در گفت‌وگوی دانا با یک جامعه شناس مطرح شد؛

• سه‌شنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۹ ۰۸:۱۹
• کد خبر : 1628829

• اخبار
• اجتماعی

قرایی مقدم، با اشاره به دلایل عدم استفاده برخی شهروندان از ماسک در زمان شیوع ویروس کرونا، گفت: ماسک زدن نشان ایثار و جوانمردی است و کسی که ماسک نمی زند انسان ضعیفی است که در صدد ضربه زدن با دیگران است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ برای آگاهی از چرایی و فلسفه این هنجار شکنی ها که خواسته و ناخواسته از سوی برخی شهروندان رخ می دهد، نظریک جامعه شناس و رفتار شناس را جویا شدیم که ماحصل این گفت و گو در ادامه خواهد آمد.   

امان الله قرایی‌مقدم در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی دانا گفت: بهتر است حرف آخر را اول بگوییم و آن اینکه باید خطاب به افرادی که از ماسک زدن در محیط های عمومی امتناع می کنند بگوییم که معنای ماسک زدن یک فرد این است که او می خواهد به آدم های دیگر جامعه، کشور و  شهر خود بگوید: من شما را دوست دارم و برای محافظت از شما خودم را به زحمت می اندازم و ماسک می زنم؛ ماسک زدن به ویژه برای جامعه ما که سابقه رشادت و ایثارگری و پهلوانی دارد یک حرکت ساده نیست، بلکه در پشت این حرکت به ظاهر ساده دنیایی از نیت های خیرخواهانه و اخلاقی وجود دارد. ایثارگری تنها در جنگ نبوده است. بلکه همین امروز با وجود بیماری کرونا ماسک زدن مردم یه نوع ایثارگری است.

وی ادامه داد: در حالی که شاید برخی از جوامع از ترس ابتلا شدن به بیماری از واسک استفاده کنند اما بسیاری از مردم ما که با روح ایثارگری، پهلوانی و جوانمردی عجین هستند؛ مبنا را بر این می‌گذارند که خود آنها ناقل ویروس کووید19 باشند و در این صورت شرط احتیاط این است که با ماسک زدن یا حتی قرنطینه کردن خود در منزل از جان سایر هموطنان محافظت کنند؛ چنین تفکری در این دوره مصداق بارز ایثارگری و جوانمردی است.

جوامعی که در حال گذار از سنت هستند

وی با تصریح بر اینکه پدیده ای مانند ماسک نزدن برخی از افراد قطعا دلایل مختلفی دارد، تشریح کرد: دسته ای از این افراد که البته تعداد محدودی هستند واقعا به الزام ماسک زدن آگاهند و این کار را می کنند. اما مثلا با عجله از منزل بیرون آمده اند و فراموش کرده اند ماسک به صورت بزنند و ما ممکن است آنها را ساختار شکن بدانیم. در حالی که اینگونه نیست. یا مثلا پدر و مادری روستایی که فرزندشان را برای مداوا به شهری مثل تهران آورده اند، ممکن است متاثر از کمبود بودجه یا نشکلات اینچنینی ماسک نزنند. پس طبیعی است که اینگونه افراد در بحث ما (که تخطی افراد ساختار شکن از زدن ماسک به صورت و رعایت الزامات بهداشتی در دوران کرونا هیتند)، به حساب نمی آیند.

این جامعه شناس خاطرنشان کرد: جامعه ای که در حال گذار از سنت به مدرنیته است یا به قول "ماکس وبر" جامعه ای که از "مشروعیت سنتی" به "مشروعیت قانونمندی" و مقررات حرکت می‌کند و از یک جامعه دنباله رو سنتی به سمت خودباوری در گذر است دچار مشکلات و سوء تفاهماتی در مناسبات اجتماعی خود می شود که ما گاها در بحران هایی مانند شیوع کرونا شاهد آن هستیم که ماحصل منفی این بحران های غالبا متوجه سایر شهروندان می شود.

ماسک نزدن بهانه ای برای عرض اندام

وی با اشاره با دسته دیگری که خلاء شخصیتی دارند گفت: برخی از افراد هنجارشکن هم متاسفانه به لحاظ شخصیتی انسان‌های ضعیفی هستند و برای آنکه اثبات کنند که از لحاظ بدنی و بنیه ای افراد مقاوم و محکمی هستند به رفتارهایی مثل ممانعت از ماسک زدن و دست مالی کردن نقاط و سطوح عمومی که احتمال آلوده بودن آنها وجود دارد مبادرت می کنند که این نوع بینش و رفتار در نوع خود بسیار احمقانه است و همین افراد موجبات ابتلای افراد زیادی از جامعه را فراهم می‌کنند. برای مقابله با چنین افرادی شهروندنانی که شاهد نمایش و عرض اندام آنان هستند باید تعمدا از نگاه کردن و توجه به حرکات آنها که عمدتا برای جلب توجه دیگران است اجتناب کنند. چرا که این افراد اگر ببینند ناظر و تماشاگری ندارند، رویه و رفتار خود را ادامه نخواهند داد.

نبود اعتماد زاییده عملکرد دولت است

قرایی مقدم در تشریح گروه عمده هنجار شکنان ، گفت: مشکل عمده این آدم ها به بحث پیچیده اعتماد بر می گردد. فرانسیس فوکویاما اعتماد نهایی را وابسته به "اعتماد عمودی" و "اعتماد افقی" می داند به این مفهوم که اعتماد من و شما و دیگران که به ملت بر می گردد، اعتماد افقی تلقی می کند و اعتمادی که به واسطه مسئولان و دولتمردان اکتساب می شود را اعتماد عمودی. وی می‌گوید که این دو اعتماد در برخوردی مسالمت آمیز می توانند اعتماد نهایی و مثبتی ایجاد کنند اما اگر یکی از این دو دچار خدشه و خلل شود اعتمادی شکل نخواهد گرفت و دامنه بحران هر زود گسترده تر خواهد شد.

این رفتار شناس گفت: با این اوصاف من بخش دیگری از هنجار شکنی هایی که در نزدن ماسک و سرپیچی از دستورات بهداشتی نمود می یابد را ناشی از عدم اعتماد مردم به مدیران دولتی می دانم که این مورد کاملا نمودی عینی دارد.باید پذیرفت که مردم از مسئولان و مدیران دولتی ناراستی دیده و شنیده اند. مسئولان نتوانسته اند در وعده هایی که در بحران های مختلف مانند زلزله و ... به مردم داده اند درست ظاهر شوند و به وعده هایشان عمل کنند. برای همین مردم به دولت و دولتمردان بی اعتماد شده اند. و در نتیجه بحث قابل اعتمادی بین ملت و دولت ایجاد نشده است.

وی در ادامه اظهار داشت: باید قبول کرد که دولت در این رهگذر ناکام مانده است. در نتیجه بخشی از مردم که از رهنمودهای دستگاهی مانند وزارت بهداشت که به دولت وابسته است سرپیچی می کنند؛ این به خاطر بی اعتمادی است. تمام عهد شکنی ها در این رابطه موثرند. دولتی که بتواند اعتماد مردمش را جلب کند دولت نامیرایی خواهد بود. به ویژه در بحران ها مردم انتظار دارند در مقابل وظایفی مثل پرداخت مالیات و عوارض و... دولت به کمک آنها بیاید و کاری برای برون رفت آنان از بحران ها انجام دهد.

ماسک زدن رهبری در اشاعه استفاده از ماسک موثر بود

این رفتار شناس با تصریح بر این نکته که ماسک زدن چهره های شاخص مملکت به ویژه رهبر انقلاب در اشاعه فرهنگ ماسک زدن بسیار موثر بوده، گفت: من معتقدم با گذشت زمانی بالغ بر شش ماه از آغاز شیوه کرونا تازه مردم حقیقت را دریافته اند و وجود بیماری را حس کرده اند.

قرایی مقدم در خاتمه تصریح کرد: مردم تا کنون فکر میکردند این بیماری مانند سرماخوردگی گذراست. اما با شنیدن خبر ابتلای 35 میلیون نفر دیگر که یکی دو روز گذشته از زبان آقای روحانی رئیس جمهور رسانه ای شد دیگر حساب کار دستشان آمده و می دانند که این بیماری شوخی بردار نیست.

انتهای پیام / خ

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #