اخبار داغ

به یاد میکل آنژ ایرانی؛

ابوالحسن صدیقی؛ خالق معروف ترین مجسمه های ایران

ابوالحسن صدیقی؛ خالق معروف ترین مجسمه های ایران
امروز ۲۵ اردیبهشت ماه به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی نامگذاری شده است؛ پایتخت نشینان به احتمال زیاد با گفتن نام فردوسی، به یاد «میدان فردوسی» بیافتند و مجسمه عظیمی از این شاعر نامی که سال هاست در میدان مرکزی شهر برافراشته است.

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز ۲۵ اردیبهشت ماه به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی نامگذاری شده است؛ شاعری بزرگ که با سرودن شاهنامه سهمی ماندگار در تاریخ ادبیات و زبان فارسی از خود به جا گذاشته است.

هر ساله بسیاری در این تاریخ از فردوسی، آثار و عظمت شاهنامه می گویند و با گفتگو با شاهنامه پژوهان و کنکاش در این اثر سترگ، سعی در زنده نگه داشتن نام این اسطوره ملی دارند.

پایتخت نشینان به احتمال زیاد با گفتن نام فردوسی، به یاد «میدان فردوسی» بیافتند و مجسمه عظیمی از این شاعر نامی که سال هاست در این میدان مرکزی شهر برافراشته است؛ ابوالحسن صدیقی، نقاش و مجسمه ساز بزرگ ایرانی و از شاگردان ممتاز کمال الملک این مجسمه زیبا را تراشیده و ساخته است و قصد داریم در سطور بعدی به بهانه بزرگداشت این شاعر نامی، کمی درباره زندگی این مجسمه ساز بزرگ بیشتر بنویسیم.

ابوالحسن صدیقی در مهرماه ۱۲۷۶ در محله عودلاجان تهران به دنیا می آید. مادرش ملکه خانم از نوادگان قاجار بوده و ابوالحسن در خانواده ای اشرافی شروع به درس خواندن می کند و از همان دوران کودکی علاقه به نقاشی و اصرار بیش از حد او باعث می شود که علیرغم مخالفت های پدر، درسش را در مقطعی رها کند و به شاگردی کمال الملک در مدرسه صنایع مستظرفه مشغول می شود و پس از سه سال تحصیل و با گرفتن درجه ممتازی، شروع به تدریس در آن مدرسه می کند.

میل و شوق وافر او به مجسمه سازی باعث می شود که علیرغم نداشتن هیچ استادی، شروع به ساختن کند و کمال الملک با دیدن آثاری از او، به جای گل، سنگ دراختیارش می گذارد و نتیجه این اعتماد، ساخت مجسمه ای می شود که با تقدیم به احمدشاه و کسب رضایت او، قرار می شود تا مبلغی ماهانه برای ادامه این مسیر در اخیتار صدیقی قرار داده شود.

صدیقی در سال ۱۳۰۶ تهران را به مقصد اروپا و برای کسب دانش روز نقاشی و مجسمه سازی ترک می کند و ۶ سال بعد با کوله باری از تجربه به میهن برمی گردد و دوباره در مدرسه مستظرفه شروع به آموزش تجربیات خود می کند. سال ها بعد ابوالحسن صدیقی در دانشگاه تهران به تدریس به دانشجویان این رشته پرداخت و در طول عمر کاری خود آثار ماندگاری همچون مجسمه فردوسی در تهران، مجسمه خیام در پارک لاله تهران، مجسمه نادرشاه در مشهد، مجسمه یعقوب لیث صفاری در زابل، مجسمه کاخ دادگستری تهران، مجسمه ابوعلی سینا در همدان، مجسمعه سعدی در شیراز، نقش برجسته نیم رخ کمال الملک در آرامگاه او، مجسمه بزرگ فردوسی در توس، نیم تنه خیام در نیشابور و مجسمه امیرکبیر در پارک ملت از خود به جای و یادگار گذاشته است.

در مقطعی که صدیقی به ایتالیا می رود، مجسمه ای از فردوسی می تراشد که در شهر رم و با حضور رئیس جمهور ایتالیا از آن پرده برداری می شود که همان جا نشان «کومن داتور» (نشان اول هنر در ایتالیا) به او اهدا می شود.

صدیقی در آذرماه ۷۴ و در سن ۹۸ سالگی از دنیا می رود و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده می شود.

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه