یادداشت پیروز قربانی درباره ناکامی تیم ملی در جام ملتها؛
ضعف ساختار دفاعی به ما ضربه زد
پیروز قربانی بازیکن اسبق استقلال و مربی فوتبال در یادداشتی ناکامی تیم ملی در جام ملتهای آسیا را تحلیل و بررسی کرده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ جام ملتهای آسیا بهترین فرصت بود این نسل یک جام بیاورد که متاسفانه به هر دلیلی نشد. تیم ملی در این جام عملکردی سینوسی داشت. یک بازی خوب بود و یک بازی متوسط، در بازی آخر هم علیرغم اینکه موقعیت‌های زیادی خلق شد اما اتفاق خوبی نیفتاد. ساختار دفاعی خیلی ضعیفی داشتیم. همین باعث شد تیم ملی علیرغم شایستگی که داشت نتیجه نگیرد. به نوع گل‌هایی که خوردیم یا پنالتی‌هایی که دادیم توجه کنید. یک مشکل را در همه بازی‌ها داشتیم و روی این کار نشد. این را می‌توان به عنوان یک انتقاد از کادرفنی در نظر گرفت. باید این مشکل را تشخیص می‌دادند. باید به نوع پوشش و فاصله بازیکنان تیم توجه می‌شد.
توپ در هرکجای زمین است، نوع ایستادن یا بالا رفتن مدافع تیم شما باید متفاوت باشد ولی متاسفانه مثلا می‌دیدیم که توپ در یک سوم دفاعی ما بود، فاصله زیادی بین مدافعین ما وجود داشت یا به عنوان مثال، اولویت دفاعی را رعایت نمی‌کردند که کدام بازیکن خطرناک تر است و باید یارگیری شود. این مساله متاسفانه به تیم ملی علیرغم شایستگی زیادی که داشت، ضربه زد.
ساختار و نوع دفاع کردن ما از نظر تاکتیکی ایراد داشت. نوع پوشش یا تبدیل دفاع در لحظه‌ای که یک بازیکن از جای خودش خارج می‌شود، مهم است. مثلا لحظه‌ای که خلیل زاده با مهاجم ژاپن رفته، سایر بازیکنان هیچ عکس‌العملی نشان ندادند. باید سریع فضایی که او خالی کرده بود را پوشش می‌دادند. این یک نوع اشتباه تاکتیکی در خط دفاع است. در همه بازی‌ها متاسفانه این مشکل را شاهد بودیم. حتی در بازی با هنگ کنگ که گل نخوردیم، این مشکل را داشتیم و تا روز آخر هم حل نشد. نیاز به تمرین داشت و باید روی آن کار می‌شد. با تمرین و آنالیز می‌شد این مساله را حل کرد.
بازیکن تحت فشار اشتباه می‌کند. ساختار دفاعی ما به گونه‌ای بود که روی خط دفاعی خیلی فشار ایجاد شد و به دلیل اشتباهات تاکتیکی، مشکل زیاد داشت. مثلا در دنیا نوع جاگیری هافبک‌های دفاعی به گونه‌ایی است که هر توپی بر می‌گردد را اول باید این بازیکنان جمع کنند. نباید اجازه بدهند توپ به خط دفاع برسد ولی در بازی با قطر، هر توپی دفع را دفع کردند و بازیکنان حریف در میانه زمین گرفتند، روی دروازه ما موقعیت شد یا راحت به محوطه جریمه ما می‌رسیدند. برای من تعجب آورد بود که این مشکل را در همه بازی‌ها داشتیم.
الان در دنیا "بیلدآپ" از عقب مد شده، این کار نیاز به طرح، اصول و تمرین دارد. برخی تیم‌ها با بیلدآپ از عقب و براساس طرحی که دارند به 18قدم حریف می‌رسند. برخی تیم‌ها این کار را انجام می‌دهند ولی در واقع فقط ادای بیلدآپ از عقب را در می‌آورند. یعنی اتفاق خاصی نمی‌افتد. توپ زیاد لو می‌رود، حریف می‌گیرد و ضدحمله یا حمله سریع می‌زند. وقتی ایران مقابل ژاپن رو به بازی مستقیم آورد، عملا ساختار پرس قدرتمند این تیم را از کار انداخت. 6-5 بازیکن ژاپن در نیمه دوم بیکار شدند. بازیکنان ما بازی را روی خط دفاع و هافبک دفاعی ژاپن بردند. هافبک دفاعی آن‌ها به هیچ عنوان روی هوا زورش به بازیکنان ما نمی‌رسید. این نکته تاکتیکی خیلی فوق العاده‌ای بود. ایران ژاپن را الکی نبرد و این برد تاکتیکی بود.
مقابل قطر هم تقریبا همین سبک بازی را اجرا کردیم ولی مدافعین و هافبک دفاعی قطر با ژاپن، قابل قیاس نیستند. نمی‌گویم بهتر هستند اما در بازی هوایی صددرصد بهتر بودند. هرچند علیرغم این مسائل ما خیلی موقعیت داشتیم که متاسفانه حتی در لحظات آخر هم تبدیل به گل نشد. وقتی تیم شکست می‌خورد، نقاط ضعف تیم پررنگ می‌شوند. امیدوارم کادرفنی تیم ملی و امیر قلعه نویی از این مساله ناراحت نشوند. این طبیعی است. وقتی برنده می‌شوید همه خوبی‌ها نشان داده می‌شوند. موقع باخت هم عده‌ای انتقاد می‌کنند و نقطه ضعف‌ها را می‌گویند.
درمجموع، نقطه ضعف اصلی تیم ملی در ناهماهنگی و اشتباهاتِ بیشتر تاکتیکی خط دفاع و هافبک‌های دفاعی بود. این مساله به نوع پوشش و جاگیری بر می‌گردد. که نیاز به تمرین دارد. تعجب می‌کنم یک مربی ایتالیایی روی نیمکت است. ایتالیا به تاکتیک‌های دفاعی معروف است ولی دیدن این اشتباهات برایم جای تعجب داشت.
دیدم بسیار درمورد تعویض‌ها صحبت می‌کنند. معما چو حل گشت آسان شود. مقابل ژاپن هیچکس فکر نمی‌کرد محبی بازی کند اما بهترین بازی را ارائه داد و گل هم زد. این نشان می‌دهد مربی فکر کرده، بازی با قطر هم همین بود. یک روز برنامه و تصمیم شما جواب نمی‌دهد یا حریف استراتژی و آنالیز بهتری داشته است. قشنگی فوتبال به همین تقابل اندیشه‌ها و افکار است. مقابل قطر هم با اینکه تیم ملی موقعیت‌ها و شایستگی زیادی داشت اما حریف، آنالیز بهتری کرده بود.
برخی ها می گویند می‌رسد تیم ایران تمرکز لازم و کافی را مقابل قطر نداشت، در حالیکه اصلا اینطور نیست. بازیکنان ما حرفه‌ای و لژیونر هستند. ربطی به تمرکز ندارد. زمانی در جریان بازی اتفاقاتی می‌افتد، استراتژی‌ها به هم نمی‌خورند و بازیکن در آن لحظه نمی‌تواند تصمیم درستی بگیرد. این در فوتبال طبیعی است.
من به همه دوستانی که در کادر فنی تیم ملی حضور دارند، احترام می‌گذارم. همه آن‌ها برای من عزیز هستند ولی از روز اول هم گفتم قلعه نویی باید کادرش را تقویت کند. امیر قلعه نویی الان به مرحله‌ای رسیده که بیشتر یک مدیر است و می‌تواند تیم را به خوبی مدیریت کند. در فوتبال یک مفهوم مدیریت و یک مفهوم مربیگری تیم داریم. بهترین کار این است که؛ فدراسیون قلعه نویی را حفظ کند و سپس کادرفنی تقویت شود. رگه‌های امیدواری در تیم او دیده شد، ان‌شاالله اتفاقات خوبی بیفتد.
درخصوص لزوم تغییر نسل در تیم ملی خیلی صحبت می شود اما تغییر نسل یکباره انجام نمی‌شود. این بازیکنانی که الان در تیم ملی هستند، 12-10 سال برایشان هزینه شده. نباید برای یک تورنمنت بگوییم همه آن‌ها بروند. نه، اینطور نیست. 4-3 بازیکن به سنی رسیده‌اند که جایشان را به جوان‌ها بدهند بهتر است ولی تغییر نسل باید به مرور انجام شود. ضمن اینکه باید ببینیم آمادگی تغییر نسل را داریم؟ در کارخانه لیگ فوتبال چند بازیکن در سطح این بازیکنان تیم ملی ساخته شده‌اند؟ فوتبال باشگاهی با ملی خیلی فرق دارد. تغییرات باید به صورت تدریجی انجام شوند.
پیروز قربانی – مربی فوتبال
ارسال دیدگاه