مجتبی طالبی با بیان اینکه ادبیات فارسی نقش مهمی در تمدن نوین اسلامی دارد، گفت: البته قدری پیوند ادبیات و حکمت در دوران ما کمرنگ شده، یعنی شاعران با فلسفه و حکمت و فلاسفه با هنر بیگانه اند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از گلستان ما،"مجتبی طالبی" صبح امروز سهشنبه در نشست علمی جامعه المصطفی گرگان با موضوع ادبیات و فلسفه اظهار داشت: دو پایه اصلی شعر و ادبیات در اسلام اول "ایمان" است بر اساس آیات پایانی سوره شعراء و دوم بر اساس روایات اسلامی "حکمت" می باشد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, گلستان ما,طالبی افزود: در طول تاریخ زبان و ادبیات فارسی، بزرگترین ادبا و شعرا که کلامشان ماندگار شده است، اهل حکمت بوده اند و خود را در فسلفه و عرفان قوی ساختند.
,وی با اشاره به اینکه نزدیکترین ساحت برای بیان هنرمندانه اندیشه شعر است، تصریح کرد: درست است که بخاطر جهانی بودن زبان اسلام و زبان علم در دوران تمدن اسلامی، زبان اصلی عربی بوده است اما قطعا دومین زبان هنر و اندیشه درجهان اسلام بلکه حتی از جهاتی زبان اول زبان و ادبیات فارسی بوده است.
,این استاد دانشگاه اضافه کرد: هم ابن سینا، هم فارابی، هم شیخ اشراق، هم ملاصدرا و ... هم کتاب عربی دارند و هم کتاب و حتی شعر به زبان فارسی ، که در آنها ادب و هنر موج می زند، این وجهی است که کمتر به آن توجه شده است.
,طالبی گفت: سیر فلسفه درجهان اسلام حرکت از فلسفه ی یونانی به سوی حکمت قرآنی بوده است.
,وی تاکید کرد : زبان و ادبیات فارسی،دومین زبان مهم جهان اسلام است، بزرگان تمام مکتب های مهم فلسفی جهان اسلام نظیر مشائی.اشراقی و حکمت متعالیه در تبیین هنرمندانه نظرات خود خصوصا دیدگاه های عرفانی و اشراقی و تعلیمی و گاهی حتی فلسفی از شعر فارسی و عربی استفاده کردند.
,طالبی با بیان اینکه حتی نثر فلاسفه بزرگ ما(در سه مکتب بزرگ فلسفی) نثری هنرمندانه و ادبی است (چه در نثر عربی و چه در نثر فارسی) ادامه داد: ادبیات، سخنگوی خوبی برای حکمت (فلسفه و عرفان) بوده است و فلسفه و عرفان (حکمت) برغنای ادبیات افزوده است.
,استاد جامعه المصطفی استان گلستان یادآور شد: در مسیر تمدن نوین اسلامی و در بیان فلسفه و عرفان، باید بازهم به طرف ادبیات برویم، مخصوصا گونه های مثل داستان کوتاه، رمان، نمایشنامه، فیلم نامه، تکست های خلاقانه، ادبیات کودک و نوجوان و ... که نیاز ماست.
,طالبی افزود: پیوند حکمت (فلسفه و عرفان) با ادبیات (نظم و نثر) در تمام دوران برکات بسیاری داشته است البته قدری در روزگار ما این مسئله کم رنگ شده. یعنی شاعران با فلسفه و حکمت و فلاسفه با هنر بیگانه اند.
,,
انتهای پیام /
]
ارسال دیدگاه