گردشگری ظرفیتی مغفول در خوزستان؛

• سه‌شنبه ۰۳ فروردین ۱۴۰۰ ۱۰:۴۳
• کد خبر : 1719022

• اخبار
• سایر رسانه ها

وجود این ظرفیت عظیم فرهنگی، هنری، گردشگری و اجتماعی روی کاغذ خوزستان از بسیاری شهرهای توریستی جهان متمایز می کند اما واقعیت ها در خوزستان جور دیگری است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از رهیاب، استان خوزستان را می توان یکی از قدیمی ترین استانهای کشور دانست که پیشینهٔ سکونت انسان در آن به ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و شکل‌گیری تمدن عیلام در هزارهٔ سوم قبل از میلاد، بازمی‌گردد.

همجواری با استان لرستان از شمال، از شرق با استان چهارمحال و بختیاری، از شمال‌غربی با ایلام، از جنوب‌شرقی با کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب با بوشهر و خلیج فارس و از غرب با کشور عراق باعث شده تا علاوه بر قدمت تاریخی، خوزستان یکی از استانهای استراتژیک ایران نیز نام بگیرد.

 

وجود فرهنگ های مختلف از جمله عربی و بختیاری در کنار گویش های مختلف محلی و میزبانی از دیگر اقوام کشور، خوزستان را به رنگین کمانی از فرهنگ های ایرانی تبدیل کرده است.

 

از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب خوزستان سراسر آثار و بناهای تاریخی است که برای نشان دادن قدمت با ریشه این استان هنوز به یادگار مانده اند. 

 

معبد تاریخی چغازنبیل، سازه های آبی شوشتر و شهر تاریخی شوش سه نمونه از میراث ثبت جهانی شده خوزستان در فهرست یونسکو است که باعث شده خوزستان تنها استان کشور با سه اثر ثبت جهانی شده لقب بگیرد.

 

این آثار در کنار دهها آثار ملی ثبت شده و جاذبه های طبیعی بکری مانند رودخانه بزرگ کارون است که خود ظرفیتی عظیم و تمام نشدنی در حوزه گردشگری است.

 

 

 

چالش های پیش روی گردشگری در خوزستان

 

وجود این ظرفیت عظیم فرهنگی، هنری، گردشگری و اجتماعی روی کاغذ خوزستان از بسیاری شهرهای توریستی جهان متمایز می کند اما واقعیت ها در خوزستان جور دیگری است.

 

جاده های نا ایمن، مسیرهای دسترسی محدود، امکانات شهری ضعیف، مراکز اثامتی بسیار کم و سطح پایین همگی باعث شده چالش های پیش روی گردشگری در خوزستان تبدیل به موانعی بزرگ برای جذب گردشگر داخلی و خارجی باشد.

 

کلانشهر اهواز به عنوان مرکز این استان پهناور که باید سمبل شهرهای استان باشد، متاسفانه هنوز درگیر معابری با زیرساخت های ضعیف، هتل ها و مراکز اقامتی محدود و مهمتر از آن امکانات شهری بسیار سطح پایین است.

 

شما اگر به عنوان یک گردشگر وارد خوزستان شوید، می بایست در هتل هایی محدود اقامت داشته باشید و اگر قصد بازدید از جاذبه های گردشگری جهانی در استان داشته باشید، باید هزینه زیادی برای رسیدن به ان مقاصد پرداخت کنید.

 

به عنوان مثال، برای بازدید از چغازنبیل به عنوان یک اثر مهم ثبت جهانی که نخستین اثری است که از ایران ثبت جهانی شد دسترسی بدون داشتن خودرو شخصی سخت است. گردشگرانی که می خواهند به هر یک از آثار جهانی بروند باید از از اهواز تا چغازنبیل ۱۱۵ کیلومتر، تا شوش ۳۵ کیلومتر و تا شوشتر ۴۵ کیلومتر راه را طی کنند.

 

در هیچ کدام از این مسیرها اتوبوس و یا تاکسی عمومی برای دسترسی آسان و کم هزینه که به طور مشخص گردشگران را به این میراث جهانی هدایت کند وجود ندارد و گردشگران باید با اجاره خودرو در قالب تور و یا به صورت فردی با تاکسی سرویس و یا خودرو شخصی به این مکانهای گردشگری بروند.

 

در شوشتر با گذشت شش سال از ثبت جهانی سازه های آبی تاریخی که شامل ۱۴ اثر در سطح شهر می شود مسیر گردشگری مشخصی که هر شهروند و یا گردشگری بخواهد به راحتی از این آثار بازدید کند وجود ندارد. در بسیاری مواقع حتی نقشه گردشگری هم برای آنها نیست. در ورودی شهر شوشتر تابلویی که گردشگران را با ۱۴ اثرسازه های آبی تاریخی آشنا کند وجود ندارد.

 

حتی برای رفتن به سازه های آبی شوشتر هیچ وسیله حمل و نقل مشخصی نیست. این موضوع درباره شوش و چغازنبیل هم که ثبت جهانی هستند صدق می کند. اما مشکل حمل و نقل عمومی در مسیر رفتن به میراث جهانی تنها ایراد گردشگری استان خوزستان نیست. چرا که اقامتگاهی پیرامون آثار ثبت جهانی نیز وجود ندارد.

 

 

نبود مراکز اقامتی و وسایل حمل و نقل عمومی در استان خوزستان درحالی است که گردشگران خارجی زیادی از آمریکا، آلمان، لیتوانی، لهستان، ایتالیا، ژاپن، چین، انگلستان، عراق، چک، اتریش، سویس و... به خوزستان سفر می کنند.

 

اما از آنجا که در خوزستان کارگذار گردشگری بومی نیست، تورهای ورودی توسط واسطه هایی در تهران، اصفهان و شیراز برپا می شود و برای راهنمایی تورهای خارجی از راهنمایان گردشگری خوزستانی هم بهره ای نمی برند.

 

این معضلات برای سه اثر ثبت جهانی خوزستان که باید اکنون کانون توجه مسئولان امر در میراث فرهنگی باشد، باعث ایجاد مانع بزرگ جذب گردشگر شود، موانعی که برای دیگر مراکز فرهنگی و تاریخی خوزستان بسیار بیشتر است.

 

نبود زیر ساخت های مناسب در کنار تبلیغات ضعیف از ظرفیت های گردشگری موجود در استان خوزستان موجب مغفول ماندن حوزه گردشگری و میراث فرهنگی به عنوان یکی از محرک های اقتصادی و فرهنگی منطقه شده است که می توانست تاکنون خوزستان را به یکی از قطب های گردشگری کشور تبدیل کند.

 

انتهای پیام/

همجواری با استان لرستان از شمال، از شرق با استان چهارمحال و بختیاری، از شمال‌غربی با ایلام، از جنوب‌شرقی با کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب با بوشهر و خلیج فارس و از غرب با کشور عراق باعث شده تا علاوه بر قدمت تاریخی، خوزستان یکی از استانهای استراتژیک ایران نیز نام بگیرد.

 

وجود فرهنگ های مختلف از جمله عربی و بختیاری در کنار گویش های مختلف محلی و میزبانی از دیگر اقوام کشور، خوزستان را به رنگین کمانی از فرهنگ های ایرانی تبدیل کرده است.

 

از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب خوزستان سراسر آثار و بناهای تاریخی است که برای نشان دادن قدمت با ریشه این استان هنوز به یادگار مانده اند. 

 

معبد تاریخی چغازنبیل، سازه های آبی شوشتر و شهر تاریخی شوش سه نمونه از میراث ثبت جهانی شده خوزستان در فهرست یونسکو است که باعث شده خوزستان تنها استان کشور با سه اثر ثبت جهانی شده لقب بگیرد.

 

این آثار در کنار دهها آثار ملی ثبت شده و جاذبه های طبیعی بکری مانند رودخانه بزرگ کارون است که خود ظرفیتی عظیم و تمام نشدنی در حوزه گردشگری است.

 

 

 

چالش های پیش روی گردشگری در خوزستان

 

وجود این ظرفیت عظیم فرهنگی، هنری، گردشگری و اجتماعی روی کاغذ خوزستان از بسیاری شهرهای توریستی جهان متمایز می کند اما واقعیت ها در خوزستان جور دیگری است.

 

جاده های نا ایمن، مسیرهای دسترسی محدود، امکانات شهری ضعیف، مراکز اثامتی بسیار کم و سطح پایین همگی باعث شده چالش های پیش روی گردشگری در خوزستان تبدیل به موانعی بزرگ برای جذب گردشگر داخلی و خارجی باشد.

 

کلانشهر اهواز به عنوان مرکز این استان پهناور که باید سمبل شهرهای استان باشد، متاسفانه هنوز درگیر معابری با زیرساخت های ضعیف، هتل ها و مراکز اقامتی محدود و مهمتر از آن امکانات شهری بسیار سطح پایین است.

 

شما اگر به عنوان یک گردشگر وارد خوزستان شوید، می بایست در هتل هایی محدود اقامت داشته باشید و اگر قصد بازدید از جاذبه های گردشگری جهانی در استان داشته باشید، باید هزینه زیادی برای رسیدن به ان مقاصد پرداخت کنید.

 

به عنوان مثال، برای بازدید از چغازنبیل به عنوان یک اثر مهم ثبت جهانی که نخستین اثری است که از ایران ثبت جهانی شد دسترسی بدون داشتن خودرو شخصی سخت است. گردشگرانی که می خواهند به هر یک از آثار جهانی بروند باید از از اهواز تا چغازنبیل ۱۱۵ کیلومتر، تا شوش ۳۵ کیلومتر و تا شوشتر ۴۵ کیلومتر راه را طی کنند.

 

در هیچ کدام از این مسیرها اتوبوس و یا تاکسی عمومی برای دسترسی آسان و کم هزینه که به طور مشخص گردشگران را به این میراث جهانی هدایت کند وجود ندارد و گردشگران باید با اجاره خودرو در قالب تور و یا به صورت فردی با تاکسی سرویس و یا خودرو شخصی به این مکانهای گردشگری بروند.

 

در شوشتر با گذشت شش سال از ثبت جهانی سازه های آبی تاریخی که شامل ۱۴ اثر در سطح شهر می شود مسیر گردشگری مشخصی که هر شهروند و یا گردشگری بخواهد به راحتی از این آثار بازدید کند وجود ندارد. در بسیاری مواقع حتی نقشه گردشگری هم برای آنها نیست. در ورودی شهر شوشتر تابلویی که گردشگران را با ۱۴ اثرسازه های آبی تاریخی آشنا کند وجود ندارد.

 

حتی برای رفتن به سازه های آبی شوشتر هیچ وسیله حمل و نقل مشخصی نیست. این موضوع درباره شوش و چغازنبیل هم که ثبت جهانی هستند صدق می کند. اما مشکل حمل و نقل عمومی در مسیر رفتن به میراث جهانی تنها ایراد گردشگری استان خوزستان نیست. چرا که اقامتگاهی پیرامون آثار ثبت جهانی نیز وجود ندارد.

 

 

نبود مراکز اقامتی و وسایل حمل و نقل عمومی در استان خوزستان درحالی است که گردشگران خارجی زیادی از آمریکا، آلمان، لیتوانی، لهستان، ایتالیا، ژاپن، چین، انگلستان، عراق، چک، اتریش، سویس و... به خوزستان سفر می کنند.

 

اما از آنجا که در خوزستان کارگذار گردشگری بومی نیست، تورهای ورودی توسط واسطه هایی در تهران، اصفهان و شیراز برپا می شود و برای راهنمایی تورهای خارجی از راهنمایان گردشگری خوزستانی هم بهره ای نمی برند.

 

این معضلات برای سه اثر ثبت جهانی خوزستان که باید اکنون کانون توجه مسئولان امر در میراث فرهنگی باشد، باعث ایجاد مانع بزرگ جذب گردشگر شود، موانعی که برای دیگر مراکز فرهنگی و تاریخی خوزستان بسیار بیشتر است.

 

نبود زیر ساخت های مناسب در کنار تبلیغات ضعیف از ظرفیت های گردشگری موجود در استان خوزستان موجب مغفول ماندن حوزه گردشگری و میراث فرهنگی به عنوان یکی از محرک های اقتصادی و فرهنگی منطقه شده است که می توانست تاکنون خوزستان را به یکی از قطب های گردشگری کشور تبدیل کند.

 

انتهای پیام/

حتی برای رفتن به سازه های آبی شوشتر هیچ وسیله حمل و نقل مشخصی نیست. این موضوع درباره شوش و چغازنبیل هم که ثبت جهانی هستند صدق می کند. اما مشکل حمل و نقل عمومی در مسیر رفتن به میراث جهانی تنها ایراد گردشگری استان خوزستان نیست. چرا که اقامتگاهی پیرامون آثار ثبت جهانی نیز وجود ندارد.

 

 

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #