تفاوت مدارس دولتی و غیرانتفاعی؛ از زمین تا آسمان!

• سه‌شنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۰ ۱۰:۵۸
• کد خبر : 1775471

• اخبار
• سایر رسانه ها

تضاد حاکی از رضایت و نارضایتی دو دسته از دانش آموزان و اولیا از تحصیل مجازی، نشان می‌دهد این بستر علاوه بر مزایایی که دارد،‌ اما معایبش چنانچه پابرجا باشد می‌تواند خستگی و نارضایتی مجموعه آموزشی کشور را در پی داشته باشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  تبریز بیدار، این روزها دوباره مثل چند ماه قبل دانش آموزان در تکاپوی درس نخواندن هستند و معلمان در گیر و دار تدریس آنلاین و پدر و مادرها هم یک گوشه به تماشا نشسته اند!

تضاد حاکی از رضایت و نارضایتی دو دسته از دانش آموزان و اولیا از تحصیل مجازی، کنجکاوی ما را برانگیخت که علت این دو قطبی شدن را دریابیم.

گفتگوهای مجزا با معلمان، اولیا و دانش آموزان و مقایسه تحلیلی آنها نتایج قابل تاملی را در مورد نحوه ارتباط دادن بین بازده آموزشی در دوران کرونا و حفظ سلامت آنها به ما ارایه می دهد.

از تدریس ناشاد در شاد تا تجربه دلنشین در اسکای روم

خانم «ح» معلم یکی از مدارس دولتی تبریز با سابقه ۳ سال تدریس به خبرنگار تبریزبیدار می گوید: تقریبا شروع به کار من در آموزش و پرورش با کرونا همزمان شد و من هنوز نتوانسته ام لذت تدریس حضوری را آنچنان که باید بچشم، شاید به خاطر همین است که آموزش مجازی اینقدر برایم سخت است!

وی می افزاید: در این روزهایی آغاز سالتحصیلی جدید، بدلیل اختلالات «شبکه شاد» آنچنان باید و شاید خوب تدریس نکرده ام و هر روز نیم ساعت یا حتی بیشتر وقت کلاس برای حضور و غیاب و هنگ کردن شاد می گذرد!

آقای «ن» معلم دیگری در یک مدرسه دولتی با سابقه ۱۸ سال تدریس ضمن ابراز  رضایت نسبی از تدریس در فضای شاد به خبرنگار ما می گوید: ناراضی نیستم فقط مدت زمان کلاس ها خیلی کم است. ما در مدرسه ۸ ساعت تدریس می کردیم و آخر سر هم گاهی اوقات کم می آوردیم، حالا که اینجا فقط روزی ۲ ساعت آموزش داریم چطور می شود تدریس کرد؟

وی معتقد است باید به جای افزایش تعداد و ظرفیت کلاس ها، ساعت های آموزشی را افزایش دهند.

خانم «ر» معلم یکی از مدارس غیر انتفاعی تبریز که سابقه ۳ سال معلمی را در کارنامه دارد از شیوه متفاوت تدریس نسبت به مدارس دولتی گفته و می افزاید: ما در مدرسه در فضای «اسکای روم» تدریس می کنیم و دانش آموزان موظفند مثل دوران مدرسه از ساعت ۸ صبح تا ۱ بعد از ظهر آنلاین باشند و هر لحظه آماده پاسخگویی به سوالات معلم باشند؛ چون دسترسی دوربین و میکروفون به آنان داده شده است.

وی ادامه می دهد: فقط ایراد اینجاست که باز هم معلم نمی تواند تمام دانایی خود را از پشت گوشی و لب تاپ به دانش آموزانش انتقال دهد. اگر واکسن کرونا هرچه زودتر به همه دانش آموزان تزریق شود، می توانیم دوباره کلاس ها را حضوری برگزار کنیم.

معلم دیگری نیز در یک مدرسه غیر انتفاعی دیگر در تبریز با سابقه ۲۰ سال تدریس به خبرنگار ما می گوید: برای کسانی مثل من که بیشتر  به صورت حضوری و در فضای کلاس و مدرسه تدریس کرده، سخت است که در فضای کوچکتری مثل گوشی تدریس کند.

وی تدریس در بستر فضای مجازی را خسته کننده توصیف کرده و می افزاید: مشکل اصلی در دادن تکالیف دانش آموزان و بررسی آنها نمود پیدا می کند و منجر به کلافگی ما شده و چشم مان هم اذیت می شود.

این معلم مدرسه غیرانتفاعی که همانند برخی دیگر از مدارس غیرانتفاعی در فضای اسکای روم تدریس می کند، به مقایسه شرایط تحصیلی دانش آموزان خود با مدارس دولتی پرداخته و می گوید: شاگردان ما نسبت به دانش آموزانی که کلاس آنها در شبکه شاد برگزار می شود، جلوتر هستند ولی بنده به شخصه با ارسال تکالیف بچه ها به صورت تک به تک مشکل دارم.

اولیای دانش آموزان نیز چالش های خاص خود را در خصوص تحصیل فرزندانشان در بستر فضای مجازی دارند که با تعدادی از آنها هم کلام شده ایم.

بی انگیزگی با تشویق مجازی

مادر محمد که در پایه چهارم که در یکی از مدارس دولتی تبریز درس می خواند به تبریزبیدار می گوید: اگر در آموزش مجازی حتی الامکان پرسش و پاسخ به صورت تصویری باشد، نتیجه آن خیلی بهتر خواهد بود چون در اینصورت بچه ها زیاد به درس توجه می کنند و نمونه سوال و تکرار و تمرین هم مثمر ثمر خواهد بود.

او همچنین از معلمان می خواهد که شیوه تشویق دانش آموزان در تدریس فضای به صورت عادلانه باشد.

مادر نگین دانش آموز پایه دهم یکی دیگر از مدارس دولتی تبریز نیز می گوید: دختر من امسال رشته تجربی می خواند ولی پشیمان هستیم که چرا او را به یک مدرسه غیردولتی نگذاشتیم که مثل همکلاسی هایش از امکانات بیشتری برخوردار شود.

وی علت این دیدگاه خود را چنین تشریح می کند: بالاخره رشته تجربی سخت است و نمی توان همه درس ها را فقط با تماشای چند فیلم یاد گرفت و فضای آموزشی شاد هم با اینکه بروزرسانی شده است ولی همچنان پیام ها را با تاخیر می فرستد. کاش برنامه نویسان کشورمان بتوانند برنامه بهتری به آموزش و پرورش ارائه دهند!

اما مادر یکی از دانش آموزان پایه هفتم در مدرسه غیر انتفاعی ضمن ابراز رضایت از وضعیت تحصیلی پسرش می گوید: شکرخدا تا به حال مشکلی برایمان پیش نیامده، درست است که تحصیل در فضای مجازی کمی برای بچه ها و معلم ها سخت است ولی ما فعلا راضی هستیم چون در آموزش آنلاین، هم معلم دانش آموزان را می بیند و هم دانش آموزان معلم را می بینند.

پدر طاها دانش آموز پایه یازدهم یکی از مدارس غیر انتفاعی تبریز، ابراز رضایت خود را چنین بیان می کند: ما از مدرسه پسرم راضی هستیم و در این دو سالی که کرونا آمده، با فضای اسکای روم درس خوانده اند و ما از این بابت مشکلی نداریم.

تا به این جا چنین برآورد شده که مدارس غیرانتفاعی در شرایط کرونایی در ایجاد بازدهی و رضایت تحصیلی بین معلمان و اولیای دانش آموزان گوی سبقت را از مدارس دولتی ربوده اند تا اینکه تعدای از  دانش آموزان نیز در مصاحبه با تبریزبیدار، حجت را بر ما تمام کردند.

«محمد» دانش آموز پایه چهارم در یک مدرسه دولتی است که پیش تر با مادرش در مورد وضعیت تحصیلی او صحبت کردیم.

محمد نیز به ما می گوید: بهتر است خانم معلم خودشان درس بدهند و فقط فیلم های آماده را در گروه نگذراند. دوست دارم خانم معلم فقط تکلیف ندهد و نگوید که از خودتان ویس بفرستید. جایزه هم بدهد و ما را تشویق کند.

کلاس در «شاد» و تمرین در «واتس‌اپ» و «تلگرام»

«نگین» دانش آموز رشته تجربی یک مدرسه دولتی تبریز است که مادرش نسبت به محل تحصیل او ابراز نارضایتی داشت. خودش به ما می گوید: من امسال رشته تجربی را انتخاب کرده ام ولی الان پشیمان هستم، یا نباید این رشته را بر می داشتم یا در یک مدرسه غیرانتفاعی ثبت نام می کردم چون در شبکه شاد کیفیت آموزشی خوب نیست و نهایتا در اپلیکیشن های دیگری مثل تلگرام و واتساپ گروه درسی داریم و از طریق ویدیو و ویس از تدریس معلم ها بهره مند می شویم ولی زیاد مثمر ثمر نیست.

او در کمال ناخرسندی می گوید: به نظرم اگر اینطور پیش برود، اصلا کنکور هم نمی توانم بدهم!

نوبتی هم باشد، نوبت به دانش آموزان محصل در مدارس غیرانتفاعی تبریز می رسد.

«محدثه» دانش آموز پایه هفتم است که همسو با صحبت های مادرش با تبریزبیدار نسبت به وضعیت تحصیلی خود ابراز رضایت کرده و می گوید: من از تدریس های معلمانم راضی هستم و می توانم بگویم که آن ها تلاش می کنند که مثل کلاس حضوری به ما درس بدهند.

وی به شرایط مطلوب تحصیل در فضای اسکای روم اشاره کرده اما از وضعیت کندی و قطعی اینترنت در برخی مقاطع زمانی گلایه دارد. 

«طاها» دانش آموز دیگری است که در یک مدرسه غیر انتفاعی، پایه یازدهم را می خواند و قبلا با پدرش همصحبت شدیم.

او ضمن تشکر از معلم خود به ما می گوید: نحوه برگزاری کلاس های ما به این صورت است که صبح ها در تایم مدرسه، کلاس خودمان را داریم و به صورت آنلاین درس می خوانیم. بعد از ظهر ها هم مدرسه برایمان کلاس تقویتی گذاشته است که سال های بعد برای کنکور آماده شویم.

او تاکید دارد: مشکلی با این شیوه آموزش ندارم ولی بالاخره هیچ چیزی جای آموزش حضوری را نمی دهد!

شاید یکی از یافته های این گزارش موید این ضرب المثل باشد که «هر چقدر پول بدهی همان قدر آش می خوری!» ولی چرا باید بین یک مدرسه دولتی و مدرسه غیر دولتی انقدر تفاوت باشد؟ آیا پول حلّال همه چیز است؟

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #