نامه موسوی خوئینی ها برآیند یک جریان سیاسی واداده است

موسوی خوئینی ها برآیند یک جریان سیاسی واداده است که از مسببان فتنه ۱۸ تیر هفتاد و هشت هستند به تداوم نظام انقلابی تحت رهبری های ولی فقیه تن در نخواهند داد. هرچند نتیجه ی این تقابل همان عرض خود بردن و زحمت مردم داشتن است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سپاس؛ اصلاح طلبان در برابر دو موقعیت جدید و تلخ قرار گرفته اند. ۱. آغاز به کار مجلس یازدهم با نگاه انقلابی و ضد رانتی و ضد فساد. ۲. پایان دولت روحانی و احساس ناامیدی نسبت به آینده سیاسی خود.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سپاس,

اقدامات فساد ستیزانه آیت الله رئیسی در جلب امید مردم و افشای ماهیت رانت خواران و مفسدان که برخی از آن ها در پشت پرده با همین جناح هم آهنگند را نیز به دغدغه های این حضرات اضافه کنید.

با نگاهی واقع بینانه باید گفت: مهم ترین و آسیب زاترین جریانی که از اول انقلاب در درون حاکمیت با اسم ها و دولت های مختلف آشیانه کرده و همواره وبال گردن انقلاب بوده است همین اصلاح طلبان بوده اند.

مشکل اصلی اصلاح طلبان آن ها که ادعای مذهبی و دینداری می کنند این است که نتوانسته اند به معنای واقعی، اسلام را به عنوان مکتبی که ظرفیت آن را دارد تا محور همه ی رویکردهای کشور باشد، بپذیرند. از این رو می ببنیم چپ های دو آتشه و به اصطلاح انقلابی دهه ی شصت تبدیل به سکولارها و لیبرال های دهه ی هفتاد و هشتاد و نود می شوند. آن ها که معاند شدند و به خارج و بیگانگان پناهنده شدند و امروز دست در دست نظام سلطه علیه نظام و انقلاب تبلیغات سوء می کنند را به این جماعت اضافه کنید.

آن ها هیچ وقت به انحرافات در درون خود نقدی روا نداشتند بلکه روز به روز بر دامنه ی انحرافات آن ها اضافه شد.

جناح اصلاح طلب چون خود را در بن بست ایدئولوژیک دیده از گرایش های کمونیستی دهه ی شصت به حامیان دواتشه نظام لیبرال دموکرات غربی تبدیل شده است.

امروز مدعیان پررویی مثل تاج زاده که با کمال وقاحت حرف از مذاکره با آمریکا می زند یا روحانیون خالی از اعتقادات ایمانی همچون خوئینی ها چنان مدعی اصلاح جامعه شده اند که گویا در این چهل سال هیچ نقشی در حاکمیت نداشته اند. این در حالی است که بدون هیچ مبالغه ای در بیشتر دولت های پس از انقلاب صحنه گردان بوده اند.

امروز اصلاح طلبان به بن بست رسیده اند. بن بستی که محصول غربگرایی و آمریکایی شدن این جریان است. این چهل سال عملکرد جریان اصلاح طلب دیگر آبرویی برای آنها نگذاشته است. مردم آخرین تیر را بر تابوت فرسوده آن ها که بوی گند وادادگی از آن فوران می کند در انتخابات ۱۴۰۰ خواهند زد. همین نگرانی است که سران اصلاحات را به تکاپو واداشته تا با انواع ترفندها آبروی برباد رفته خود را بازسازی کنند. فرار به جلوی این حضرات تلاشی مذبوحانه برای بازسازی آبروی بربادرفته سیاسی خود است.

در کنار این فرافکنی ها عملکرد ضعیف و ناکارامدانه ی دولت را نیز نباید به عنوان بخشی از پازل توطئه ی براندازی از یاد برد.

امسال در کنار همه ی مشکلاتی که در جامعه مشاهده می کنیم سال پرمخاطره ای خواهیم داشت. فتنه ای جدید را دارند طراحی می کنند. نمی توانند کینه ی عمیق خود را از مردم و انقلاب پنهان کنند. همه ی دلسوزان باید در میدان باشند.

امثال موسوی خوئینی ها که از مسببان فتنه ۱۸ تیر هفتاد و هشت هستند به تداوم نظام انقلابی تحت رهبری های ولی فقیه تن در نخواهند داد. هرچند نتیجه ی این تقابل همان عرض خود بردن و زحمت مردم داشتن است.

نصرالله شفیعی

]