زندگی به سبک زنان انقلابی؛

• شنبه ۰۵ مهر ۱۳۹۹ ۱۳:۳۲
• کد خبر : 1651068

• اخبار
• سایر رسانه ها

کرمانی پور گفت: گاهی انجام کارهای پشت جبهه آنقدر طول می کشید که به شب بر می خوردیم اما آنقدر محبت و همدلی موج می زد که رانندگان ما را به خانه می رساندند و با یک جمله ” التماس دعا” از ما خداحافظی می کردند به واقع همدلی و محبت رمز موفقیت پست جبهه ها بود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  راه آرمان؛ صدیقه کرمانی پور بانوی ۷۵ ساله ای است که در ابتدای جوانی خود یعنی آن زمان که جنگ و دفاع از میهن حرف اول را می زد، او نیز در پشت جبهه های جنگ فعالیت های بی نظیر و متعددی داشته است.

خودش می گوید در دوران جنگ و دفاع مقدس تقریبا سی و پنج سال داشته و در کرمان زندگی می کرده اما در دوران رژیم ستم شاهی و آغاز فعالیت های انقلابی علیه این رژیم در حالی که ۲۲ سال سن داشته است در بندر عباس  و در مبارزات ستم شاهی پیش قدم بوده است.

زندگی به سبک زنان انقلابی

کرمانی پور در خصوص فعالیت هایش در پشت جبهه های جنگ به خبرنگار ما گفت:سی و پنج ساله بودم و صاحب ۷ فرزند، دو تا از پسرهایم در جبهه حضور داشتند و من و همسرم نیز در پشت جبه های جنگ خدمت رسانی می کردیم.

وی ادامه داد: شب ها نهار فرزندانم را آماده می کردم که اگر بچه ها از مدرسه آمدند غذایی برای خوردن داشته باشند، صبح ها هم بعد از نماز  برای انجام پشتیبانی و خدمت به رزمندگان از خانه بیرون می آمدم تا فعالیت های مختلف از جمله دوخت لباس، پخت شیرینی و مربا و … را انجام دهم.

این بانوی ایثارگر عنوان کرد: یادم است که آغاز فعالیت هایم از خانه ی سید مهدوی شروع شد، آنجا در کنار سایرین بسته بندی های مواد غذایی را برای رزمندگان انجام می دادم بعد از آن به مسجد امام(ره) می رفتم و در کنار ۵۰ زن دیگری که خیاطی بلد بودند، برای رزمندگان لباس می دوختم.

وی اظهار کرد: فرزندم تازه به دنیا آمده بود و هنوز چند صباحی از تولدش نگذشته بود اما هدف من انجام خدمت برای رزمندگانی بود که از وطنمان دفاع می کردند از این رو به وضعیت جسمی ام توجه نمی کردم و پارچه های برش زده را تحویل می گرفتم و در خانه می دوختم.

کرمانی پور توضیح داد: اگرچه تنها دو پسر در جبهه های جنگ داشتم اما برای همه ی رزمندگان دل نگران بودم از این رو به دنبال این بودم که هر کاری که از دستم بر می آید انجام دهم، به کارگاههای شیرینی پزی می رفتم که زنان برای رزمندگان کلمپه می پختند، یادم است در یک کارگاه ۵۰ بانوی کرمانی با کمک یکدیگر خمیر درست می کردیم، کلمپه می پختیم و در آخر کارگاه و وسایل را می شستیم و به منزل باز می گشتیم.

این بانوی ایثارگر اظهار کرد: هر روز صبح بعد از شیر دادن فرزندم و درست کردن ناهار به کارگاه ها و یا خانه هایی می رفتم که برای رزمندگان خدماتی انجام می دادند، بسته بندی شیرینی، دوخت پشه بند، لباس، شستن میوه های به و مربا و … از جمله کارهایی است که من و زنان کرمانی انجام می دادیم.

همدلی رمز موفقیت در پشت جبهه ها بود

وی تشریح کرد: گاهی انجام کارهای پشت جبهه آنقدر طول می کشید که به شب بر می خوردیم اما آنقدر محبت و همدلی موج می زد که اتومبیل سوارن ما را به خانه می رساندند و  با یک جمله ” التماس دعا” از ما خداحافظی می کردند به واقع همدلی و محبت رمز موفقیت پست جبهه ها بود.

کرمانی ادامه داد: در دوران دفاع مقدس، گاهی ماشین هایی می آمد و با بلندگو صدا می زدند که ” شتاب کنید، شتاب کنید امروز  برای رزمندگان در جبهه وسیله می فرستیم”  و زنان آنچه که در خانه داشتند از جمله نان، کنسرو های متعدد و … می آوردند تا به این وسیله به رزمندگان داده شود.

این بانوی ایثارگر عنوان کرد: همسرم مغازه دار بود، سپاه برای تقسیم و بسته بندی آرد نیاز به یک مغازه داشت، من و همسرم پذیرفتیم که مغازه مان را خالی کنیم و در اختیار آنان قرار دهیم، کم کم وظیفه من شد تقسیم و بسته بندی آرد و همسرم که ماشین داشت این بسته بندی را به خانه رزمندگان می برد و به کمک چند بانوی دیگر این بسته بندی را به خانه آن ها تحویل می داد، علاوه بر  آرد سایر وسایل را نیز به مغازه آورند تا تقسیم بندی کنیم و به درب خانه رزمندگان بفرستیم.

وی از حال و هوای آن دوران گفت: آن زمان همه یکی بودیم، دولت، مردم را از خودمان می دانستیم و همه مان یکی بودیم و همدلی در میانمان موج می زد.

کرمانی بیان کرد: با همسرم به خانه رزمندگان سر می زدیم و جویای احوال مادران و همسران رزمندگان می شدیم اگر در این میان نیازی از جمله رفتن به دکتر و یا تهیه دارو داشتند تامین می کردیم و یا نفت و سایر وسایل مورد نیاز آن ها را تامین می کردیم.

روحیه انقلابی بودن هنوز میان مردم بابرجاست

این بانوی ایثارگر از فعالیت های کنونی خود گفت:  هم اکنون طبقه بالای خانه ام را برای برگزاری کلاس های قرآنی آماده کردم و همچنان با زنانی که در آن دوران فعالیت هایی انجام می دادیم، دور هم جمع می شویم و کارهای فرهنگی انجام می دهیم.

این بانوی ایثارگر توضیح داد: دفاع همچنان ادامه دارد و روحیه انقلابی در میان زنان همچنان پا برجاست چرا که هم اکنون نیز زنان جوان خانه و منزل خود را رها می کنند و برای دوخت ماسک به کارگاه ها می آیند و همچون زمان جنگ در پشت جبهه ها خدمت می کنند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #