روزهای کرونایی محکی برای معلمان سخت کوش؛
عشق و تعهد معلمی در دوران کرونایی/ خانم معلم بیجاری روی کرونا را کم کرد
شیوع ویروس کرونا موجب تعطیلی کلاس های درس شد و این شرایط سنگ محک جدیدی بود برای شناخت معلمانی که با سخت کوشی نگذاشتند دانش آموزانشان از تحصیل باز بمانند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، رهبر معظم انقلاب روز چهارشنبه ۱۱ شهریور در ارتباط تصویری با وزیر، معاونان، مدیران و رؤسای وزارت آموزش و پرورش در سی‌وچهارمین اجلاس آموزش و پرورش، معلمان را «افسران سپاه پیشرفت کشور» خواندند، همین یک جمله برای جایگاه معلمان کافی است تا بدانند در کسوتی قرار گرفته اند که پیشرفت کشور در گروی تلاش مدبرانه آنها است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی,ویروس کرونا موجب بهم خوردن معادلات زندگی در تمامی جوامع بشری شد و آموزش و پرورش از مدرسه که بعنوان خانه دوم دانش آموزان از آن یاد می شد به فضای مجازی کشاند.
حضور مستمر برخی دبیران و معلمان در فضای مجازی برای جا نماندن دانش آموزانشان از تحصیل نمونه سخت کوشی فعالیت این قشر زحمت کش در دوران کرونایی است.
فریده محسنی یکی از معلمان ۳۰ خدمت در آموزش و پرورش بیجار است که این روزها برای اینکه دانش آموزش بخاطر نداشتن گوشی همراه از درس جا نماند کلاسش را به یکی از پارک های شهر انتقال داده و روزانه ۳ ساعت به طور مستمر در حال آموزش به این دانش آموز خود است.
وی در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: نزدیک به ۳۰ سال است که سعادت تدریس در مدارس ابتدائی شهرستان بیجار را دارم و در تمام مدت خدمتم با علاقه و داوطلب بودنم در مدارس و روستاهای دورافتاده و حاشیه شهری خدمت نمودم.
معلم سختکوش بیجاری در خصوص چگونگی علاقه اش به شغل معلمی افزود: پدر خدا بیامرزم همیشه من را خانم معلم خطاب میکرد و در دوران کودکی هم در کوچه اغلب بازی معلم و دانش آموزان را با بچه ها تشکیل میدادیم و همیشه من نقش معلم را داشتم تا اینکه وارد آموزش و پرورش شدم و به خواسته خودم رسیدم.
محسنی با بیان اینکه دوران خدمت در آموزش و پرورش سراسر خاطرات است، خاطرات شیرین زیادی در طول این مدت برایم رخ داده اما یادم هست در سالهای قبل که برف زیادی می آمد من و تنها همکارم کنار جاده از مینی بوس پیاده می شدیم و می بایست مسافت ۲ کیلومتری را تا رسیدن به مدرسه میان برف و سرما طی کنیم، اواسط راه بود که از دور یه گرگ گرسنه آرام آرام به ما نزدیک میشد و ما امید به زندگی را از دست داده بودیم و حتی توان فریاد و خواستن کمک را نداشتیم که در این هنگام صدای سگی که با سرعت به سوی ما می آمد و نور امید را در دلهای ما روشن نمود، این را بگویم این صدا، صدای سگی بود که اغلب اطراف مدرسه پرسه میزد و ما برایش خرده نان و مانده ی غذا کنار می‌گذاشتیم، همان سگ در آن روز سرد و برفی باعث نجات ما شد.
این معلم سخت کوش بیجاری ادامه داد: تلخ ترین خاطره ام مربوط به سال سال ۱۳۷۵ بود و دخترم حدودا یک ساله داشت ومن مدیر مدرسه ی روستای آغبلاغ طغامین بیتوته کرده بودم و ماه به ماه به خانه برمیگشتم ، یک روز از طرف اداره بازرس اومده بود و من مشغول توضیح و پاسخ دهی به همکاران اداری بودم و دخترم را برای لحظه ای روی میز قرار داده بودم و در یک لحظه غفلت دخترم از روی میز با پشت سر بر زمین افتاد و از هوش رفت و تا رساندن به بهداری و نجات دخترم کلی زجر بر من تحمیل شد.
محسنی در جواب سوال خبرنگار کردتودی که تفاوت سال تحصیلی کرونایی و سال های گذشته چگونه است، تصریح کرد: کرونا علاوه بر آسیب های جسمی و روانی زیاد منجر به ایجاد فاصله بین معلم و دانش آموزان شد، حس انتقال مطالب را در آموزش چهره به چهره را از بین برد.
وی عنوان کرد: محیط مدرسه فضای دیگریست دانش آموزان می توانند انرژی خودشان را تخلیه کنند، حس رقابت سالم هست، حس تلاش و محبت و همکاری وجود دارد و دانش اموزان مهارت زندگی و اخلاق را کسب می کنند، اما فضای مجازی منجر به کمرنگ شدن موارد مذکور شده است و سبب شده است که والدین وقت بیشتری را در اختیار فرزندانشان بگذارند.
معلم سختکوش بیجاری گفت: دانش آموزی که مدتی است در محل پارک پانزده خرداد به او آموزش میدهم، دانش آموزی است که به لحاظ شرایط زندگی مجبور است بیشتر اوقات را در روستا به سر ببرند، مطلب دیگه اینکه پدر و مادر دانش آموز نسبت به استفاده از گوشی های جدید مهارت نداشته و کم سواد هستند و در نتیجه این دانش آموز نیز به دلایل مذکور توان استفاده از گوشی را ندارد، در فصل زمستان در محیط مدرسه به طور متوالی یک هفته در میان به آموزش میدادم ولی با این وجود به دلیل جا ماندن از سایر دانش آموزان داشت افسردگی بر او مستولی میشد که تصمیم گرفتم آموزش چهره به چهره به فضای پارک بکشانم که شکر خدا نتیجه بخش بود و در حال حاضر این دانش آموز از لحاظ روحی و درسی در شرایط خوبی قرار گرفته و آماده امتحانات است.
محسنی در پایان سخنان خود بیان داشت: یه باغبان تمام تلاش و کوشش خود را به ثمر رساندن گلهای باغش را به کار می برد و و اگر گلی از میان گلها پژمرده یا ضعیف باشد قطعا تمام هم و غم باغبان شادابی و دادن حیات به آن گل هست و شغل معلمی که شغل مشق عشق است، تلاش و کوشش بیش از یک باغبان را به دنبال داشته و دارد.
"چوب معلم ار بود زمزمه محبتی، جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را"
انتهای پیام/
ویروس کرونا موجب بهم خوردن معادلات زندگی در تمامی جوامع بشری شد و آموزش و پرورش از مدرسه که بعنوان خانه دوم دانش آموزان از آن یاد می شد به فضای مجازی کشاند.
,حضور مستمر برخی دبیران و معلمان در فضای مجازی برای جا نماندن دانش آموزانشان از تحصیل نمونه سخت کوشی فعالیت این قشر زحمت کش در دوران کرونایی است.
,فریده محسنی یکی از معلمان ۳۰ خدمت در آموزش و پرورش بیجار است که این روزها برای اینکه دانش آموزش بخاطر نداشتن گوشی همراه از درس جا نماند کلاسش را به یکی از پارک های شهر انتقال داده و روزانه ۳ ساعت به طور مستمر در حال آموزش به این دانش آموز خود است.
,وی در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: نزدیک به ۳۰ سال است که سعادت تدریس در مدارس ابتدائی شهرستان بیجار را دارم و در تمام مدت خدمتم با علاقه و داوطلب بودنم در مدارس و روستاهای دورافتاده و حاشیه شهری خدمت نمودم.
,معلم سختکوش بیجاری در خصوص چگونگی علاقه اش به شغل معلمی افزود: پدر خدا بیامرزم همیشه من را خانم معلم خطاب میکرد و در دوران کودکی هم در کوچه اغلب بازی معلم و دانش آموزان را با بچه ها تشکیل میدادیم و همیشه من نقش معلم را داشتم تا اینکه وارد آموزش و پرورش شدم و به خواسته خودم رسیدم.
,محسنی با بیان اینکه دوران خدمت در آموزش و پرورش سراسر خاطرات است، خاطرات شیرین زیادی در طول این مدت برایم رخ داده اما یادم هست در سالهای قبل که برف زیادی می آمد من و تنها همکارم کنار جاده از مینی بوس پیاده می شدیم و می بایست مسافت ۲ کیلومتری را تا رسیدن به مدرسه میان برف و سرما طی کنیم، اواسط راه بود که از دور یه گرگ گرسنه آرام آرام به ما نزدیک میشد و ما امید به زندگی را از دست داده بودیم و حتی توان فریاد و خواستن کمک را نداشتیم که در این هنگام صدای سگی که با سرعت به سوی ما می آمد و نور امید را در دلهای ما روشن نمود، این را بگویم این صدا، صدای سگی بود که اغلب اطراف مدرسه پرسه میزد و ما برایش خرده نان و مانده ی غذا کنار می‌گذاشتیم، همان سگ در آن روز سرد و برفی باعث نجات ما شد.
,این معلم سخت کوش بیجاری ادامه داد: تلخ ترین خاطره ام مربوط به سال سال ۱۳۷۵ بود و دخترم حدودا یک ساله داشت ومن مدیر مدرسه ی روستای آغبلاغ طغامین بیتوته کرده بودم و ماه به ماه به خانه برمیگشتم ، یک روز از طرف اداره بازرس اومده بود و من مشغول توضیح و پاسخ دهی به همکاران اداری بودم و دخترم را برای لحظه ای روی میز قرار داده بودم و در یک لحظه غفلت دخترم از روی میز با پشت سر بر زمین افتاد و از هوش رفت و تا رساندن به بهداری و نجات دخترم کلی زجر بر من تحمیل شد.
,محسنی در جواب سوال خبرنگار کردتودی که تفاوت سال تحصیلی کرونایی و سال های گذشته چگونه است، تصریح کرد: کرونا علاوه بر آسیب های جسمی و روانی زیاد منجر به ایجاد فاصله بین معلم و دانش آموزان شد، حس انتقال مطالب را در آموزش چهره به چهره را از بین برد.
,وی عنوان کرد: محیط مدرسه فضای دیگریست دانش آموزان می توانند انرژی خودشان را تخلیه کنند، حس رقابت سالم هست، حس تلاش و محبت و همکاری وجود دارد و دانش اموزان مهارت زندگی و اخلاق را کسب می کنند، اما فضای مجازی منجر به کمرنگ شدن موارد مذکور شده است و سبب شده است که والدین وقت بیشتری را در اختیار فرزندانشان بگذارند.
,معلم سختکوش بیجاری گفت: دانش آموزی که مدتی است در محل پارک پانزده خرداد به او آموزش میدهم، دانش آموزی است که به لحاظ شرایط زندگی مجبور است بیشتر اوقات را در روستا به سر ببرند، مطلب دیگه اینکه پدر و مادر دانش آموز نسبت به استفاده از گوشی های جدید مهارت نداشته و کم سواد هستند و در نتیجه این دانش آموز نیز به دلایل مذکور توان استفاده از گوشی را ندارد، در فصل زمستان در محیط مدرسه به طور متوالی یک هفته در میان به آموزش میدادم ولی با این وجود به دلیل جا ماندن از سایر دانش آموزان داشت افسردگی بر او مستولی میشد که تصمیم گرفتم آموزش چهره به چهره به فضای پارک بکشانم که شکر خدا نتیجه بخش بود و در حال حاضر این دانش آموز از لحاظ روحی و درسی در شرایط خوبی قرار گرفته و آماده امتحانات است.
,محسنی در پایان سخنان خود بیان داشت: یه باغبان تمام تلاش و کوشش خود را به ثمر رساندن گلهای باغش را به کار می برد و و اگر گلی از میان گلها پژمرده یا ضعیف باشد قطعا تمام هم و غم باغبان شادابی و دادن حیات به آن گل هست و شغل معلمی که شغل مشق عشق است، تلاش و کوشش بیش از یک باغبان را به دنبال داشته و دارد.
,"چوب معلم ار بود زمزمه محبتی، جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را"
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه