باج گیرهای های سیاسی و لیست امید
تقریبا در بیشتر شهرها و محله ها چه کسی بیشتر رای می آورد؟ آن کسی که بیشتر خرج می کند. آن کسی که اسپانسرهای با قطر گردن بالاتری دارد و البته میزان چربی و نمک پلوی ستادها هم بی تاثیر نیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از عصر دیلم؛ جان گری مطلبی در نقد نظریه ی "پایان تاریخ" فوکویاما" و تسلط لیبرال دموکراسی نوشت و گفت : " لیبرالیسم و شیوه ی دموکراتیک آخرین راه و پایان تاریخ نیست، بلکه در ادامه، دموکراسی و انتخابات ملعبه ی دست سرمایه داران می شود و سیاستمداران عروسک های ِ کارتل های ِ اقتصادی ".
ما هم متاسفانه در سیستم انتخاباتی مان در حال حرکت به این سمت هستیم. تقریبا در بیشتر شهرها و محله ها چه کسی بیشتر رای می آورد؟ آن کسی که بیشتر خرج می کند. آن کسی که اسپانسرهای با قطر گردن بالاتری دارد و البته میزان چربی و نمک پلوی ستادها هم بی تاثیر نیست.
این را گفتم که یادی از بستن لیست امید در تهران بکنیم؛ لیستی که _ به گفته ی عضو لیست در سال ۹۴ _ با لابی قدرت و ثروت بسته شد و در شورای شهر امسال با پرداخت ۲ میلیارد _ از سوی هر عضو به غلامحسین کرباسچی _ به عرصه ی رقابت آمد. دقیقا چیزی شبیه بازیگر نقش کیوون در "شب های برره".
جدی باید گرفت؛ انتخابات در حال تبدیل به استندآپ کمدی های ِ بی مزه ای است که مضحکه و ملعبه ی ِ آنان ، مردم همان ولی نعمتان انقلاب هستند.
,
,
,
,
,
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه