یادداشت؛
تراژدی غمبار تصادفات جاده ای
تراژدی غمناک تصادفات جاده ای پایانی ندارد و جان باختن بسیاری از هم وطنان در این صحنه ها روند روبه رشدی داشته است...[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، کابوس شب ها و روزهای مردم این استان جاده های مرگ است, قتلگاه هایی که در سایه توسعه نیافتگی سرزمین پهناور کردستان هر روز قربانی می گیرد, جاده هایی که مرگ انسانها در آن به یک سریال تکراری تبدیل شده است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی،,روز گذشته 4 جوان اهل محله حاجی آباد سنندج که از مسیر سروآباد به سمت مریوان در حال حرکت بودند متاسفانه با یک کامیون به دلیل جاده های ناامن و باریک این منطقه تصادف کرده و سه نفر از آنان در دم جان خود را از دست می دهد و حال یک نفر انها وخیم گزارش شده است.
,آقایان مسئول آواز خدمت کردن هایتان را در این شهر سر ندهید,چند وقتی است ناشنوایمان کرده اید.آقای وزیر ، نمایندگان کردستان و آقای استاندار مگر می شود شما آه مادری که فرزند دلبندش میان آهن پاره های بیرون کشیده شده را نشنیده باشید ؟!!
,آری خدمتگزاران عزیز!
,امروز دیگر کمتر خانواده ای در این شهر وجود دارد که به نوعی داغ دیده جاده های مرگ این استان نباشد, احداث بزرگراه ایمن و جاده چهار خطه سالهاست که در حد یک آرزو برای مردم این دیار باقی مانده و پیگیری های پی در پی اما بی نتیجه از دولتی به دولتی دیگر و از نماینده ای به نماینده ای دیگر حواله داده میشود.
,با کمال تأسف باید بگویم عدم وجود عزم جدی در مسؤلان و دست اندرکاران این استان مشخص نیست تا کجا قرار است جان هموطنان را دستخوش حوادث ناگوار کند که «« مرگ ومیر»» به عادی ترین شکل آن تبدیل شده است.
,البته این واقعیتی از جاده های مرگ کردستان است که فردا با تاسفی مثل سایر عزیزان قربانی در این جاده ها فراموش میشود.
,تعداد جانباختگان تصادفات، به شوخی کاربران فضای مجازی و مقایسه با کشتارهای دسته جمعی داعش و امثالهم تبدیل شده است. این وضعیت أسف بار تا کی باید ادامه یابد؟؟؟
,تردیدی نیست که مرگ نابهنگام یک انسان که از قضا اکثراً جزء نیروهای کارآمد، جوان و موثر جامعه است چه آسیب‌هایی را از نظر روحی و روانی بر پیکر خانواده و جامعه وارد می‌سازد.
,هر چند محاسبه‌ی خسارات مادی وارده از فوت نیروهای کارآمد به بهانه‌ی تصادفات رانندگی، مبهوت کننده، اما امکان‌پذیر است، ولی شاید هزینه‌های روحی ای که این تصادفات رانندگی و تلفات ناشی از آن بر پیکر جامعه‌ی انسانی وارد می‌کنند، غیرقابل جبران باشد.
,در نهایت باید گفت که افزایش تلفات در سوانح رانندگی مربوط به یک عامل به نام راننده یا عدم توسعه راهها نیست، بلکه این یک مسئله ملی است و سامان دادن به آن از عهده یک وزارتخانه به نام وزارت راه خارج است و وزارتخانه و ارگان های مختلف و تک تک مردم در این امر مسئولند و تا سرمایه گذاری مناسبی چه از لحاظ معنوی مانند آموزش به مردم و چه مادی مانند توسعه جاده ها، فرودگاه و راه آهن صورت نگیرد راه مناسبی برای برون رفت از این معضل وجود ندارد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه