ارادت اهل سنت کردستان به امام رضا(ع) مثال زدنی است

حب رسول‌الله و ائمه اطهار علیهم السلام همیشه در بین مردم کُرد بوده و در طول تاریخ ثابت شده است اما در این میان کردهای اهل سنت ایران ارادت ویژه امام رضا(ع) دارند و این مهم در آثار مکتوب و شفاهی آن ها به عینه یافت می شود.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، ارادت مردم کردستان به اهل بیت(ع) و به ویژه شخص امام رضا (ع) وصف‌ناپذیر است و اشعار کردی از شاعران و مطالبی از ادبای کرد در طول قرون متمادی در این خصوص ثبت و ضبط شده است و همچنین مردم این دیار مناسک و برنامه های خاصی را در برای ایام ولادت این بزرگوار داشته و در زیارت مرقد مطهر امام رضا(ع) در مشهد نیز انجام می دهند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی,

ماموستا معروف خالدی امام جمعه موقت سنندج در این خصوص در گفت و گو با خبرنگار کُردتودی، اظهار کرد: ارادت مردم کردستان خصوصا اهل تسنن به ائمه اطهار و امام رضا(ع) قابل ستایش است و این ارادت به اهل بیت و فرزندان ایشان در دل مردم کردستانی موج میزند و مردم این دیار وابستگی خاصی به امام رئوف حضرت رضا(ع) دارند.

وی با اشاره به اهمیت دهه کرامت افزود: در دهه کرامت باید انسان‌ها به کرامتی که از طرف خداوند به آنها داده شده برگردند و ارزش‌های معنوی خود را بیش از پیش تقویت کنند.

ماموستا خالدی خاطرنشان کرد: ترویج فرهنگ و هنر رضوی در میان اقشار مختلف جامعه و تقویت رویکرد وحدت اسلامی از گذر نشر این فرهنگ از جمله اموری است که باید همواره در جامعه اسلامی زنده نگه داشته شود و هر برنامه ای متناسب با ابعاد وجودی و شخصیتی ثامن‌الحجج امام علی بن موسی‌الرضا(ع) انجام شود.

این بارگاه کیست کز عرش برتر است / وز نور گنبدش همه عالم منور است

, این بارگاه کیست کز عرش برتر است / وز نور گنبدش همه عالم منور است,

ارادت شعرا و ادبای کرد اهل سنت به پیامبر گرامی اسلام (ص) و اهل بیت(ع) ویژه بوده و در طول قرون متمادی آثار فاخری در این خصوص خلق کرده اند که مولانا خالد نقشبندی شهرزوری از اکابر و اعاظم علمای کرد اهل سنت در قرن سیزدهم و از مشایخ نامدار طریقه نقشبندیه یکی از این بزرگان است.

وی شیفته و شیدای نبی مکرم اسلام (ص) و اهل‌بیت (ع) بوده و در مقاطع زندگی پربار و جای جای آثار علمی و ادبی خود عمق ارادت و اخلاص خود را نسبت به ساحت نورانی و الهی خاندان گرامی پیامبر (ص) ابراز داشته است که قصیده معروف ایشان در رثای امام رضا (ع) در جریان مسافرت به خراسان و زیارت آستان مقدس آن حضرت سروده شده است و هم اکنون داخل صحن اصلی رضوی به این ابیات شاعر کرد اهل سنت مزین شده است.

مولانا نقشبندی عمق ارادت خود را به نظم به تصویر کشیده و به جرات می‌توان ادعا کرد از میان شیفتگان آن حضرت در آن عصر کسی به زیبایی مولانا از عهده توصیف شخصیت ملکوتی امام رضا(ع) برنیامده است.

وی شعری را در مدح و منقبت امام رضا (ع) حین تشرف به بارگاه ملکوتی آن حضرت در خراسان سروده است که در ادامه آن را آورده‌ایم.

این بارگاه کیست کز عرش برتر است / وز نور گنبدش همه عالم منور است

وز شرم شمس پای زرش کعبتین شمس / در تخته نرد چرخ چهارم به شش در است

وز انعکاس صورت گل آتشین او / بر سنگ جای لغزش پای سمندر است

نعمان خجل زطرح اساس خور نق‌اش / کسری شکسته دل بی‌طاق مکسر است

بهر نگهبانی کفش مسافران / بر درگهش هزار چو خاقان و قیصر است

این بارگاه قافله سالار اولیاست / این خوابگاه نور دو چشم پیمبر است

این بارگاه حضرتی است که از شرق تا به غرب / وز قاف تا به قاف جهان سایه گستر است

این روضه رضاست که «فرزند کاظم است» / سیراب نوگلی زگلستان «جعفر است»

سرو سهی زگلشن سلطان انبیاست / نو باده حدیقه «زهرا و حیدر است»

مرغ خرد به کاخ کمالش نمی‌پرد / بر کعبه کی مجال عبور کبوتر است

تا همچو جان زمین تن پاکش به بر گرفت / او را هزار فخر بر این چرخ اخضر است

بر اهل ظاهر آنچه ز اسرار باطن است / زگوشه ضمیر مصفاش مضمر است

خورشید کسب نور کن از جمال او / آری جزا موافق احسان مقرر است

برگرد حاجیا به سوی مشهدش روان / کاین جا توقفی نه چو صد حج اکبر است

بی طی ظلمت آب خضر نوش بر درش / کاین دولتی است رشک روان سکندر است

بتوان شنید بوی محمد (ص) زتربتش / مشتق بلی دلیل به معنی مصد است

از موج فتنه خرد شدی کشتی زمین / گرنه او راز سلسله آل لنگر است

زوار بر حریم وی آهسته پا نهید / کز خیل قدسیان مفرشش زشهپر است

غلمان خلد کاکل خود دسته بسته‌اند / پیوسته کارشان همه جاروب این در است

شاها ستایش تو به عقل و زبان من / کی می‌توان که وصف تو از عقل برت است؟

اوصاف چون تو پادشهی از من گدا / صیقل زدن به آیینه مهر انور است

جانا به شاه مسند لولاک کز شرف / بر تارک شهان اولوالعزم افسر است

دیگر به حق آنکه بر اوراق روزگار / بابی زدفتر هنرش باب خیبر است

دیگر به نور عصمت آن کس که نام او / قفل زبان و حیرت عقل سخنور است

آنگه به سوز سینه آن زهر داده‌ای / کز ماتمش هنوز دو چشم جهان تر است

دیگر به خون ناحق سلطان کربلا / کز وی کنار چرخ به خونابه احمر است

دیگر به حق آنکه زبحر مناقبش / انشای بو فراس زیک قطره کمتر است

آنگه به روح اقدس باقر که قلب او / مر مخزن جواهر اسرار را در است

دیگر به نور باطن جعفر که سینه‌اش / بحر لباب از در عرفان داور است

آنگه به حق موسی کاظم که بعد از او / بر زمره اعاظم و اشراف سرو است

دیگر به قرص طلعت تو کز اشعه‌اش / شرمنده ماه چهارده و شمس خاور است

دیگر به نیکی تقی و پاکی نقی / و آنگه به عسکری که همه جسم گوهر است

دیگر به عهد پادشاهی کز سیاستش / با بره شیر شرزه بسی به زمادر است

بر«خالد» آر رحم که پیوسته همچو بید / لرزان زبیم زمزمه روز محشر است

تو پادشاه دادگری این گدای زار / مغلوب دیو سرکش و نفس ستمگر است

از لطف چون تو شاه ستمدیده بنده‌ای / از جور اگر خلاص شود وه چه درخور است

نااهلم و سزای نوازش نیم ولی / نااهل و اهل پیش کریمان برابر است

وجود خواهر گرامی امام رضا (ع) بی‌بی هاجره خاتون در شهر سنندج سال‌ها است مامن و محفل راز و نیاز و حمد و ستایش مردم این دیار است و با راز و نیاز و گریه و زاری در آن مکان مقدس حاجات خود را از خداوند می‌گیرند و اگر نذری هم داشته باشند نذر خود را در این مکان مقدس ادا می‌کنند.