دانا گزارش میدهد؛
روایت مناسبات مالی پنهان در موسیقی/ تصویری از چرخه پیچیده تهیهکنندگی در ایران
اقتصاد موسیقی در ایران دیگر فقط به نُت و صدا وابسته نیست؛ جایی که قرارداد، سرمایه و روابط، ریتم پنهان هنر را تعیین میکنند.
به گزارش خرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در سالهای اخیر، بسیاری از فعالان موسیقی نسبت به ساختارهای مالی و مدیریتی حاکم بر این حوزه اظهار نگرانی کردهاند. خوانندگان و آهنگسازان میگویند نبود شفافیت در قراردادها و تمرکز سرمایه در دست گروهی محدود، شرایطی را ایجاد کرده که فعالیت مستقل را برای بسیاری دشوار کرده است.
هنرمند، میان سرمایه و خلاقیت
به گفتهی تعدادی از هنرمندان، مناسبات اقتصادی ناسالم و نبود نظارت صنفی مؤثر باعث شده برخی استعدادها در حاشیه بمانند. در این میان، شرکتها و تهیهکنندگانی که توان مالی و دسترسی رسانهای بیشتری دارند، گاه بهطور ناخودآگاه مسیر انتخابها را محدود میکنند و بر نوع آثار منتشرشده تأثیر میگذارند.
چند خواننده شناختهشده کشور در گفتوگوهای مختلف، از ضرورت شفافیت مالی و رعایت حقوق دوطرف سخن گفتهاند. آنها معتقدند اگر قراردادها دارای چارچوب حرفهای و روشن باشند، فضای فعالیت سالمتری برای همهی فعالان موسیقی به وجود خواهد آمد.
یکی از نگرانیهای تکرارشده در میان هنرمندان، سهم نابرابر از درآمد کنسرتها و فروش دیجیتال است؛ موضوعی که ریشه در خلأ نظارت صنفی و حقوقی دارد. ناظران فرهنگی تأکید دارند که نبود مقررات دقیق درباره مالکیت آثار و روشهای توزیع، گاهی منجر به اختلافات طولانیمدت میان هنرمند و تهیهکننده میشود.
ضرورت بازنگری در قواعد و نهادهای صنفی
مجتبی کبیری، خوانندهی باسابقه، در گفتوگویی با رسانهها از تجربهی خود در زمینهی قراردادهای نامتوازن سخن گفته بود و تأکید کرد اگر شفافیت و ضمانت اجرایی کافی وجود داشت، بسیاری از سوءتفاهمها و اختلافات هرگز رخ نمیدادند.
در ماههای اخیر نیز برخی چهرههای شناختهشده همچون حامد همایون و آرمین زارعی (۲AFM) درگیر پروندههایی حقوقی درباره تفسیر بندهای قرارداد و حقوق مالکیت شدهاند. این موارد، لزوم تدوین استانداردهای صنفی و حقوقی مشخص را بیش از پیش یادآوری میکند.
با وجود همهی دشواریها، نسل تازهای از هنرمندان تلاش دارد با ایجاد استودیوهای شخصی و همکاری با پلتفرمهای آنلاین، استقلال بیشتری در روند تولید پیدا کند. کارشناسان نیز باور دارند که آیندهی موسیقی ایران در گرو تقویت نهادهای صنفی، شفافسازی مالی و گسترش آموزشهای حقوقی برای هنرمندان است. تنها در چنین شرایطی، میتوان به بازاری منصفانه و مبتنی بر خلاقیت هنرمندانه امید بست.
ارسال دیدگاه