برگی از تاریخ؛

• چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ ۱۶:۱۳
• کد خبر : 1606691

• اخبار
• سایر رسانه ها

سال 57 کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و تراکتورسازی تبریز، پس از اعتصاب، خواست‌های خود را به مسائل مدیریتی و سندیکا گسترش دادند و در اوایل آبان خواست‌های ملایم سیاسی را نیز بدان‌ها افزودند. که سرانجام متفاوتی داشت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج، نقش آیت‌الله شهید قاضی طباطبایی در مبارزات انقلابی قابل کتمان نیست، ایشان نماینده تام الاختیار امام خمینی(ره) در تبریز بودند و نقش بسیار ویژه‌ای در سازمان دهی تظاهرات مردمی علیه رژیم ستم‌شاهی ایفا می‌کردند. حال و هوای شهر تبریز در روزهای قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی قابل تامل و خواندنی است، بسیاری از شاهدان زنده از روزهای انقلاب سخن گفته‌اند؛ از دستگیری فرماندار نظامی تبریز تا سواستفاده گروه‌های کمونیست از احساسات مردمی خاطرات محکمی است که در تاریخ ماندگار شده است.

روحانیت مبارز تبریز به دو دسته توسط ساواک تقسیم بندی می‌‌شدند، یک تعداد در ردیف اول بودند که توسط ساواک به تهران تبعید گشتند و بقیه نیز در شهرشان توسط ساواک و شورای امنیت شهر تحت نظر قرار گرفتند.

پنج شخصیت بزرگوار از جمله آیت الله قاضی طباطبائی، آیت الله سید احمد خسروشاهی، آیت الله دروازه‌‌ای و دو تن از واعظان شهیر آقایان ناصرزاده و حجت الاسلام انزابی از تبعید شدگان به تهران بودند و در قزل قلعه و زندان قصر زندانی شدند و سپس بر اثر پیگیری حوزه‌‌‌ها و روحانیت از زندان به قید نفی بلد آزاد می شوند.

آیت‌الله شهید قاضی طباطبایی در دوران پهلوی از عوامل مؤثر انقلاب در آذربایجان و تبریز بود که در قضیه قیام ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ تبریز علیه رژیم طاغوت از عوامل مؤثر بود.

در روزهای داغ مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی ناگهان خبر اعتصاب کارگران سراسر کشور شوک بزرگی به اقتصاد رژیم پهلوی وارد آورد. این اعتصابات سرعت نهضت اسلامی را دوچندان کرد.

اگر چه در ابتدا شعارهای آن‌ها صنفی بود اما در ماه‌های پایانی دیگر دغدغه مالی در میان نبود و بیشتر خواسته‌های آن‌ها سیاسی و مکتبی عنوان می‌شد.

در این بین کارگران کارخانه تراکتورسازی و ماشین‌سازی تبریز با پیوستن به مردم و شرکت هر روزه در تظاهرات علیه رژیم پهلوی به گستردگی این اقدامات دامن زدند. در کتاب نقش کارگران در انقلاب اسلامی که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده آمده است:

کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی اراک، ماشین‌سازی و تراکتورسازی تبریز نیز در هفته‌ی دوم شهریور (11 شهریور به بعد) با خواست‌های رفاهی و صنفی دست به اعتصاب زدند. کارگران و کارکنان ماشین‌سازی تبریز از 11 تا 16 شهریور اعتصاب کردند. دوهزار کارگر در این اعتصاب شرکت داشتند. دولت اعتصاب را غیرقانونی اعلام کرد، قرارداد جمعی را لغو کرد، کارخانه را تعطیل و به استخدام دوباره کارگران پرداخت. کارگران ماشین سازی تبریز که حدود دو هزار نفر بودند، هر روز صبح به کارخانه رفته و در کارگاه‌ها حضور می‌یافتند اما از کار کردن خودداری می‌نمودند.

کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و تراکتورسازی تبریز و اراک که جمعا حدود شش هزار نفر بودند، در جریان اوج‌گیری اعتصاب‌ها در نیمه مهرماه دوباره اعتصاب کردند و این‌بار خواست‌های خود را به مسائل مربوط به مدیریت، سندیکا و امور کارخانه گسترش دادند و در اوایل آبان خواست‌های ملایم سیاسی را نیز بدان‌ها افزودند. در این میان کارگران ماشین‌سازی اراک در واقع تنها گروهی (از طبقه کارگر) بودند که دست به راه‌پیمایی‌های بزرگ در این دوران زدند.

علاوه بر این؛ اسناد و شواهد تاریخی نشان از آن دارد که روحانیت مبارز تبریز از حامیان اصلی کارگران در اعتصابات بودند و مشخصاً آیت‌الله قاضی طباطبایی  به کارگران این دو کارخانه بزرگ کمک مالی می‌کرد. ساواک در گزارشی به تاریخ 27 آذر 1357 به این موضوع می‌پردازد و می‌نویسد: « برابر اطلاع موثق آقای قاضی طباطبایی مقدار قابل توجهی پول جهت کارگران اعتصابی کارخانجات ماشین‌سازی و تراکتورسازی به حساب کارگران در بانک بازرگانی واریز و اعتصابیون از آن‌ها استفاده می‌نمایند.»

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #