در جلسه دولت، مجتبی عبداللهی، محمد مهدی اعلایی و سیدمحمد حسینیپور به ترتیب به سِمت استانداری البرز، قزوین و مازندران منصوب شدند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، با گذشت سه ماه از روی کار آمدن دولت سیزدهم و تغییر استانداران اغلب استان های کشور اما وضعیت استانداری کردستان همچنان محل بحت و جدل میان موافقان و مخالفان گزینه ای احتمالی است.
مردم کردستان کماکان منتظر انتصاب استاندار جدید هستند تا با تغییر و تحولاتی که صورت خواهد گرفت، بخشی از مشکلات کنونی استان مرتفع شود، اما با وجود مشکلات و محرومیتهای زیاد استان تا این لحظه این مهم از سوی وزیر کشور نادیده گرفته شده است!
مشکلات اقتصادی کردستان و اقتصاد استانهای محروم، نقاط ضعف بزرگی بوده و به مثابه سوراخهای بزرگی در قایق نجات اقتصاد کشور هستند که باید در اولویت رسیدگی هیئت دولت قرار بگیرند.
متأسفانه نمایندگان دولتهای قبل در استان کردستان در طول سالهای گذشته به دلیل کم کاری در برخی حوزه ها از جمله صنعت و تولید، راه و شهرسازی، اشتغال، گمرک و... درگیر مشکلات عدیده ای در زمینه اشتغال است و جوانان این استان از وجود بیکاری که همچون سمی خطرناک است رنج می برند.
پدیده کولبری در استان کردستان از همین کم کاریها و نبود اشتغال برای مردم مرزنشین شکل گرفته و خطرات زیادی را متوجه افرادی که از این طریق امرار معاش می کنند، کرده است.
از سوی دیگر، نزدیک به ۸۰ درصد صنعت کُردستان و واحدهای تولیدی این استان به گفته اساتید اقتصاد دانشگاه کُردستان به دلیل نبود زیرساخت های صنعتی نامناسب و پشتوانه مالی تعطیل شدهاند.
"بلافاصله پس از تشکیل دولت یازدهم، کارگروه ویژهای برای افزایش اعتبارات کردستان تشکیل خواهم داد". این جمله حسن روحانی رئیس جمهوری دولت یازدهم در زمان قبل از انتخابات در سالن آزادی شهر سنندج بود که به مردم کُردستان و سنندج وعده داد که مشکلات کُردستان را برطرف خواهد کرد.
با نگاهی به کارنامه هشت ساله دولت روحانی و از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، عملاً مشکلات کُردستان حل نشده است و کُردستان همچنان با مشکل توسعه نیافتگی و عقب ماندگی مزمن مواجه است.
در زمینههای دیگری همچون فرهنگی، ورزشی، اجتماعی و ... نیز همچنان کُردستان با وجود داشتن پتانسیلهای فراوان، با محرومیت مواجه است و روز به روز بر این مشکلات افزوده می شود.
ریشههای این مشکلات را میتوان در چندین مورد جستجو کرد. اول اینکه استان کُردستان دارای سابقه عقب ماندگی حتی در دوران قبل از انقلاب اسلامی بوده است و اگر چه با پیروزی انقلاب اسلامی ایران توجه بیشتری به این خطه از ایران اسلامی شد اما همچنان با گذشت سی و شش سال از انقلاب اسلامی، کُردستان جزو استان های آخر ایران از لحاظ توسعه یافتگی است.
ضعف شدید مدیریتی در استان کُردستان را می توان دومین دلیل مشکلات کُردستان دانست. اگرچه دولتهای روی کار آمده همواره مدعی شده اند که بهترین مدیران را به کُردستان فرستاده اند، اما در عمل ضعف شدید این حوزه، مشکلات استان را دوچندان کرده است. البته نباید خدمت برخی مدیران متعهد و دلسوز را در تمامی دولت های گذشته و دولت کنونی نادیده گرفت که در راستای توسعه کُردستان و محرومیت زدایی قدم نهاده اند اما به قول مثل معروف "یک دست صدا ندارد."
سومین مورد مشکلات توسعه نیافتگی کُردستان را میتوان در نبود سرمایهگذار و عدم حضور آنها در بازارهای کُردستان دانست. زمانی که هیچ نوع بستری برای سرمایه گذاران داخلی و خارجی در استان فراهم نمی شود، آنها نیز به تبع سرمایه های کلان خود را به شهرهای همجوار تزریق می کنند.
استان کُردستان همواره دارای نخبه های فراوانی بوده است که به دلیل عدم حمایت از سوی دستگاه های مسئول، راهی جز مهاجرت به شهرهای بزرگتر و حتی خارج از کشور را نداشته اند که در صورت پشتیبانی و حمایت از سوی دولت، می توانند زمینه های شکوفایی استان را فراهم کنند.
با تمامی خصوصیات بارز کُردستان در زمینههای مختلف، مردم کُردستان همچنان از توسعه نیافتگی مزمن این استان رنج می برند و خواستار توجه ویژه دولتمردان به این استان هستند.
با تمام مشکلات موجود و کم کاری مدیران دولت روحانی در بدنه کنونی مدیریتی استان کردستان، براساس بررسیهای صورت گرفته از فضای مجازی اغلب کاربران گروه های مختلف از تعلل وزارت کشور در معرفی استاندار کردستان ناراضی هستند و فعالان سیاسی هم آن را نوعی ضربه به اعتماد عمومی مردم کردستان به دولت آیت الله رئیسی قلمداد می کنند.
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه