در گفتگو با دانا مطرح شد؛
شیعه جعفری؛ میراث ماندگار امام صادق(ع)
دلیل نام گذاری مذهب ما به عنوان «مذهب جعفری » این نیست که امامان دیگر برای اسلام خدمت نکرده‌اند، بلکه سبب این نامگذاری آن است که دوره زندگی امام صادق(ع) مصادف بود با اواخر حکومت امویان و اوایل خلافت عباسیان و به سبب درگیری‌ها و اختلافاتی که میان این دو خاندان به وجود آمده بود، فرصت خوبی برای فعالیت‌های فرهنگی پدید آمد که امام صادق(ع) از آن بهره گرفت و شیعه را توسعه داد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ ۲۵ شوال مصادف است با سالروز شهادت صادق آل محمد(ص)، امام جعفر صادق (ع). ایشان در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود؛ پدر گرامی آن حضرت، امام محمد باقر (علیه السلام) و مادر ارجمندشان ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است. نام شریفش جعفر و لقب معروفش صادق و کنیه اش ابوعبدالله است.
شهادت آن حضرت در ۲۵ شوال سال ۱۴۸ هجری قمری، در ۶۵ سالگی، به دستور منصور دوانیقی، خلیفه ستمگر عباسی، به وسیله سمی که به آن بزرگوار خوراندند، در شهر مدینه اتفاق افتاد و محل دفن ایشان در قبرستان بقیع است.
امام جعفر صادق (علیه السلام) تلاش و کوشش خود را با مساعی علمی آغاز و با تربیت شاگردانی دانشمند، ذخیره علمی بزرگی برای امت برجای گذاشت.
بعضی از شاگردان نامی آن بزرگوار عبارتند از: هشام بن حکم و مؤمن طاق و محمد بن مسلم و زرارة بن اعین و ... که هر یک چهره‌های درخشانی از تربیت شدگان مکتب آن حضرتند. امام صادق(ع) با استفاده از زمینه مناسبی که پدر بزرگوارشان امام باقر (ع) فراهم آوردند و هسته اولیه علم آموزی را پایه گذاری نمودند، شروع به فعالیت فرهنگی کردند.
اما نکته ای که در این مجال به آن خواهیم پرداخت، نقش آن امام همام در گسترش تشیع و مذهب راستین شیعه در جهان به ویژه در شرایط خاص آن دوران است تا جایی که پیروان امام صادق(ع) را پیرو مذهب جعفری و ایشان را رئیس مذهب نامیدند.
در همین خصوص حجت الاسلام محمدجواد یاوری، مدیر گروه شیعه شناسی موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا عنوان کرد دلیل نام گذاری مذهب ما به عنوان «مذهب جعفری » این نیست که امامان دیگر برای اسلام خدمت نکرده‌اند، بلکه سبب این نامگذاری آن است که دوره زندگی امام صادق(ع) مصادف بود با اواخر حکومت امویان و اوایل خلافت عباسیان و به سبب درگیری‌ها و اختلافاتی که میان این دو خاندان به وجود آمده بود، فرصت خوبی برای فعالیت‌های فرهنگی پدید آمد که امام صادق(ع) از آن بهره گرفت و شیعه را توسعه داد.
یاوری تصریح کرد: در دورانی که بنی عباس به عنوان خلفای دوره امام صادق(ع) با شعارهای شیعی روی کار آمدند، مسیر حرکت خود را به دلیل حضور آن معصوم(ع) در خطر میدیدند و همین امر باعث می شد با بحران مشروعیت دست و پنجه نرم کنند، عباسیان مردم را به نام خود دعوت میکردند و همزمان با آنها، دعوتگران علوی نیز در خراسان پراکنده بودند.
وی افزود: از سوی دیگر ، تنی چند از مدعیان عباسی گرفتار و کشته شدند. از طرفی مردم به ویژه مسلمانان غیر عرب به علویان علاقه بیشتری داشتند؛ بنابراین عباسیان دریافتند که اگر مردم را به نام خود دعوت کنند و در کنار آنها، فرزندان علی(ع) هم مردم را به خود بخوانند، کسی به ایشان دل نخواهد بست و همه یا دست کم بیشتر مردم به علویان خواهند پیوست و کار آنان به جایی نخواهد رسید. از اینرو، شعار «الرضا من آل محمد» را مطرح کردند، مردم را به آن دعوت نمودند و از دعوت مستقیم به خود دست کشیدند و با این شعار وارد نزاع با بنی امیه شدند اما به مجرد اینکه حکومت را به دست گرفتند و جای پای خود را محکم کردند، بیشتر از امویان بر هاشمیان و بر مردم ستم کردند.
مدیر گروه شیعه شناسی موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) تصریح کرد: در این شرایط با گسترش اسلام، ورود افکار منحرف غیر اسلامی به سرزمین های اسلامی سبب شد که جریان حاکم در جامعه اسلامی جریانی غیر از مکتب اهل بیت (ع) باشد، به گونه‌ای که برخی از شیعیان هم از این جریان آسیب دیدند.
وی افزود: در چنین شرایط دشواری، امام به احیا و بازسازی معارف اسلامی پرداخت و مکتب علمی عظیمی به وجود آورد که محصول و بازده آن، 4 هزار شاگرد متخصص از جمله هشام، محمد بن مسلم و ... در رشته‌های گوناگون بودند و هریک پاسدار میراث دینی و علمی و نگهدارنده تشیع راستین بودند، و از طرف دیگر مدافع و مانع نفوذ افکار ضد اسلامی و ویرانگر در میان مسلمانان.
این مدرس حوزه با اشاره به روایات بیان کرد: در روایات بسیاری از ائمه معصومین (ص) به تلاش امام صادق (ع) در راستای به ثمر رساندن نهضت علمی و متخلق شدن شاگردان به اخلاق، فقه و شریعت اسلامی صراحتا اشاره شده است. به همین دلیل و به سبب آثار این تلاش ها بر ترویج و گسترش و تثبیت جایگاه علمی شیعه در جهان است که مذهب شیعه را مذهب جعفری می‌نامند و شیعه ادامه حیات خود را مرهون فداکاری‌ها و از جان گذشتگی‌های آن امام بزرگوار است.
ارسال دیدگاه