گزارشی به مناسبت روز عصای سفید؛

• پنج‌شنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۹ ۱۵:۴۱
• کد خبر : 1657551

• اخبار
• سایر رسانه ها

این روزها، مهمترین دغدغه هنرمندان نابینای استان البرز عدم حمایت مالی و معنوی متولیان این امر و عدم وجود نمایشگاه دائمی برای عرضه تولیدات آنها است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ دور از شلوغی و هیاهوی شهر، گوشه‌ای از یک ساختمان نیمه‌کاره، نابینایان البرزی مشغول به کار هستند. مردان و زنانی که با وجود معلولیت، مسیر زندگی عادی را گم نکرده‌اند و برای حضور فعال در جامعه تلاش می‌کنند.

اگرچه زندگی آن‌ها پر از چالش و معضلات مختلف است، اما پر امید و سرزنده مشغول گذران زندگی هستند. قالی‌بافی، گلیم‌بافی‌ و چرم دوزی اصلی‌ترین فعالیت‌هایی هستند که توسط انجمن نابینایان استان البرز و با حمایت خیرین برای نابینایان، کم بینایان و ناشنوایان فراهم شده است. به مناسبت روز جهانی عصای سفید در جمع نابینایان قالی‌باف البرزی رفتیم و با تعدادی از اعضاء و مربی آموزشی این مجموعه گفتگو کردیم.

سطح توقع معلولین پایین است، اما همان هم برآورده نمی‌شود!

یکی از بانوان نابینای البرزی درباره دغدغه‌هایی که یک فرد نابینا در جامعه دارد می‌گوید: نابینایان قشر آسیب پذیری هستند و در معرض خطرات مختلفی قرار دارند. بیشتر جامعه، حقوق این اقلیت را نمی دانند و شرایط را برای من و امثال من سخت می‌کنند. ما تلاش می‌کنیم حضور در جامعه تداوم داشته باشد و این معلولیت مانع از زندگی عادی ما نشود اما در این مسیر نیاز است که مردم و سازمان‌های حامی، پشتیبان ما باشند و در این راه به ما کمک کنند.

زهرا کریمی ادامه داد: مهمترین مشکل و دغدغه ما امنیت شغلی است اما با آموزش قالی‌بافی به عنوان یک هنر توانستیم مفید واقع شویم و با حمایت های خوب مربی آموزشی مان خانم رحیمی که ما را بیمه قالی‌بافی نیز کردند تا حدودی آرام گرفتیم ولی شرایط کرونا بر زندگی ما هم تاثیر گذاشت و ما به دلیل شرایط کمتر به کارگاه مراجعه و بیشتر در خانه کار می کنیم لذا درآمدمان کاهش پیدا کرده است.

وی افزود: ما درآمد ثابتی نداریم هر چقدر بیشتر ببافیم بیشتر درآمد داریم و هر چقدر کمتر ببافیم درآمدمان کم می شود و اگر روزی نتوانیم ببافیم بیکار می شویم و این برای من نابینا که جامعه به سختی من را می پذیرد و بعضا افرادی در جامعه قصد حذف ما را دارند بسیار دشوار است. ولی امروز می فهمم که چقدر آموزش یک حرفه اهمیت دارد و بعضا من با آموزش قالی‌بافی و گلیم بافی توانستم ضمن کسب درآمد برای جامعه مفید باشم.

این بانوی نابینای البرزی می‌گوید: ماهانه مبلغ ۱۰۰ هزارتومان مستمری از اداره بهزیستی دریافت می‌کنیم که کفاف هیچ‌کدام از هزینه‌های جاری را نمی‌دهد و این هم در شرایط کرونایی قطع شد این تنها کمکی است که به ما می‌شود. بیمه معلولین داشتیم که از سال ۹۳ به بعد آن‌هم قطع شده است. پیش‌تر وقتی معلولین ازدواج می‌کردند، به آن‌ها مسکن مهر تعلق می‌گرفت اما الان فقط مبلغ ۴ میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت می‌شود که برای پول پیش خانه هم کافی نیست چه برسد به خرید آن!.

وی در خاتمه خاطرنشان کرد: سطح توقع معلولین پایین است اما همان هم برآورده نمی‌شود و هیچ وقت دغدغه من نابینا را یک مسئول مرفه و بی درد متوجه نمی شود. هزینه های درمان ما بسیار بالا بوده و قطع بیمه فاجعه است، اما ما اکنون توانستیم بیمه قالی‌بافی شویم و این خوب نعمت بزرگی است اما با این وجود بهزیستی از ما حمایت نکرد مربی و قالی‌بافی مان ما را بیمه کرده است.

جامعه، فرهنگ کافی برای مواجهه با معلولین را ندارد/ کار آفرینی که به جای وابستگی معلولان را به خودکفایی رساند

یکی دیگر از نابینایان در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: دنیای ما تصویر ندارد و مردم باید این را درک کنند. شوخی کردن با این موضوع به هیچ وجه برای ما جالب نیست. برخی از رفتارها در آینده نابینایان و به طور کلی معلولین تاثیر می‌گذارد و آن‌ها را نا امید می‌کند. من دوستان نابینای زیادی دارم که برخی از آن‌ها انزوا و خانه نشینی را به حضور در جامعه ترجیح می‌دهند، فقط به این دلیل که توان کافی برای مواجه شدن با مردم و برخی رفتارها را ندارند. این مشکلات برای خانم‌های نابینا بعضا بیشتر ملموس است و ممکن است خطراتی آن‌ها را تهدید کند.

حلما کاظمی ادامه داد: بیشترین کمکی که می‌توان به نابینایان کرد این است که نگاه جامعه به این قشر تغییر کند و در این راه باید فرهنگ سازی شود.

وی با بیان اینکه کتاب‌های درسی محدودی به خط بریل برای نابینایان تهیه شده است، افزود: این یک معضل بزرگ است چرا که بسیاری از نابینایان دوست دارند در رشته‌های ریاضی و تجربی تحصیل کنند اما متأسفانه این قشر فقط می‌توانند تنها در رشته علوم انسانی و تاریخی تحصیل کنند.

این بانوی نابینا گفت: این نگاه بدی است که نابینایان تنها در رشته‌های محدود تحصیل کنند و باید این نگاه عوض شود و در این راستا نیاز است تمامی دستگاه‌ها و نهادها همکاری کنند.

کاظمی ادامه داد: اتفاقا جامعه نابینایان مطالعه گسترده‌تری دارند و اگرچه نمی‌توانند به طور کامل داشته‌های خود را بروز دهند اما در کسب مهارت و علم، هیچ مانعی پیش روی آن‌ها نیست. نقطه عطف زندگی معلولین لحظه‌ای است که موجودیت خود را با وجود نقص بدنی خویش، بپذیرند و اجازه ندهند که معلولیت زندگی آن‌ها را مختل کند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: از اینکه توانستم با آموزش یک هنر به اشتغال‌زایی برسم و در اجتماع حضور پیدا کنم بسیار خوشحال هستم و تمام این ها را مدیون آموزگاری هستم که فقط دغدغه هنر آموزش را داشت و همیشه با جان و دل از ما هنرمندان نابینا حمایت کرد. این مربی که نامش امروز در البرز و دنیا شهره است ولی استان قدر آن را نمی داند به جای وابستگی معلولان ما را به خودکفایی رساند.

سود فرش قالیبافان؛ در جیب دلالان/ فساد بازارِ فروش، دامن فرش را هم گرفت

هنرمند نابینا که به صورت تخصصی گلیم بافی می کند و خرج خانواده و درمان خود را از این راه تامین می کند در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: به قدری احساس حقارت داشتم که از دنیا سیر شده بودم تا اینکه یک روز با مربی قالی‌بافی (راحله رحیمی) آشنا شدم و با آموزش این هنر به منِ نابینا زندگی من و خانواده ام را دگر گون کرد.

مریم طوسی گفت: در آغاز کار وسایل را مربی در اختیار من قرار می داد اما با پیشرفت در کار، من را به عنوان کارمند در کارگاه خود پذیرفت.

وی با بیان اینکه بیشترین سود صنایع دستی در کشور عاید واسطه ها می شود، افزود: مهمترین دغدغه هنرمندان قالی‌بافی بازار فروش تولیدات آن‌ها است که فوق العاده دارای فساد است و یک هنرمند، فرش با کیفیت را با هزار دغدغه به یک مغازه دار می فروشد و مغازه دار کف قیمت را به هنرمند می دهد و با 2 الی 3 برابر سود فرش را به بازار عرضه می کند.

این هنرمند تاکید کرد: ریزبافتی و زیبایی نقوش ایرانی مهترین علت تفاوت فرش اصیل ایرانی با فرش های دیگر است، تنها ایرانیان و بافنده های ایرانی می توانند این طرح را خلق و پیاده کنند، بسیاری از کشورها می خواهند از طرح و سبک ایرانی برای بافت فرش کپی برداری کنند اما باز هنر دست ایرانی چیزی دیگری است که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.

این نابینای البرزی در خاتمه گفت: من از تمامی نابینایان و معلولان تقاضا دارم با آموزش یک فن و استمرار برای حرفه ای شدن در آن خود را به خودکفایی برسانند، مسئولان فقط نابینا را در روز عصای سفید یاد می کنند ولی وقتی در معابر شهر می رویم حتی یک نمونه هم برای نابینایان ساخته نشده است با حرفهای مسئولان ذره ای مشکل حل نمی شود لذا سعی کنید تا می توانید با یادگیری یک فن خودتان را از وابستگی به دستگاه های حمایتی  رها کنید.

خارجی‌ها بیشتر هوای معلولین ایرانی را دارند/ کارآفرینی که 7000 نفر را در استان به اشتغال‌زایی رساند/ هنر قالیبافی ایرانی شهره در دنیا ولی بیگانه در کشور

راحله رحیمی، کارآفرین البرزی است که تمام قوای خود را برای حمایت از معلولین خصوصا نابینایان و ناشنوایان به کار گرفته و با ایجاد کارگاه‌هایی مختص آن‌ها، به زندگی‌اشان سر و سامان بخشیده است. رحیمی درباره اینکه چرا از جامعه نابینایان، ناشنوایان و به طور کلی معلولین در کارگاه‌های خود استفاده می‌کند به "تیتریک"  گفت: طی یک تصادف مدتی حواس بینایی و شنوایی خود را از دست دادم و مدتی کوتاه حال این قشر را تجربه کردم. بعد از بهبودی تصمیم گرفتم بستری را برای کار کردن ناشنوایان ایجاد کنم و به لطف خدا در پی این تصمیم تاکنون موفق به راه‌اندازی ۴ مجموعه کارگاهی برای نابینایان، ناشنوایان و کم شنوایان، معلولین جسمی و حرکتی شده‌ام.

اینکارآفرین استانی ادامه داد: ما در این مجموعه‌ها با کمک خیرین دوره‌های آموزشی قالی‌بافی، گلیم‌بافی، چرم‌دوزی، کامپیوتر و برنامه‌نویسی، خیاطی و طراحی، کمک‌های اولیه و کلاس‌های تقویتی و مهارتی مخصوص ناشنوایان و نابینایان را برگزار می‌کنیم و پس از پایان آموزش به آن‌ها مدرک بین‌المللی سازمان فنی و حرفه‌ای اعطا می‌کنیم که بتوانند وارد بازار کار شوند. البته بیشتر هنرجویان پس از پایان دوره‌ها در همین مجموعه مشغول به کار می‌شوند. حتی برخی از اعضا تمایل دارند که به خاطر برخی از مشکلات، شب را هم در انجمن بمانند اما متاسفانه به خاطر کمبود بودجه، هنوز موفق به راه اندازی خوابگاه برای آن‌ها نشده‌ایم.

وی افزود: نابینایان به دلیل شرایطی که دارند از این هنر بسیار استقبال کردند و من حدود 7000 نفر را در استان البرز از اقشار مختلف جامعه اعم از نابینایان، معلولین، معتادان، زنان سرپرست خانوار و … را در اداره بهزیستی، کمیته امداد، بسیج سازندگی و مساجد استان قالیبافی، جاجیم بافی و گلیم بافی آموزش و به اشتغالزایی رساندم و بسیاری از این افراد با آموزش های من به جامعه برگشتند و توانستند به طور خودجوش اشتغالزایی کنند اما متاسفانه هیچگونه حمایت معنوی و یا مالی از طرف هیچ نهادی از من انجام نگرفت.

رحیمی ادامه داد: نابینایان به وسیله بریل کردن و کد بندی نخ نقشه رابه راحتی روی دار پیاده میکنند و فوق العاده هستند و یا در ذهن خود با شماره گذاری که میکنند، نخها را مرتب می چینند و وجود چله های هوشمندی که در بازار هست کار آنها را راحت می کند و خیلی از انها مشغول به کار هستند.

وی افزود: نابینایان خیلی بهتر از بیناها کار می کنند و بافنده های خیلی خوبی هستند و با سفارش هایی که دریافت می کنند خدا را شکر می کنند که بیکار نیستند، در کار خیلی سختی کشیدم ولی هیچ وقت دلسرد نشدم و از نظر مالی برای خرید ابزار و مکانی برای کارگاه این عزیزان دچار مشکل هستیم امیدوارم مسئولین فکری برای این مهم انجام دهند.

این کارآفرین استانی  در پاسخ به سوال مبنی برا اینکه آیا تشخیص رنگ برایشان سخت نیست تاکید کرد: نه اصلا تشخیص رنگ برای انها سخت نیست و به بهترین نحو ممکن این کار را انجام می دهند و من توانستم صد نفر از نابینایان را با قالیبافی به اشتغال و درآمدزایی برسانم.

رحیمی با اشاره به اهمیت تامین شغل برای معلولین می‌گوید: تمرکز بچه‌های ناشنوا و نابینا روی کار بسیار زیاد است به همین دلیل در حوزه قالی‌بافی پیشرفت بسیاری کردیم. ما از کشورهای آلمان، قطر و ترکیه سفارش کار داشته‌ایم و موفق شدیم محصولات تولیدی توسط بچه‌های انجمن ناشنوایان و نابینایان را به خارج از کشور صادر کنیم. گاها از بازار داخلی نیز سفارشاتی می‌گیریم اما اکثر قیمت‌های پیشنهادی کمتر از میزانی هستند که بتوانیم با آن حقوق و مزایای پرسنل معلولمان را تامین کنیم. چه ایرادی دارد اگر ادارات و سازمان‌های استان، محصولات تولیدی مجموعه ما مثل تابلو فرش‌های نفیس را به عنوان جوایز جشنواره‌ها و هدایایی که در مناسبت‌ها اهدا می‌شود تهیه کنند. با این کار علاوه بر ارج نهادن به هنر صنایع دستی و سنتی ایرانی، به معیشت و رفاه معلولین استان نیز کمک بسیاری می‌شود.

وی عنوان کرد: کار با نابینایان خیلی شیرین وجذاب است ، وقتی که طرح بافته و شکل میگ یرد و به فروش می رسد خیلی راضی و  خوش حال هستند که توانستند هنری را خلق و برای جامعه مفید باشند.

این کارآفرین تصریح کرد: بهزیستی متاسفانه هیچ حمایتی نه از من کارآفرین و نه از این معلولان انجام نمی دهد در این ایام شیوع بیماری کرونا بهزیستی هیچ حمایتی از معلولان انجام نداد، حتی مستمری ماهیانه برخی از این معلولان را نیز قطع کرد.

رحیمی گفت: من  اقشار مختلف جامعه اعم از نابینایان، معلولین، معتادان، زنان سرپرست خانوار و … را در اداره بهزیستی، کمیته امداد، بسیج سازندگی و مساجد استان قالیبافی، جاجیم بافی و گلیم بافی آموزش دادم و با این هنر توانستم 7000 نفر را در استان به اشتغالزایی رسانده و خودکفا کنم ولی اگر از مسئولین درخواست تجهیزات  کردم هیچ کدام از من حمایتی نکردند و من به دلیل علاقه ای که داشتم این امر را ادامه می دهم تا بتوانم در سراسر ایران قالیباف تربیت کنم و این هنر را گسترش دهم.

وی در خاتمه خاطر نشان کرد: «معلولیت محدودیت نیست» که به یک شعار تبدیل شده است اما هستند افرادی که در واقعیت با معلولیت خود کنار آمده و برای توانمندسازی خود در زمینه‌ های مختلف تلاش کرده‌ اند هنرمندان معلول قالیباف استانی یک نموه بارز هستند که توانستند ضمن یادگیری این هنر، به خودکفایی برسند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #
• #
• #