توسعه، برنامه می خواهد نه جلسه رایزنی

همین را می دانم که موحد باید آن ادبیات قدیمی که «آقای وزیر منم همین موحد بدبختو که در مجلس است» را کنار بگذارد و بگوید آقای وزیر منم نماینده مردمی که سهمشان از نیازشان خیلی کمتر شده!

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح زاگرس، محمدحسین حسن پور فعال مدنی و دبیر تاریخ در یادداشتی خطابی به موحد نوشت:

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, صبح زاگرس,

جناب آقای موحد

توسعه برنامه می خواهد نه جلسه رایزنی

محمدحسین حسن پور فعال مدنی و دبیر تاریخ

این یادداشت را در خصوص خبری می نویسم که آقای محمد موحد نشستی با معاون توسعه روستایی مناطق محروم در خصوص تخصیص اعتبار برای جاده مونه_ کوه سفید داشت.

نگارنده احترامی برای نماینده کهگیلویه دارم و می دانم وجهه مردمی و تواضع ایشان در خصوص خواسته های مردم برای بسیاری از اهالی سیاست و مدیریت الگو است؛

تلاش ایشان برای به ثمر نشستن مداومت و پیگیری وفای به عهد؛ نادیده گرفتن اختلافات سیاسی؛ و تلاش برای ارتقاء فرزندان کهگیلویه

از ویژگی های برجسته ایشان است. اما از منظر توسعه و نگاه کلان همچنان آقای محمدموحد تغییر نکرده اند. همچنان نمی داند برای تغییرات اساسی چه کار کند و من نمی دانم ایشان مشاور صاحب نظر دارند یا نه!

به او می گویند جهان جدید عرصه تقابل نهادهای مدنی و زیست محیطی در برابر توسعه یکجانبه است یا نه؟

آیا به او می گویند که حفظ کوه ها و جنگل ها از احداث پالایشگاه مهمتر ست؟!

آیا به او می گویند که داشتن پارک فناوری از پارک تفریحی درون شهر مهم‌تر است یا نه؟!

به او می گویند احداث یک کارخانه در دهدشت، از استخدام یکی از طرفداران او در تهران و عسلویه مهم‌تر است یا نه؟!

به او می گویند که توسعه شهرک‌های صنعتی و حفظ سرمایه در کهگیلویه از استخدام در ایران خودرو و شرکت نفت مهم‌تر است یا نه؟!

آیا او می داند که مهاجرت به شهرهای بزرگ باعث شده که دهدشت، لنده و چرام تبدیل به روستاهای بزرگ شده است یانه؟!

آیا او می داند کمک به دیشموک برای تبدیل آن به منطقه گردشگری مهم‌تر است تا انتصاب یکی از فرزندان دیشموک در واحد اداری یک سازمان بی خاصیت؟!

من می دانم که امروز دیگر در «قلک» نفت ایران پولی نمانده،

شاید هم مانده و من نمی دانم!

اما می دانم تمام نهادهای مالی ایران به ته جاده ولخرجی و بی برنامه گی رسیده اند.

می دانم که دیگر نمی شود روی اعتبارات سازمانهای اقتصادی حساب کرد و می دانم که اعتبارشان را از دست داده اند.

اما آیا موحد می داند؟! نمی دانم!

ولی همین را می دانم که موحد باید آن ادبیات قدیمی که «آقای وزیر منم همین موحد بدبختو که در مجلس است» را کنار بگذارد و بگوید آقای وزیر منم نماینده مردمی که سهمشان از نیازشان خیلی کمتر شده!

آقای وزیر منم نماینده ای که شهرش می تواند به ریل اهواز وصل شود ولی نمی‌شود!

برادر من جناب موحد محترم : سفره پهن و گشاد ۳۰ ساله ات را که به مدد مجلس ملی برای مردم کهگیلویه پهن کردی اندکی جمع کن و دفتر توسعه نیافتگی کهگیلویه را باز کن!

دفتری که هیچکدام از صفحاتش نمره قبولی نمی آورد!

بلی اکنون که کرونای سیاست و اقتصاد تمام مجال را از ما گرفته، نیاز به مشاوره های تخصصی داریم.

نیاز داریم برای اعتیاد مردان مان و خودکشی زنان مان در روستاهای دیشموک غربی و شرقی کاری کنیم و چاره ای بجوییم.

نگارنده که جهان را از دریچه کتاب و درس ‌و‌ مدرسه می بیند شاید محدودیت های شما را ندانم.

اما خواندم که زمانی که از لنین، اولین رهبر شوروی پرسیدند که چرا تزارها را کنار گذاشتید و بنای جدید پایه گذاشتید، جمله ای تاریخی گفت: «در تمام دورانی که تزارها حاکم بودند عمر روس ها به خرده کاری گذشت، وقت آن رسیده بود که گام‌های بزرگ برداریم»

بله جناب هر چند خرده کاری در کشور ما عادی شده، اما لازم است از این خرده کاری و تلفن های شخصی و درخواست های سلیقه ای و قومی و بخشی نگری به برون آیی و در این واپسین روزهای قدرت، کاری به سرانجام رسانی و تیره راهی باز کنی.

بنابراین توصیه می کنم آقای موحد به جای اینکه محیط زیست کوه سفید را دستاویز میراث خواری پیمانکاران و در آینده چپاولگری افراد غیر مسئول کنی تلاش کن چند بالگرد مخصوص برای خاموش کردن آتش‌سوزی های آینده به استان اختصاص دهی، اعتبارش را نیز از همان‌جایی بگیر که می خواهد هزاران درخت تنومند بلوط را برای جاده صاف کنی پیمانکاران اختصاص دهد.

انتهای پیام/

]