری کرد.

وی دوران ابتدایی را در مدرسه شهید عبدالله ساروئیه با موفقیت طی کرد و برای ادامه تحصیل به شهر بندرعباس آمد و به دلیل علاقه خود به اهل بیت مراسمات مذهبی را به روستا می رفت و مسجد و حسینه ای که در نزدیکی خانه شان بود به نوکری اهل بیت می پرداخت.

عشق و اردات به اهل بیت در لحظه لحظه زندگی شهید سالاری جاری بود و هنگامی که داعش به حرم حضرت زینب سلام‌الله علیها و حضرت رقیه سلام‌الله علیها نزدیک شد غیرتش اجازه نشستن به وی نداد و راهی سوریه شد.

در حالی که اعزام از استان هرمزکان صورت نمی گرفت شهید سالاری ۲۶ مهرماه سال ۱۳۹۴ مصادف با چهارم ماه محرم خود را به سپاه استان سیستان و بلوچستان رساند و پس از گذراندن دوره های آموزشی در تهران همراه با گروه نبویون که متشکل از رزمندگان اهل سنت سیستان و بلوچستان بود برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مبارزه با گروه‌های تکفیری و داعش عازم شهر دمشق در کشور سوریه می‌شود و پس از زیارت حرم مطهر حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) عازم شهر حلب شد.

شهید سالاری دارای یک دختر و پسر به نام های زهرا و محمد امین است که سال 94 تازه وارد دوران نوجوانی شده بودند و شیرینی رفتار و گفتارشان برای پدر از هر عسلی گواراتر بود؛ اما این شهید بزرگوار اهل‌ و عیال و دنیای خود را رها کرد و برای دفاع از حریم و حرم اهل‌بیت(ع) رفت و در نهایت سه آذر ۱۳۹۴ مصادف با دوازدهم ماه صفر به درجه رفیع شهادت نائل شد.

شهید سالاری که اولین شهید مدافع هرمزگان است پیکر مطهرش در تاریخ ۱۴ آذرماه ۱۳۹۴ بر روی دستان مردم شهیدپرور بندرعباس تشییع و در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۹۴ در روستای سردر زادگاهش به خاک سپرده شد.

بعد از گذشت چهار سال از شهادت این شهید دختر و پسرش بزرگتر شده اند و بغض هایشان هر روز بیشتر از دیروز می شود به طوری که دخترش می گوید همه می گویند شما اگر پدرتان را از دست داده ای اما مانند حضرت رقیه(س) سیلی نخورده اید اما ای کاش ما سیلی می خوردیم اما بی حرمتی به خون شهدا را نمی دیدیم.

زهرا که این روزها برای خود خانمی شده در میان جمع از روی حیا بغض خود را فرو می برد و در مراسم سالگرد پدرش به احترام مهمانان می ایستد اما ما چه می دانیم از دل پر دردش که بعد از مراسم اینقدر حال او خراب می شود که حرف های هیچ کس برایش مسکن نبوده و دوست دارد تنها در اتاقش با قاب عکس پدرش حرف بزند.

از نامردی های دنیا بگوید از افرادی که می گویند خانواده شهدا که غمی ندارند همه به آنها می رسند دختر شهید می گوید خسته ام و تنها نوازش دست پدرم می خواهم اما ما بی خبران چگونه می توانیم شرایط فرزندان شهدا را درک کنیم.

محمد امین که خود را مرد خانه می داند در کنار پرداختن به تحصیل با کسب بهترین نمره ها به مداحی نیز علاقمند است و در ادامه راه پدرش در مراسمات مذهبی روستایشان شرکت می کند و مداحی می کند.

در وصف همسر شهید همین بس که سردار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه او را نمونه از صبر و استقامت می داند زیرا همسر شهید در حالی که خود در خانواده شهید پرور بزرگ شده و عمویش در دفاع مقدس به درجه رفیع شهادت رسیده  و درد هجران را به خوبی درک کرده اما مانع خروش همسرش برای رفتن به جبهه نمی شود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #